5.000 miljoen en de teller blijft lopen

Mijn 65ste verjaardag is dichtbij. Bij mijn geboorte bedroeg de wereldbevolking ong. 2.800 miljoen mensen. Volgens de voorspelling van de Verenigde Naties, in Excel beschikbaar op deze website werd de kaap van 7.800 miljoen deze zomer bereikt.

Om de lezer te verwittigen, dit is een artikel met gortdroge cijfers. Wie die liever niet doorworstelt kan volstaan met ‘Wir shaffen das’ en bidden dat er geen grote ongelukken van komen.

Grote getallen

De bevolking van Brussel bedraagt ong. 1,2 miljoen. Meer dan 4.000 steden als Brussel zijn er dus bijgekomen. Droom-Europa, dat is Europa zonder Rusland, maar met alle 47 andere landen, is maar goed voor 600 miljoen inwoners, een peulschil in vergelijking met die 5.000 miljoen.

China en India hebben met elk ong. 1.400 miljoen inwoners meer dan dubbel zoveel inwoners als droom-Europa. De 4.640 miljoen Aziaten vormen vandaag bijna 60% van de wereldbevolking, en jawel, voor zij die graag één op één vergelijken, 4.650 is ongeveer gelijk aan 5.000.

De kleinere maar even akelige getallen

65 jaar is ong. 23.700 dagen. In die periode bedroeg de gemiddelde groei dus 210.000 mensen per dag. Nog steeds volgens de VN bedroeg de gemiddelde groei in de laatste 10 jaar 230.000, het laatste jaar 222.000 mensen per dag.

België met zijn 11,6 miljoen inwoners staat voor 52 dagen groei van de wereldbevolking, Duitsland, het meest bevolkte land van Europa, staat voor een jaar en een paar dagen, heel Droom-Europa voor 7,5 jaar.

De echt akelige cijfers zijn deze van geboorten en overlijdens, nu 383.000 geboorten en 161.000  overlijdens per dag. Om geboorten en overlijdens in evenwicht te brengen zouden de geboorten met 58% moeten dalen, of de overlijdens met 138% stijgen.

Over de hele wereld gezien zijn er nu 2,81 keer (7.800/2.800) zoveel mensen als in 1955. In aantallen is de bevolking het meest gegroeid in Azië, van 1.549 tot 4.640 miljoen, maal 3. In Afrika is de groei percentsgewijs het grootst, van 253 tot 1.340 miljoen, maal 5,3.

De toekomstvoorspelling, rampzalig in Afrika

In 1955 waren er in Afrika 252 miljoen mensen, nu zijn er 1.340 miljoen, de verwachtingen voor 2030 en 2050 zijn respectievelijk 1.688 en 2.489 miljoen. Dat is bijna maal 10 in 95 jaar. Beeld je in, België van 8,9 miljoen in 1955 tot 47 miljoen nu, 60 miljoen in 2030 en 88 miljoen in 2050.

De wereld is niet vlak en eindeloos, maar rond en begrensd. De mens leeft voor een deel van niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen. Ooit raken die op. Hoe meer mensen, hoe meer natuurlijke hulpbronnen er nodig zijn, simpele logica die ook stand houdt als we, groen dromend, allemaal de auto aan de kant zetten en de fiets gebruiken. Fietsen worden ook niet gemaakt van gebakken lucht.

De rol van de politiek en de burger

Dat politici niet spreken over het probleem van bevolkingsgroei, heeft te maken met het feit dat er blijkbaar geen oplossing is waar ze mee kunnen pronken. Ik ken er in elk geval geen, harde maatregelen zijn moeilijk aanvaardbaar en zachte maatregelen hebben geen of zeer onvoldoende resultaat. Het enige land dat succesvol geboortebeperking ingevoerd heeft is China, en de manier waarop was niet echt democratisch.

Het negeren van problemen waar niemand graag over praat is een inherente zwakte van onze democratie en logisch doordenkend zullen dat soort problemen ook niet door de democratie opgelost worden.

De korte termijn

In deze is 2050 voor mij korte termijn. Zij die denken in 2050 niet meer te leven, mogen stoppen met lezen. Om het tijdsbesef wat te verduidelijken, 2050 is 30 jaar vooruit, 30 jaar achteruit is 1990, Wilfried Martens en Jean-Luc Dehaene waren toen premier en vicepremier.

De voorspelling is dat de Afrikaanse bevolking groeit van 1.340 tot 2.489 miljoen, en die groei met 1.149 miljoen mensen zal wellicht niet rimpelloos verlopen. Als die mensen allemaal of grotendeels in Afrika blijven, dan staat dat continent voor gigantische problemen. Als er veel emigreren naar Europa, dan staat dat met zijn 600 miljoen inwoners, die ook verre van allemaal rijk zijn, voor een even gigantisch probleem.

Wat Azië betreft ligt het probleem niet zozeer in de groei, maar wel in de reeds grote aantallen mensen die daar nu al wonen. Als de 10% armste Chinezen en Indiërs op een dag besluiten naar Europa te emigreren, dan komen er 280 miljoen mensen op ons af!

De lange termijn

Op lange termijn ziet het er nog minder rooskleurig uit. Crisissen komen allemaal zogenaamd onverwacht op ons af. De financiële crisis van 2008 kwam als een bom op ons af, maar wie wou zien en wist waar te kijken, nl. naar de huizenbubbel in de USA, kon de bom zien tot stand komen. Een kredietcrisis kun je oplossen door geld bij te drukken, ‘quantitative easing’ in mooie woorden, een coronacrisis kun je oplossen door hygiëne,  quarantaine en nog meer geld bijdrukken.

Een bevolkingsoverschot werk je niet zomaar weg en het zal niet gaan over enkelingen of duizenden, maar over honderden miljoenen. Die crisis komt met zekerheid op ons af. De democratie is er niet op voorbereid, ze zal er niet gepast op kunnen reageren, afgestraft worden en vervangen door iets anders. Ik hoop dit niet meer te moeten meemaken.

Of ik hoop mee te maken dat het een probleem wordt dat openlijk besproken wordt. In nationale en internationale politiek.