De omgekeerde wereld
Het Praag van toen: dat loogbad waarin ondoordachte rode sympathieën oplosten maar waar het voor ons, naïeve westerse studenten, feest was.
Het Praag van toen: dat loogbad waarin ondoordachte rode sympathieën oplosten maar waar het voor ons, naïeve westerse studenten, feest was.
Brechts Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny: niet zo optimistisch en anarchistisch als je van oude ‘linkse’ theaterproducties zou verwachten.
De plotse dood van een oude vriend dwingt de auteur ertoe zich af te vragen wat we werkelijk weten over leven en dood van onze dierbaren.
In ‘De tovenaar’, de biografische roman over Thomas Mann, vertelt Colm Tóibín weergaloos en empathisch over de uitersten die Mann vormden.
Omvolking is voor velen niets meer dan een ultrarechtse complottheorie. Maar er zijn ook andere signalen uit Frankrijk.
Het Zilvermeer van Georg Kaiser gaat over solidariteit en over hoe die te bereiken. Maar welke solidariteit? En zijn alle methodes goed?
Wie over behoud van traditie praat moet ook de Vlaamse en multiculturele identiteiten met open vizier durven bespreken.
Rustieke taferelen, en liever Bach dan Weill. Maar welk adjectief zou Benno Barnard deze keer weer hebben gekozen voor journalisten?
Bob Dylan was even geïnteresseerd in eschatologisch en messianistisch gedachtegoed. Maar hij doorzag de ideologie van het cultuurmarxisme.
Op valentijnsdag 2021 overleed Catherine Belsey, een van de meest innemende coryfeeën van de internationale literatuurwetenschap.
Religiën die armoede en soberheid prediken, houden ook de domheid in stand. Misschien het islamprobleem wat meer economisch bekijken?
Een hedendaagse adaptatie van Döblins klassieker Berlin Alexanderplatz, over een West-Afrikaanse vluchteling die zijn weg zoekt in Berlijn.
Het droevig genot van een onhedendaagse Roth, een trinitaire kwinkslag. Maar gelieve niet te zeiken over een kat, hoe droevig ook haar lot.
In ‘normale’ tijden was cultuur al iets bijkomstig, nu nog meer. Mensen hebben echt even andere dingen aan hun hoofd. Cultuur is een franje.
Lo van Driel neemt ons mee op een cultuurhistorische reis door Duitsland, naar plaatsen waar Duitse kunstenaars hun sporen nalieten.
Cyriel Buysse was vaak de grote inspirator van Hugo Claus. Een voorbeeld, na een verhaal van Buysse dat de huissatiricus raakte.
Stevige migratiecijfers bewijzen dat men zich aan de multiculturele realiteit moet ‘aanpassen, volgens multiculti’s als Somers
De lange regeringsvorming duidt nog maar eens op een belangrijk euvel van de Belgische constructie: ze werkt niet. Confederalisme is logisch.
De grote nederlaag van Jeremy Corbyn en Labour heeft Engeland voor een ramp behoed. Zijn dagen lijken geteld, zijn partij moet hem niet meer…
De Kulturkampf wordt met veel clichés gestreden, maar ook kunstenaars moeten eten. Combineer leefbaarheid met een gezonde marktwerking.
De vorige wereldoorlogen bewezen hoe fragiel de vrede is en hoe misdadig oorlog. Om die vrede te bewaren, mogen de slachtoffers en de wreedheid van de oorlog nooit worden vergeten. Dirk Rochtus hield daarover op een militaire begraafplaats een indringende rede.
Boris Palmer is het enfant terrible van de Duitse Grünen die vindt dat politiek van de werkelijkheid moet uitgaan: realisme boven emotie
Hoe een sterke sociale zorg, solidariteit en nationalisme in één waardenverhaal van het ‘goede leven’ kunnen kaderen
Nu we ons opmaken voor een zeer lange kiescampagne blikken we terug op een aantal markante en memorabele verkiezingen uit het verleden.
Het volk moet als mest zelf de voedingsbodem van zijn democratische waarden vormen in plaats van te wachten op de gecorrumpeerde elite.
Levende legende Wolf Biermann was de machthebbers van de DDR een doorn in het oog. Dinsdag viert de rebelse zanger zijn 80ste verjaardag.
Götz speelde in George de tragische rol van zijn vader, beroemd acteur tijdens het Derde Rijk.