Daniël Walraeve
Daniël Walraeve (1988) is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven.
In een, euh, ‘surrealistisch’ land als België blijken logische dingen vaak onmogelijk, terwijl onlogische dingen regelmatig wet worden. Het is soms moeilijk bij te houden wat kan en wat niet. Toch een poging.
N-VA is de hedendaagse variant van enkele boze spoken uit het verleden, zoals nazi’s en andere Duitsers. Gelukkig kan Vlaanderen rekenen op één Witte ridder: Eddie De Block.
Een eenstemmig panel, een zoutloze gespreksleider en een antinationalistisch zedenlesje op het einde. Het ontbrak de boekvoorstelling van ‘Een Beter België’ aan kritische tegenstemmen. Bij gebrek aan tegenkanting spraken de auteurs dan maar zichzelf tegen.
De strijd tegen die dwaze jaren 30-verwijzingen lijkt verloren. PS-icoon Philippe Moureaux maakt nog eens duidelijk dat in de aanloop naar 25 mei nog veel naar nazi-Duitsland zal worden gewezen. Dus, onder het motto ‘if you can’t beat them…’: hoe zat dat met de Duitse vakbonden?
