Ecolo-jongeren verloren in een doolhof

Het lijkt op het eerste zicht een leuk spelletje. Het staat in een brochure die de de jongeren van Ecolo uitbrachten voor deelnemers aan hun zomerkamp. De ambitie was die inzicht te laten krijgen in sociale verhoudingen en syndicale strijd. Het spel heet ‘Loonsverhoging’ en jongeren moeten zo snel mogelijk in het midden van een doolhof raken. ‘Help de militanten loonsverhoging te krijgen’, zo wordt ‘Labyrinthe’ ingeleid. Maar dat is niet zo gemakkelijk, waarschuwt de groene spelleider. ‘Pas op, je moet de werkgevers uit de weg gaan en je niet laten arresteren door de politie.’ En om daaraan te ontsnappen, is er maar één manier : ‘Je kan ze alleen maar vermijden door ze bewusteloos te slaan met een pancarte’.

Minotaurus

Zo eenvoudig is dat: agenten en werkgevers worden meteen als tegenstanders voorgesteld. Met wie je niet moet praten, maar hen liever zo snel en zo hard mogelijk op de kop slaan. De wreedaardige mythische Minotaurus is in het doolhof van Ecolo vervangen door de al even gevaarlijke patroons en politie.

Daarmee is meteen duidelijk wat jonge Ecolo-militanten worden geacht te denken. Een nogal radicale kijk op maatschappelijke verhoudingen, die men eerder in oude extreemlinkse publicaties zou terugvinden en die de huidige PVDA zelfs niet zou durven propageren. Nu is nuance niet bepaald een handelsmerk van Ecolo J. Ooit beeldden zij de toenmalige staatssecretaris van migratie Theo Francken af als een SS-er. De partijtop weigerde zich hiervoor te excuseren. Het was maar om te lachen…

Simplisme aan de macht

Ook nu weer klinkt de verdediging gelijkaardig. Arthur Lambert, de co-president van Ecolo J en gemeenteraadslid in Eigenbrakel, ziet in de kritiek op het spelletje natuurlijk een polemiek die erop gericht is zijn partij in diskrediet te brengen. Bij Ecolo vindt men snel dat kritiek altijd verdacht is omdat ze van tegenstanders komt. Het ‘Labyrinthe’ komt uit een zomerbrochure, stelt Lambert, en het moet niet letterlijk genomen worden. De reacties van MR en cdH waren er niet minder scherp om. Die vinden dat Ecolo J een gevaarlijk spelletje speelt.

Terecht. Want jonge mensen een dergelijk wereldbeeld voorhouden, ook al is het met een knipoog, is toch behoorlijk merkwaardig. Politie-agenten meteen afschilderen als medeplichtigen van onwillige werkgevers is niet zo onschuldig en zegt veel over wat de bedenkers ervan zelf daarover denken. Die ideologie getuigt van een niet te onderdrukken neiging om de wereld op te delen in goeden en slechten. De brave actievoerders tegenover de slechte patroons en politie: niet de verbeelding, maar het simplisme aan de macht!

Geweld tegen politie

Is het dan te verbazen dat aldus gevormde Ecolo-militanten alleen nog geloven in gewelddadige confrontatie als oplossing voor conflicten? En dat de politie bij elk optreden als handlangers van de heersende klasse wordt gezien? De gevolgen van die lichtzinnigheid zijn in Brussel te merken, waar steeds meer affiches opduiken die oproepen tot geweld tegen politie en burgerlijke ongehoorzaamheid. Dat soort uitingen van extreme polarisering is uiteraard niet noodzakelijk het werk van aanhangers van Ecolo. Maar een partij die echt naar een betere maatschappij streeft, houdt zich beter ver weg van elke dubbelzinnigheid op dat vlak. Anders riskeert ze te verdwalen in een gevaarlijk en gewelddadig doolhof.