JavaScript is required for this website to work.
Politiek

Alicja en Joël gaan hun liberale prijs afhalen

Als teken van politieke onafhankelijkheid kan het tellen

ColumnJohan Sanctorum15/1/2020Leestijd 4 minuten
Alicja Gescinska en Joel De Ceulaer

Alicja Gescinska en Joel De Ceulaer

foto © Reporters/Jimmy Kets/write4a

Via de denktank Liberales onderhoudt Dirk Verhofstadt, broer van, discreet de banden tussen de partij en het Vlaamse intellectuele establishment

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

‘Beide boeken zijn namelijk complementair en houden een pleidooi tegen de antipolitiek aan de toog, op sociale media maar vooral in de geesten, eigen aan onze tijd.’ Onder deze motivatie mogen filosofe Alicja Gescinska en Joël De Ceulaer, senior writer  bij De Morgen, de jaarlijkse boekenprijs van de denktank Liberales delen.

Het is iedereen toegestaan om prijzen uit te reiken, al is het meestal bedoeld als een promotiestunt voor de uitreikende vereniging in kwestie. Zelf speel ik ook met het idee om een prijs in het leven te roepen, en de wereldpers te halen door Donald Trump te bekronen ofwel Harvey Weinstein, of de twee tegelijk, ik ben er nog niet uit.

Partijvehikel

Liberalesreporters

Dirk Verhofstadt op het Open VLD Congres, 9/12/2013

Liberales is het speeltje van Dirk Verhofstadt, partij-ideoloog van de Open VLD en broer van. Hij is onder meer de mentor van de Gentse burgemeester Mathias De Clercq, persoonlijke adviseur van partijvoorzitter Gwendolyn Rutten én schrijver van menig congrestekst. Men moet dus niet doen alsof dit zomaar een denktank is: het is een stukje studiedienst van de Open VLD, maar dan verkleed als een onafhankelijke filosofische vereniging.

Dat filosofe Alicja Gescinska in de prijzen van de liberale denktank valt, zal weinigen verwonderen, gezien ze op de Europese Open VLD-lijst stond bij de jongste verkiezingen. Vorig jaar was Alexander De Croo de laureaat, het geeft al een idee van de politieke bandbreedte die de jury hanteert. Gescinska levert op die manier een beduidende bijdrage aan de particratie en de oude politieke cultuur, in plaats van als filosofe de gepaste afstand te houden en het politieke wereldje kritisch te analyseren.

Dat willen ze bij Liberales nu net niet, gezien de denktank als vehikel van de Open VLD functioneert, en kritisch-onafhankelijk intellect als een exponent van verzuurde antipolitiek wegzet. Men kan ook politiek geëngageerd zijn zonder een partijlidkaart op zak te hebben, maar helaas: dat valt niet onder de noemer ‘liberaal’ (zie verder). Dus was Alicja Gescinska een logische en voorspelbare keuze, en misschien wel een beloning voor bewezen diensten, gezien ze niet verkozen raakte op die Europese lijst.

Lippendienst

Hoera het is een vrouwtjeHaar prijsgenoot Joël De Ceulaer, dat is nog een ander paar mouwen. Over deze senior writer van De Morgen  heb ik mijn mening al te kennen gegeven: een intellectueel lichtgewicht dat zich voluit in de politieke intriges gooit en als journalist elke norm van objectiviteit aan zijn laars lapt. Als vaste klant in het VRT-duidingsprogramma De Afspraak, het breikransje waarin altijd dezelfde ‘opiniemakers’ dezelfde waarheden debiteren, onder het waakzaam oog van een redactie, mag Joël straffeloos mening met informatie en journalistiek met tomeloze self-exposure verwarren.

