Bart De Valck: ‘Meer mikken op lezers van Dag Allemaal’

De Vlaamse Volksbeweging verkiest morgen in Mechelen een nieuwe voorzitter in opvolging van Guido Moons. Aangezien er maar één kandidaat is – dat heeft de VVB alvast gemeen met CD&V – zal Bart De Valck vanaf zaterdag de meest actieve van de Vlaamse verenigingen leiden. Hij vertelt aan Doorbraak dat hij ‘niet staat te springen want misschien is het wel een vergiftigd geschenk’ maar na enkele gesprekken ging hij toch voor de uitdaging overstag. Met De Valck krijgt de VVB opnieuw een voorzitter met een grote staat van Tak-verdienste.

Bart De Valck: ‘Ik ben al enkele jaren provinciaal voorzitter Vlaams-Brabant voor de VVB en dat ik deel zou uitmaken van het volgende nationale bestuur was al enige tijd besproken. De vraag om de nieuwe ploeg ook te gaan leiden, kwam onverwacht. Maar ik heb er zin in gekregen omdat de ploeg waarmee we vanaf zaterdag van start gaan een goed samenhangend geheel vormt van mensen die overtuigd in hetzelfde project geloven.

De nieuwe bestuursploeg is eigenlijk gegroeid uit de werking van de flandriens. Daar leerden we samenwerken op een gesmeerde manier en groeide een gemeenschappelijk antwoord op de vraag hoe we op een moderne en doeltreffende manier Vlaams kunnen bewegen. De mensen in het nieuwe VVB-bestuur zijn bovendien complementair en dat trok me over de streep.’

Doorbraak: Wat is die uitdaging van de VVB?

BDV: ‘Hoe kunnen we mensen overtuigen om zonder schroom voor de Vlaamse onafhankelijkheid te kiezen. We staan voor een cruciaal verkiezingsjaar. Voor ons is het klaar dat alleen een stem voor een V-partij zin heeft en daar willen we zoveel mogelijk mensen van overtuigen.’

DB: En hoe doe je dat dan?

BDV: ‘Via de flandriens mikken we op de sport als ingang om Vlaams te overtuigen. Net zoals de Schotten, Catalanen of Basken gebruiken we onze vlag als strijdsymbool. Iedereen speelt het eigen symbool uit. Het is geen toeval dat er vorig jaar plots belgicisten opdoken bij de aankomst van de Ronde van Vlaanderen met grote Belgische vlaggen. Ze wilden verhinderen dat die populaire koers gekoppeld wordt aan een zelfbewuste Vlaamse uitstraling, terwijl het natuurlijk toch over de Ronde van Vlaanderen gaat.

Door ons op de sport te richten, werken we laagdrempelig, minder puur politiek gericht. Op het wereldkampioenschap veldrijden in Koksijde, twee jaar geleden, deelden we 13 000 Vlaamse mutskes uit. Daar werd haast voor gevochten. Als we voorstelden ons mutske te ruilen voor de tricolore Jupiler-hebbedingentjes, dan gingen veel mensen daar gretig op in.’

DB: Hoop je op die manier een ander doelpubliek aan te spreken?

BDV: ‘Als wij naar de Proms in Londen gaan met onze leeuwenvlag, dan koppelen we het nuttige aan het gezellige. De deelnemers leren elkaar daar op een prettige manier kennen. Zo spreken we mensen aan in hun eigen taal. De Vlaamse Beweging heeft de voorbije jaren veel geïnvesteerd, en terecht, in de wereld van de Vlaamse academici. Ik denk aan de Warande, de Gravensteengroep en dergelijke initiatieven. Ook de Vlaamse Volksbeweging trok mee aan die kar.

We willen nu ook weer meer gaan focussen op het bredere publiek. Naast de lezers van De Standaard zijn er ook die Dag Allemaal kopen en naar VTM kijken. Bij hen willen we de schroom voor de Vlaamse zaak wegnemen.’

DB: Wordt dat ‘ander’ doelpubliek ook een ‘jonger’?

