De Belgische propagandamachine draait op volle toeren. De Vlamingen moeten leren houden van Elio Di Rupo. En ze moeten vooral ophouden met zeuren over het ontbreken van een meerderheid in Vlaanderen. Want het scheelt och arme twee zetels. En overigens is het in een federaal land perfect normaal dat een regering niet in elke deelstaat een meerderheid heeft. Een gewone meerderheid in de Kamer volstaat. Wie het anders beweert is een omfloerste separatist die het land naar de bliksem wil helpen.

Een astronaut in 2025 ziet door de patrijspoort van zijn ruimtecapsule één haven aan de monding van Schelde, Maas en Rijn. Rotterdam en Antwerpen hebben nu al en zeker dan een latrelatie. Een symbolische voorproef is de poging om samen een derde van de aandelen van de binnenhaven van Duisburg, in het Roergebied, te kopen.

Bart Maddens analyseert in De Tijd waarom een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen een probleem is. Het hangt ervan af hoe je kijkt, maar je moet wel consequent zijn.

De Vlaamse Volksbeweging (VVB) en het Taal Aktie Komitee (TAK) in samenwerking met het Overlegcentrum Vlaamse verenigingen (OVV) hebben grote vragen bij het bij het enthousiasme waarmee de drie Vlaamse partijen het regeerakkoord goedkeurden. Volgens de verenigingen zijn de bereikte Di-Rupo-akkoorden op meerdere punten ronduit nefast, Vlaanderen wordt tweemaal gemolken, klinkt het.

Een triomfantelijk persbericht: “Vlaamse Solidaire Vakbond (VSV) zal deelnemen aan sociale verkiezingen om monopolie ABVV, ACV en ACLVB te doorbreken”. De VSV wil de erkenning in België afdwingen via een Europese omweg.

Bart De Wever heeft er net een handtekeningensessie opzitten op de boekenbeurs in Antwerpen. Hij heeft er veel succes, zijn populariteit lijkt nog toe te nemen. Maar kan hij dat politiek verzilveren? Doorbraak vroeg geen handtekening maar een interview over populariteit en politiek.

Op zondag 20 november gingen de Spaanse burgers naar de stembus om 350 parlementsleden in het Congres te kiezen. De uitslag maakt de bres tussen de twee grote Spaanse partijen dieper dan verwacht. Zwaarder verlies voor de socialisten, hogere winst voor rechts. Ook een sterkere vooruitgang van de regionale partijen.

Als Di Rupo op de cover kwam, een artikel over het FDF werd gepubliceerd of een establishment-Vlaming aandacht kreeg in Doorbraak, wond hij zich steevast op tijdens de redactieraad van Doorbraak. Om na de vergadering – bij een paar tripels Karmeliet – het politieke stof door te spoelen en vol emotie te praten over zijn kleindochtertje. Roger Van Houtte verliet ons even snel als hij kon schrijven. Roger ontviel ons op 16 november.

Straks worden we geregeerd door een Vlaamse minderheid en een Nederlandsonkundige premier. Het Vlaams nationalisme wint aan politieke kracht. Maar het broodje van de N-VA is daarmee niet gebakken. er wachten nog veel uitdagingen, zeker sociaal-economisch.