Zijn bekroonde boek Hoera, de democratie is niet perfect  maakt dat helemaal waar. Het is onder meer een pleidooi voor méér politieke correctheid, voor het cordon sanitaire (rond het VB wel te verstaan), een oud stokpaardje van hem, en een verdediging van het politiek establishment als een dam tegen het vermaledijde populisme. Waarbij ook de N-VA het steeds weer moet ontgelden. De Ceulaer profileert zich graag als een enfant terrible, terwijl hij in feite de oude politieke cultuur een hand boven het hoofd houdt.

Ook dat idee om politiek-geldige en ongeldige meningen van mekaar te scheiden, zit helemaal in de Liberales-lijn. Men herinnert zich nog de kwalificatie vanwege Karel de Gucht van ‘mestkevers’ ten aanzien van het VB, waarbij de Open VLD zich opwerpt als een bastion van beschaving en weldenkendheid midden de barbarij die Vlaanderen teistert. De handhaving van het cordon is op dit moment vooral een Open VLD-verhaal, in de eerste plaats om de N-VA te dwingen tot allianties met verschrompelde partijen als Open VLD en CD&V.

Dat De Ceulaer lippendienst verleent aan deze overlevingsstrategie, verdiende beslist een prijs en toont hoe de ‘denktank’ in kwestie vooral intellectuelen beloont die de partij van Guy en Dirk van munitie voorzien. Daarmee is ook de ruzie van Joël met Gwendolyn Rutten bijgelegd, een hoogst onaangenaam intermezzo waarin de Open VLD-voorzitster door onze toogjournalist werd gekapitteld omwille van een ‘gebrek aan mededogen’.

Omtrent liberalisme

Tot slot nog iets over de term ‘liberalisme’ die door clubs als Liberales wordt geclaimd. Verhofstadt en co onderhouden bewust en consequent een begripsverwarring tussen het woord ‘liberaal’, als synoniem van ‘vrijheidsgezind’, met de vrije meningsuiting als hoogste goed, en anderzijds het partijpolitieke liberalisme. Het lijkt alsof de Open VLD de uitvoerder is van een politiek-filosofisch testament dat ergens in de Franse Revolutie het daglicht zag, en het liberté-motto ten volle wil doen gelden in een burgerdemocratie met zo min mogelijk parallelle schaduwmachten zoals particratie, mediacratie en lobbycratie.

liberalesReporters

Noël Slangen, de man die het Vlaamse liberalisme van zijn inhoud ontdeed.

Het tegendeel is waar. Figuren als Noël Slangen, jarenlang spindoctor van de Vlaamse liberalen, hebben duidelijk een nadelige werking op de democratie uitgeoefend, door de manier waarop men een politieke boodschap als een pak waspoeder trachtte te verkopen, onder het motto ‘alles draait rond perceptie’. De Open VLD is een pure machtspartij die met het klassieke liberalisme nauwelijks nog wat te maken heeft, en enkel nog de dogma’s van de politieke correctheid hanteert. De functie van partijvehikel, de bestaansreden van Liberales, wordt daarom door de rechts-libertarische denktank Libera!, niet verbonden aan een partij, sterk gecontesteerd.

In het algemeen vind ik het jammer dat het liberalisme door een partijpolitieke denktank wordt gemonopoliseerd, want het is een begrip dat veel dekt. Ik voel me echt wel een liberaal, in de filosofische zin van het woord, als een verdediger en beoefenaar van de vrije meningsuiting in de meest absolute zin. Maar het mooie woord ‘liberaal’ is besmet en onbruikbaar geworden dankzij de manipulaties van Dirk Verhofstadt en en de Gentse loge. Deze links-humanistische usurpatie, wel altijd bekokstoofd in luxueuze Toscaanse villa’s met bijbehorende olijfgaarden, krijgt dus periodiek zijn beslag op prijsuitreikingen zoals deze. Gelukgewenst, Joël en Alicja, doe zo verder.

Woensdag 5 februari om 20 u. Liberaal Archief op het Kramersplein in Gent. Inleiding en moderatie: Sara De Mulder, secretaris van de liberale overheidsvakbond VSOA. Jawel, de zuilen bestaan echt nog.

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Commentaren en reacties