De rode oogkleppen van links
De Franse linkerzijde heeft het altijd moeilijk gehad om even kritisch te kijken naar rechtse als linkse dictaturen.
Persoon: Pascal Bruckner
Blanken moeten zwijgen
De Franse studentenvakbond UNEF plant bijeenkomsten waar blanken niet toegelaten zijn. Sommige linkse politici zien daar geen graten in.
‘Abnormaliseer’ de politieke tegenstrever!
Vincent Scheltiens denkt bij te dragen tot een menselijker maatschappij door de politieke tegenstrever te demoniseren en uit te sluiten.
De melancholie van links
In zijn recentste boek overloopt Régis Debray zijn leven als revolutionair en intellectueel en maakt hij een balans op van de linkse strijd.
Satan is een blanke man
In zijn nieuw essay trekt romancier en filosoof Pascal Bruckner nog eens ten strijde tegen de politieke correctheid.
Islamo-gauchisme: niet alleen voor rechtse scherpslijpers
Islamo-gauchisme? De term heeft duidelijk een negatieve connotatie in de mond van zij die hem gebruiken. Een verduidelijking.
De misbegrepen laïcité
Is de Franse grondwettelijke laïcité een verouderd model dat gelovigen in een keurslijf dwingt? Of biedt ze net alle vrijheid aan gelovigen?
Mei ’68 en de pedofielen (2)
Wim Van Rooy duikt naar aanleiding van Springora’s laatste boek in de relatie van het Franse intellectuele establishment met pedofilie (2).
Over de islam, weerbare democratie en wetenschappelijke integriteit IV
Wim van Rooy en Paul Cliteur voeren een correspondentie over de Islam, weerbare democratie en wetenschappelijke integriteit.
Oikofobie vernietigt onze beschaving
De ‘tirannie van het berouw’ zal ons verder vernietigen. Er zal altijd meer ophef zijn over één neonazi dan over 100 moslimfundamentalisten
Zelfhaat (oikofobie) of islamisering?
In De Zondag zegt Tom Van Grieken dat ‘onze ongelooflijke zelfhaat een groter gevaar is dan de islamisering’. Hij heeft een punt.
Grand débat of grande débâcle?
Een ‘grootse bevraging’, deskundig gestuurd, is nog altijd de beste manier om de vis te verdrinken.
De groene mens als eeuwige adolescent
In het slotdeel van zijn essay fileert Wim van Rooy de groene mens die op zijn eigen paradox reageert met een fascististische modus operandi.
De vergeten kloof
In een 4-delig essay belicht Wim van Rooy de vergeten kloof tussen stad en platteland en hekelt hij de neofascistische paradox van de groenen.
Aylan en de tirannie van de boetedoening
Linkse intellectuelen zouden af en toe eens een niet-links boek moeten lezen, stelt Miel Swillens.
