Alles voor de kunst!

Aanleiding is het gerucht dat Dedecker een privédetective inschakelde om de familie De Gucht te schaduwen. Op 20 april 2009 verklaart Karel De Gucht hierover in Terzake dat hij en zijn familie ‘vijf maanden werden achtervolgd’. Redacties stappen gretig mee in dit succulent verhaal dat op 17 april 2009 door VTM aan het rollen wordt gebracht. Het moest vooral de aandacht afwenden van een dossier waarin Dedecker tevergeefs de mogelijke betrokkenheid van Karel De Gucht bij de ‘sale-and-lease-back-operatie’ van het Veurnse gerechtsgebouw door de paarse regering liet uitpluizen.

Dirty Harry

Twee dagen later gaat Dedecker tijdens De Zevende Dag al door het leven als de ‘Dirty Harry’ van de Wetstraat. ‘Lijst Dedecker, LDD, zou zich misschien beter omvormen tot lijst DDR’, suggereert Marc Van de Looverbosch tijdens de uitzending.

De gemediatiseerde hetze tegen Dedecker speelt zich af tegen een decor van aanzwellende nervositeit over de onstuitbare opmars van LDD in de peilingen. Die waarderen Lijst Dedecker op dat moment op 16 procent.

Op 24 april 2009 meten Kathleen Cools en Ivan De Vadder in het televisieprogramma De keien van de Wetstraat bij vader en zoon De Gucht de schade op. Ook het omstreden lijsttrekkerschap van Jean-Jacques in Oost-Vlaanderen komt er aan bod.

Huisvriend

Ondertussen ontvouwt Karel De Gucht in het grootste geheim zijn plan om de onervaren, jongste telg van de politieke dynastie De Gucht, na de verkiezingen als minister van Cultuur in de nieuwe Vlaamse regering te loodsen.

Terwijl beide studiogasten in De keien van de Wetstraat veel mist spuien over de ministeriële ambities van Jean-Jacques, heeft vader De Gucht al een lijst op zak met de samenstelling van het toekomstig kabinet van zijn zoon. Dat lijstje vermeldt ook de promotor van Jean-Jacques’ eindverhandeling als toekomstig kabinetschef.

In een uitbreid publicitair-redactioneel portret over Jean-Jacques in De Morgen (16 mei 2009) blijkt dat de cultuurfilosoof Willem Elias een ‘huisvriend van de De Guchts’ is en, net als Karel, lid van de loge.

Tijdens de campagne neem de familie De Gucht de huisvriend als mentor in de arm om Jean-Jacques voor te bereiden op zijn toekomstige ministerfunctie en hem tijdens de verkiezingscampagne te profileren als kunstliefhebber.

Blauwe culturele lente

Al op 7 januari 2009 lanceert Jean-Jacques – samen met Open VLD’ers Gatz en Schueremans – zijn campagne in De Standaard, met een opiniestuk: ‘Een blauwe culturele lente’. Het is het startschot van een reeks opgemerkte mediaoptredens waarin Jean-Jacques zich ontpopt als een gedreven kunstliefhebber.

‘Cultuur is geen job voor kneusjes in de politiek, maar voor kopstukken van het kaliber van Freya Van den Bossche of Jean-Jacques De Gucht. Want je kan er blijkbaar makkelijk het nieuws mee halen’, schrijft De Standaard op 9 mei 2009. Dat laatste klopt.

In Story van 12 mei 2009 doet Jean-Jacques uit de doeken hoe hij ‘gebeten raakte door de kunst’. Ook De Morgen ontdekt op 16 mei 2009 Jean-Jacques’ passie voor kunst: ‘Samen met zijn bloedbroeder Philip De Backer (Open Vld) struint hij over heel Europa en ver daarbuiten musea en kunstgalerieën af.’ In Gazet van Antwerpen (4 juni 2009) nuanceert De Backer dat beeld enigszins: ‘Onze gemeenschappelijke passie voor moderne kunst zorgt ervoor dat we ook wel eens op culturele uitstap gaan. We zijn al een paar keer naar Italië geweest. Hoofdzakelijk om te relaxen.’

Geen winnaars

Op de vooravond van de Vlaamse verkiezingen zet Jean-Jacques’ mentor in De Tijd nog snel zijn voorkeur voor de eerstvolgende minister van Cultuur in de verf: ‘Iemand als Jean-Jacques De Gucht zou wel willen, lees ik overal. Ik heb hem nog in mijn klas gehad: een verstandige jongen. (…) Als de jonge De Gucht even goed wordt omringd als de jonge Dewael destijds, kan hij het misschien waarmaken.’

We weten ondertussen hoe het ministermasterplan van de familie De Gucht uiteindelijk in duigen viel. Na de verkiezingen van 2009 belandt de Open Vld roemloos op de oppositiebanken van het Vlaams Parlement.

Postelectorale analyses zullen bovendien uitwijzen dat de geënsceneerde beschadigingsoperatie LDD beide partijen havende. Open Vld verliest uiteindelijk 5 procent ten opzichte van de Vlaamse verkiezingen van 2004 en strandt op 15 procent. Lijst Dedecker eindigt teleurstellend op 7,6 procent. Opnieuw levert Karel De Gucht de Open Vld geen winnaars op.