fbpx

Persoon: Luc Tuymans

God, mens, dier

Het droevig genot van een onhedendaagse Roth, een trinitaire kwinkslag. Maar gelieve niet te zeiken over een kat, hoe droevig ook haar lot.

Twee culturen, weinig Belgen

De betreurde Jan Hoet deed velen in een belgicistische kramp schieten. Net als vele andere kunstenaars – zeg maar Überculturo’s – was wijlen de grote kunstminnaar in tegenstelling tot zijn voorgangers geen minnaar van de Vlaamse autonomie.

Haatmail, havenots en BV’s

Iain Banks, Janice Galloway, David Greig en Al Kennedy: drie grote Schotse schrijvers, een dito standup comedian. Hun Schotse hart gaat misschien niet sneller kloppen bij het zien van de Saltyre, de Schotse vlag, maar hun hart ligt wel in Schotland. Hun politiek verstand ligt bij de SNP (Guardian, 28 aug.). Vlaamse kunstenaars horen we zoiets niet snel zeggen.

Het cijfer (april 2011)

Op de webstek van De Standaard kun je een artikel een sterretje geven zoals in Doorbraak gebeurt met de boekbesprekingen. Wie een artikel graag heeft gelezen, kan het aanraden. Zelden gebeurt het dat een artikel door meer dan 100 mensen wordt aangeraden. Bart De Wever spant de kroon met zijn stuk over de Vlaamse identiteit, waar hij belgicistisch kunstenaar Luc Tuymans lik op stuk gaf en een antwoord biedt op het identiteitsnegationisme (het woord is van Lode Claes) van de KVS-Vlamingen. Bij het ter perse gaan van het aprilnummer van Doorbraak vonden al 775 lezers dit stuk aanbevelenswaardig.

Standpunten, korte bochtenwerk en code rood (III)

Om het levendige politieke debat dat we vandaag kennen wat te ordenen, ga ik op zoek naar standpunten, korte bochtenwerk en code rood. Standpunten verdienen respect, ook van wie ze niet deelt. Het korte bochtenwerk roept vragen op, die ik dan ook graag stel. Voor leugens of beledigingen trek ik ‘code rood’. Die moeten aan de kaak worden gesteld als inbreuken op de beginselen van de correcte debatvoering.