Wat na Shinzo Abe ?
Shinzo Abe had grote plannen voor Japan, maar ook grote problemen: vergrijzing, nucleaire energie, immigratie, dreigende Chinese dominantie.
Shinzo Abe had grote plannen voor Japan, maar ook grote problemen: vergrijzing, nucleaire energie, immigratie, dreigende Chinese dominantie.
Japan: dichtbevolkt, veel oude mensen, een prooi voor het coronavirus. De overheid treedt amper op. Arrogantie van de eeuwig besturende LDP ?
Voor Japan zijn de Olympische zomerspelen een kans om zijn imago bij te spijkeren, en de wereld te tonen dat het heel wat in zijn mars heeft.
Is het de Franse regering van Macron ernst met haar milieubeleid? Milieuminister Nicolas Hulot vindt alvast van niet en neemt ontslag.
Claude Lanzmann, eigenzinnig, drammerig, spiritueel journalist en cineast is overleden. Zijn meesterwerk Shoah blijft.
Als één woord een heel probleem vat, is dat een groot probleem. In Japan is dat ‘karoshi’, dood door overwerk. Paul Muys licht toe.
Sanering van de SNCF is hard nodig, maar ondanks stoere verklaringen blijft de regering rond de hete brij draaien.
De invloedrijke islamkenner Tariq Ramadan is gearresteerd in een verkrachtingszaak. Hoe geloofwaardig is deze verdediger van een tolerante Europese islam nog?
Frans minister van Leefmilieu Nicolas Hulot toont zich een schrander politicus en een koele minnaar van de feiten. Het succes wenkt.
De geschiedenis van Frankrijk tot en met Macron en te lezen in een namiddag, bij voorkeur op ’n (Frans) terras bij ’n glas wijn of pastis.
In Frans-Vlaanderen klonk lang de slogan ‘Het is schoon Vlaams te klappen’, maar misschien is het beter Nederlands te leren.
Frankrijk heeft een president, een regering met vooral nieuwe gezichten en straks een comfortabele parlementaire meerderheid.
Dit boekje gaat uit van een premisse die vatbaar is voor discussie. In zijn inleiding poneert auteur Jules Gheude dat Vlaanderen in 1999 de stap naar het confederalisme heeft gezet, met als uiteindelijke doel de verdere ontmanteling van de Belgische staat. Dat is slechts ten dele waar en op zijn minst voorbarig: zeker, de grootste partij blijft de Vlaamse onafhankelijkheid als haar ultieme doelstelling presenteren. Maar van de vijf resoluties over confederalisme in 1999 goedgekeurd door de toenmalige Vlaamse meerderheidspartijen (CVP, VLD, VU) blijft niet veel over.
Wie Macron steunt bij de parlementsverkiezingen wordt bij de Républicains aan de deur gezet
Over de presidentsverkiezingen moet Macron zich geen zorgen maken. Maar nadien? …
Over de presidentsverkiezingen moet Macron zich geen zorgen maken. Maar nadien? …
Zoals men bij elke verkiezing zegt: het wordt nog spannend!
De Parti Socialiste maakt zich zorgen, niet zonder reden. De partij van Elio di Rupo wordt aan haar linkerzijde namelijk ernstig aangevreten door de marxistische PTB (de Waalse versie van de PvdA) die nu al ruim 16% van de stemmen zou halen tegenover zo’n 6% twee jaar geleden. Het gaat maar om een opiniepeiling, maar ze bevestigt een trend die duidelijk aan kracht won toen het Publifin-schandaal aan het licht kwam.
Nog bijna een maand te gaan. Niet alleen in de VS, maar ook in Frankrijk duurt de presidentiële verkiezingscampagne ontiegelijk lang.
‘On est chez nous,’ luidt de strijdkreet op FN-meetings. Welke kans maakt Marine Le Pen bij de Franse presidentsverkiezingen?
Hoe komt het toch dat de Fransen hun net verkozen president binnen de kortste keren weer uitspuwen? Het overkwam Sarkozy (centrumrechts, LR) en vervolgens Hollande (sociaaldemocraat, PS) en wellicht wacht hun opvolger hetzelfde lot, onverschillig of de uitverkorene nu Fillon, Le Pen of Macron heet. De Franse kiezer is gefrustreerd en maakt zich geen illusies. Het gaat immers niet zo best met Frankrijk. Politiek niet, en economisch al evenmin. Het samenleven met de moslimminderheid is een enorm probleem, een toestand bovendien die weinig aanleiding geeft tot optimisme.
Er zijn wel meer presidentskandidaten in Frankrijk dan Fillon, Mélenchon, Macron, Le Pen of Hamont.
De peilers krijgen volop gelegenheid om hun vingers te verbranden
Na l’embarras du choix komt er un choix embarrassant.
Het was een heus feest van de democratie afgelopen zondag in Frankrijk.
De wakkerste geesten onder u kennen baron de Montesquieu wel een beetje: de scheiding der machten, indertijd op school het obligate fragment uit de Lettres Persanes (Comment peut-on être Persan?) maar daar houdt het meestal bij op. Nu is er dit stevig gedocumenteerde werk waarin deze filosoof, voorloper van de Verlichting en grondlegger van de sociologie, vanuit diverse invalshoeken wordt bekeken.
In Frankrijk zoeken ze een ‘overkoepelend project’ dat perspectief biedt aan de inwoners…