JavaScript is required for this website to work.

Vrije Tribune

Vrije tribunes

De N-VA lijkt nog steeds de wind in de zeilen te hebben. Kan het dat momentum volhouden tot 2014? En als Vlaams-nationalisten dan een meerderheid behalen, wat kunnen ze daarmee doen? Bart Maddens gaat na hoe realistisch een confederaal België in de nabije toekomst is.

De jongste politieke ontwikkelingen zijn weinig meer dan variaties op hetzelfde thema. De toestanden die jaren geleden al op de korrel werden genomen door cartoonist Brasser vertonen veel gelijkenis met wat we vandaag meemaken. Meer zelfs: de tekeningen van toen illustreren nog altijd perfect de actualiteit van vandaag. Nochtans had Brasser geen glazen bol.

De Vlaamse Beweging is niet meer wat ze is geweest. Niets kwaad mee bedoeld, maar het is zo. De Vlaamse Beweging is veranderd zoals ook Vlaanderen is veranderd. Het Vlaanderen van de ’taalminnaren’ is niet meer het Vlaanderen van nu. Niet op het gebied van de taal en al zeker niet economisch. Het Vlaanderen van Daens is niet meer het Vlaanderen van nu. Zoals ook het Vlaanderen van Frans Van Cauwelaert, Paul Daels, Clem De Ridder, de Frontbeweging, Leuven Vlaams … Het was toen anders dan vroeger, net als nu.

Voor de twaalfde keer organiseerde Frans-Jos Verdoodt, voorzitter van het Archief en Documentantiecentrum van het Vlaams-nationalisme (ADVN) de Driekoningengesprekken. Elk jaar worden twee debaters uitgenodigd in gesprek te gaan over een thema dat verband houdt met de Vlaamse Beweging. Dit jaar waren dat Philippe van Parijs, hoogleraar aan de UCL en bekend van zijn standpunten in onder meer de Pavia-groep, en ondergetekende, Jean-Pierre Rondas, als lid van de Gravensteengroep. Ze moesten zich buigen over de vraag ‘Blijft het communautaire lot van België eeuwig onbeslist?’