Vergeten vragen van de voorbije week (169)
We voeren een ‘proxy war’ met Rusland en journalisten zijn in oorlogsmodus. Alleen vuren ze niet álle vragen af.
We voeren een ‘proxy war’ met Rusland en journalisten zijn in oorlogsmodus. Alleen vuren ze niet álle vragen af.
Elke week komt er wel economisch en financieel nieuws voorbij dat enige verdere filering verdient. Luc Nijs het even voor u op een rij.
Alle politieke partijen zijn deze week in hetzelfde bedje ziek, iedereen heeft een plan, niemand de factuur. Een kijk op de afgelopen week in Wetstraat & omgeving.
Stefaan Van Hecke (Groen) uit zich kritisch over de zesde staatshervorming, heeft het moeilijke met de uittredingspremie van Mieke Vogels en hekelt de werking van het parlement onder Di Rupo I omdat er te veel macht bij de regering ligt. ‘Het wetgevend proces was zeer, zeer slecht.’
Eric Ponette bespreekt in dit artikel de meerdere technieken die door tegenstanders van (meer) autonomie voor Vlaanderen worden aangewend om de transfers van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel (ongeveer 12 miljard) te relativeren. Het gaat hoofdzakelijk over reductie, etikettering, mist spuien, culpabilisering en vreesaanjaging.
Inleiding
Of het een opgezet één-tweetje was, weten we niet, maar Koen Schoors en Paul De Grauwe, economieprofessoren in Gent en Leuven, tapten recent wel uit hetzelfde vaatje door te beweren dat de communautaire problemen er niet echt toe doen.
In een vraaggesprek met www.dewereldmorgen.be verdedigt Dave Sinardet met de gekende argumenten de federale / unitaire / Belgische kieskring. Peter De Roover zorgt op dezelfde webstek voor een repliek.
Om het levendige politieke debat dat we vandaag kennen wat te ordenen, ga ik op zoek naar standpunten, korte bochtenwerk en code rood. Standpunten verdienen respect, ook van wie ze niet deelt. Het korte bochtenwerk roept vragen op, die ik dan ook graag stel. Voor leugens of beledigingen trek ik ‘code rood’. Die moeten aan de kaak worden gesteld als inbreuken op de beginselen van de correcte debatvoering.
Om het levendige politieke debat dat we vandaag kennen wat te ordenen, ga ik op zoek naar standpunten, korte bochtenwerk en code rood. Standpunten verdienen respect, ook van wie ze niet deelt. Het korte bochtenwerk roept vragen op, die ik dan ook graag stel. Voor leugens of beledigingen trek ik ‘code rood’. Die moeten aan de kaak worden gesteld als inbreuken op de beginselen van de correcte debatvoering.