BDV: ‘Over de vraag hoe jongeren aan te spreken, breken Vlaamse verenigingen al tientallen jaren het hoofd. Andere socio-culturele verenigingen worstelen ook met die vraag. Met Tak hadden wij dat probleem minder.

De naam Vlaamse Volksbeweging is niet meteen de meest sexy om mee uit te pakken. Maar we zullen het met die naam moeten doen. We stellen toch vast dat meer jonge mensen mee aansluiten voor concrete acties. De boodschap moet daarbij laagdrempelig zijn en positief. We zeggen “ja voor Vlaanderen”, zo eenvoudig is het, en we zullen die slogan meer uitspelen dan de weinig zeggende afkorting van de organiserende VVB. Denk aan de “Yes”-campagne in Schotland. Die benadering past in de “Ja”-aanpak die we afstemmen met onze vrienden in vele andere Europese naties-zonder-staat.’

DB: Wordt de VVB een vereniging van vlaggenzwaaiers?

BDV: ‘We moeten doen waar we sterk in zijn. Er zijn van die momenten die er uit springen en die we volop moeten gebruiken. De Ronde van Vlaanderen is als het ware van ons. Op de kalender van de Wereldwielerbond staat een foto bij die wedstrijd met twee Vlaamse leeuwen. Op de reclame voor een fietsenrolband voor wielerliefhebbers wordt naast de Muur van Geraardsbergen een foto met ons op de achtergrond gebruikt. Wij hebben ons in die wereld op de kaart gezet.

De wielersport is dan ook typisch Vlaams; afzien op de kasseien, daar kunnen veel Vlamingen zich nog altijd veel bij voorstellen. In de voetbalsport lukt het minder, de hype rond de Rode Duivels gaat met de aandacht lopen. Maar ik denk dat vele Vlamingen zich echt identificeren via de wielersport.

Wij gaan via de flandriens ook een wielerploeg inzetten bij allerhande toertochten. Zo kom je terecht in die rijke wereld van wieleramateurs. Bijna iedereen in Vlaanderen heeft een fiets en gebruikt die graag. Op die markt spelen wij in.

Wij willen met de VVB de straat op, ons mengen tussen de mensen. Kortom, de tweede V van Vlaamse Volksbeweging gaan we helemaal uitspelen. We moeten niet in zalen kruipen maar mensen buiten overtuigen. De VVB is en blijft een vrijwilligersvereniging die duizenden mensen overal in Vlaanderen kan en moet bereiken.’

DB: De Vlaamse Volksbeweging heeft op facebook meer dan 5000 vrienden maar er gebeurt weinig mee.

BDV: ‘Ja, dat klopt. Ook onze webstek is aan opfrissing toe en daar zijn we heel actief mee bezig. Wij gaan een grote prioriteit verlenen aan de sociale media en onze informatie richten op een breed en jong publiek. Dat zijn ook de plannen met ons ledenblad Grondvest. Wij willen alle kansen om uit ons klassieke carcan te breken met beide handen grijpen.’

de nieuwe voorzitter

Bart De Valck was woordvoerder en actieverantwoordelijke voor Tak, Taalaktie Komitee, van 1995 tot 2005, vooraleer hij werd opgenomen in het hoofdbestuur van de Vlaamse Volksbeweging als provinciaal voorzitter van Vlaams-Brabant. Daarmee zijn twee typerende kenmerken van de man gegeven: actie en Vlaams-Brabant. ‘Onderwijzer Bart’ werd in 1965 geboren in Opwijk maar woont nu in Huldenberg waar hij ook les geeft. Dat niet iedereen een leerkracht de vrijheid gunt om zich in zijn vrije tijd op een vrije manier maatschappelijk in te zetten, bleek onlangs nog. Binnen de VVB trok Bart De Valck actief mee aan de kar van de flandriens, de werkgroep die de Vlaamse symbolen in de wielerwereld promoot. Hij werkt ook mee aan het internationale netwerk ICEC, dat onafhankelijkheidsbewegingen bundelt in diverse Europese landen om via een petitie het zelfbeschikkingsrecht op de Europese agenda te zetten.