Na Oekraïne, nu (eindelijk) de mosseloorlog!
2,5 euro voor 1 kg Zeeuwse mosselen bij AH: de Nederlandse dominantie is totaal.
2,5 euro voor 1 kg Zeeuwse mosselen bij AH: de Nederlandse dominantie is totaal.
Naast de speculatief geladen cryptomunten, bereiken de nieuwe vormen van digitale kunst eveneens duizelingwekkende prijzen.
Met ‘Expeditie Kunst’ schreef Sofie Van de Velde een inspirerend naslagwerk voor iedereen die een eigen kunstcollectie wil starten.
Vandaag zou Joseph Beuys 100 jaar geworden zijn. De beroemdste kunstenaar van naoorlogs Duitsland probeerde met kunst mensen te doen denken.
Als je in New York bent geweest, ben je dan in Amerika geweest? Ik zekere zin wel, maar: ‘la France profonde’ ligt ook niet in Parijs…
Door- en door Vlaams, Antwerps en universeel: de poëtische ironie van knutselaar Panamarenko.
De Kulturkampf wordt met veel clichés gestreden, maar ook kunstenaars moeten eten. Combineer leefbaarheid met een gezonde marktwerking.
Suzy Serweytens de Mercx was geen BV, eerder een stille kracht. Maar zulke mensen verdienen vaak eerder een hommage.
Koen Van Mechelen, bedenker van de Kosmopolitische Kip, wordt in Zillebeke plots geconfronteerd met dissident pluimvee in de achtergrond
Tot eind september kan de kunstzoeker in het S.M.A.K. kuieren tussen wat verzameld werd door Jan Hoet en zijn opvolger Philippe Van Cauteren.
Voor onze zomerreeks halen we de bibliotheek van Jan De Meulemeester, politiek verslaggever bij VTM Nieuws, terug boven.
De verrassende cijfers rond seksuele usurpatie in de cultuur- en mediasector wijzen erop dat cultuur in onze “moderne” wereld meer dan ooit een mannenzaak is.
Op een ziekenhuiscampus zou een totaalverbod op roken moeten gelden. Een scherp standpunt door Guido Lauwaert.
Sander Carollo sprak met Jan De Meulemeester, politiek verslaggever bij VTM Nieuws, over zijn boekenkast.
De verwijten van J.P. Rondas aan Munt-directeur Peter de Caluwe klinken volgens Johan Sanctorum niet helemaal geloofwaardig.
Dezer dagen grijpt menig opiniemaker de dood van Gerard Mortier (en die van Jan Hoet) aan om uit te halen naar het ‘onvruchtbare, angstige provincialisme’ van een bepaald soort Vlaanderen.
De betreurde Jan Hoet deed velen in een belgicistische kramp schieten. Net als vele andere kunstenaars – zeg maar Überculturo’s – was wijlen de grote kunstminnaar in tegenstelling tot zijn voorgangers geen minnaar van de Vlaamse autonomie.
Jan Hoet was een orakel en een contestant van wat voos, leeg en onnozel is. Hij paarde die inborst aan respect voor zijn Vlaamse en katholieke wortels. Over die man geen kwaad woord. Hij zal gemist worden in zijn duffe vaderland.
Jan Hoet is naar het kunstwalhalla vertrokken. De goden zullen hem graag zien komen. In het ondermaanse was hij niet onomstreden.