Niemand wil nog als ‘Russlandversteher’ door het leven gaan
Het Duitse politieke fenomeen van de ‘Russlandversteher’ kent een lange voorgeschiedenis met militaire, politieke en economische connotaties.
Het Duitse politieke fenomeen van de ‘Russlandversteher’ kent een lange voorgeschiedenis met militaire, politieke en economische connotaties.
De vergaderkamer Otto von Bismarck wordt omgedoopt. Bismarck past zogezegd niet in de democratische traditie van het huidige Duitsland.
Theo Sommer, hoofdredacteur van de weekkrant Die Zeit, overleed. Met zijn analyses beïnvloedde hij het denken van de Duitse beleidsmakers.
En verder: Ford, Volkswagen en Wim de Craene…
En verder: Bismarck, Den Briel en een artsenstaking…
Jurist en historicus Frank Judo gaat op zoek naar de vele betekenissen die achter het conservatisme schuilgaan en weerlegt misverstanden.
De ook nu beroemde Elzassische tekenaar en karikaturist Hansi (1873-1951) was bezeten door Frans revanchisme en anti-Duitse ressentimenten.
Tussen Vlaamse socialistische en conservatieve activisten is respectvolle interactie zeker wenselijk. Maar er blijven prangende vragen.
Wat de nazi’s onder de ‘Rijksgedachte’ verstonden, blijft betwist. De interessantste, maar afwijkende mening is die van Christoph Steding.
Het Duitse keizerrijk werd 150 jaar geleden boven de doopvont gehouden. Maar de vernedering van Frankrijk zou zich bitter wreken.
De pandemie slaat weer harder toe in België dan elders. De fundamentele oorzaak hiervan is al sinds 1830 bekend: België is geen echt land.
Frankrijk draag een grote verantwoordelijkheid voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
De sociaal-liberaal Friedrich Naumann (1860-1919) brak een lans voor een sterk Duitsland als leidende kracht van ‘Mitteleuropa’. Een portret
Doorbraak sprak met professor Jörg Meuthen, covoorzitter van de Alternative für Deutschland (AfD). Een primeur in de Vlaamse media.
We bespraken eerder de transfers in het verzekeringsstelsel tegen arbeidsongevallen en beroepsziekten, maar hoe hebben deze vorm gekregen?
Wilhelm II was de belichaming van het prille Duitse Rijk aan de vorige eeuwwisseling. Sir Christopher Clark schetste een knap portret.
De Duitse historicus Theodor Mommsen werd tweehonderd jaar geleden geboren. Zijn tijdgenoot, rijkskanselier Bismarck, lustte hij rauw.
Stern verliet in 1938 als joodse jongen zijn Duitse heimat. Die ervaring van verlies maakte hem tot voorvechter van de vrijheid.
‘Het verleden analyseren helpt ons vandaag geen stap vooruit’, dixit Guy Verhofstadt.
Met de crisis op de Krim staat de natiestaat terug op de voorgrond. Militaire dreigementen, diplomatieke akkoorden, en de schaduw van de Balkanoorlogen doet Harry De Paepe terugkijken in het verleden, dat plots weer erg actueel blijkt.
Dit weekeinde werd Mark Grammens gevierd voor zijn lange loopbaan als dwarse Vlaamse journalist. Ditzelfde weekeinde schreef Peter De Roover zijn Vrij-spraak voor de laatste papieren Doorbraak. In de eerste Vrij-spraak, die verscheen in januari 1999, begon een ‘gedachtespielerei’ bij Mark Grammens.
Het klinkt als een grap, maar de Poolse oud-president Lech Walesa breekt een lans voor een gemeenschappelijke staat van Polen en Duitsers. Toch knoopt die idee aan een gedeelde geschiedenis aan. Of er ook toekomst in zit?
August Bebel, vandaag juist honderd jaar geleden overleden, speelde een hoofdrol in de ontwikkeling van het Duitse socialisme. Hij was op vele vlakken bovendien zijn tijd ver voor.
Onze eigenste Elio di Rupo zal er in Leipzig bij zijn wanneer de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland (SPD) donderdag 23 mei haar 150ste verjaardag viert. De Duitse sociaaldemocraten hebben in al die jaren veel woelige watertjes doorzwommen. De oprichter van de partij had eigenlijk al de toon gezet met zijn eigen biografie. Doorbraak richt daarom de schijnwerpers op hem omwille van de invloed die zo iemand op politiek en samenleving kan hebben.
Hoe het met Griekenland zal aflopen, moet de toekomst uitwijzen. In of uit de eurozone; in of uit de Europese Unie; goedschiks of kwaadschiks? Maar dat een exit van de Helenen uit de Europese muntunie mogelijk is, geeft nu ongeveer iedereen toe.
Vorig jaar zag een nieuwe staat het licht in Afrika. De mensen van Zuid-Soedan oefenden hun zelfbeschikkingsrecht uit en de wereld aanvaardde dit. Nu de Toearegs, de legendarische ‘blauwe mannen’ in de Sahara, dit ook doen door zich af te scheuren van Mali, regent het afkeurende reacties vanuit de internationale gemeenschap.