Dubbelexpositie voor David Hockney en Vincent van Gogh
Bozar wijdt een tentoonstelling aan David Hockney. Met als uitsmijter een gedicht van Guido Lauwaert gewijd aan de kunstenaar.
Bozar wijdt een tentoonstelling aan David Hockney. Met als uitsmijter een gedicht van Guido Lauwaert gewijd aan de kunstenaar.
E. du Perronkenner Manu van der Aa reageert op Guido Lauwaerts artikel ‘Edgar du Perron versus Paul van Ostaijen’ en zet de puntjes op de i’s.
Bezondigt Stan Lauryssens zich aan plagiaat in zijn herinneringen aan Jef Geeraerts? Een paar opvallende gelijkenissen zijn onontkoombaar
Eindelijk is de eerste boekbespreking van mijn memoires verschenen. Nuchter en accuraat.
Guido Lauwaert, Doorbraak-auteur, heeft zijn memoires voorgesteld. Zo ging het er aan toe bij de laatste picaro van Vlaanderen.
Vrijdagavond werden de memoires van Guido Lauwaert voorgesteld in Gent. Oud-Panorama-hoofdredacteur Karel Anthierens hield er een laudatio voor de gevierde.
Het ware leven is op straat te vinden. Dat staat vast. Schilder Vroni Agemans bevestigt het. Haar werk drukt de cultuur van de stad en de staat van de natuur uit.
De Media leven van de ‘pardon-excuseer’-cultuur. Maar elk pardon smaakt naar smeerkaas. Er zit meer smeer in dan kaas.
Op een nieuwjaarsdiner wil Guido Lauwaert zijn disgenoten wel eens trakteren op een pleidooi voor de luiheid. Geen luie daad.
Zoals elk zich respecterend medium maakt Doorbraak het lijstje van de meest gelezen artikels in 2017.
Er is wat door en door rot in de staat België, en dat is Brussel. de hele heise rond de komst van Carles Puigdemont toont dit aan.
Wallstreet, in de roman van Don DeLillo Cosmopolis, is in de toneelversie van Johan Simons een speeltuin midden in een woonwijk. Op goed twee uur tijd wordt de neergang geschetst van een beursgoeroe. Speels en
Het ziet er naar uit dat de alternatieve artistieke geschiedenis van Gent van de laatste vijftig jaar te kijk wordt gesteld. De expositie over PROKA-Zwarte Zaal is nog niet afgelopen of daar is er een
Al wat zich de laatste vijftig jaar aan kunst en cultuur heeft ontwikkeld in Vlaanderen, vindt zijn oorsprong bij PROKA en zijn Zwarte Zaal.
Op 21 juli ziet Guido Lauwaert geen enkele reden om te feesten. Het land is al lang niet meer onafhankelijk en ontstond uit gepruts. En we blijven maar prutsen.
Er valt veel meer te beleven op de Gentse feesten dan enkel zuipen, brassen en brallen. Guido Lauwaert leidt ons rond langs de culturele hoogtepunten van de Gentse Feesten 2017.
Het seizoen 2017-2018 is een goedkoop programma, al wil dit niet zeggen dat de producties dat ook zijn.
Dagen zonder vlees, Tournée minérale… Geen maand, dag, uur, seconde gaat voorbij of er valt wat te vieren. Voor elk wat wils.
In de culturele katern van NRC op woensdag 1 maart staat een kritiek op de film De premier van Erik Van Looy.
Het theateraanbod in Gent is dit seizoen schamel. Een goeie gelegenheid om naar het KASK Drama te trekken.
Een zaterdag zonder Elvis [blijft bestaan]… zal wat vreemd aandoen. Alsof een naast familielid gevlucht is naar Canada.
De roman Sneeuw van de Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk is niet zijn beste boek, maar NTGent maakt er wat van.
Niet alleen de boerkini’s zijn des duivels voor de overheid, maar ook de hoofddoek.
De cultuursubsidies van Sven Gatz zijn nattevingerwerk, dat is zo als je niet durft te kiezen.