Waalse trein der traagheid
Het gaat er maar traag aan toe in Wallonië. En dat geldt voor alles: regeringsvorming, of een probleem oplossen met verkeerslichten…
Het gaat er maar traag aan toe in Wallonië. En dat geldt voor alles: regeringsvorming, of een probleem oplossen met verkeerslichten…
Deze week werd duidelijk dat ruziemaken in de meerderheid niets met de N-VA te maken had. De regering is al gevallen waardoor liggend op de grond de idioot uithangen bon ton is geworden.
Na vier jaar Michel I is het tijd om de participatie-strategie te evalueren. Smeken de Franstaligen nu echt om een staatshervorming?
Confederalisme, of toch maar rattachisme? Hoe zit het: moet er nu een zevende staatshervorming komen, of is dat een achterhaald idee?
Zoek de toekomst van Vlaanderen niet in het verleden; ‘la Belgique de papa’ is niet meer, herfederalisering is al te gek.
De communautaire stilte is oorverdovend aan Vlaamse kant, maar het Belgische systeem heeft ingebakken problemen en conflictmogelijkheden.
De luchthaven van Zaventem verdwijnt niet meer van de politieke agenda en achter de schermen gebeuren rare dingen.
Ook op vlak van mobiliteit wordt België steeds meer een tweelandenland. Je krijgt het communautaire niet in de diepvriezer, in dit land.