Besparingen: Vlaamse regering treft schuld

In een persmededeling die de Vlaamse Volksbeweging (VVB) op 25 september verspreidde als reactie op de Vlaamse Septemberverklaring worden heel wat nagels met koppen geslagen. Terecht stelt de VVB dat de Vlaamse besparingsronde het logische gevolg is van het failliet van het Belgische systeem. Het klopt eveneens dat Vlaanderen de financiële broeksriem moet aanhalen omdat er met de zesde staatshervorming niet voldoende middelen mee werden overgeheveld en Vlaanderen zo verplicht wordt mee de Belgische begroting in evenwicht te houden. Even terecht wordt het grote stilzwijgen over de jaarlijkse transfers van Vlaanderen naar Wallonië voor om en bij de 16 miljard aan de kaak gesteld. Mocht Vlaanderen over dat geld kunnen beschikken, dan waren er helemaal geen besparingen nodig geweest op de kap van de Vlaamse gezinnen, de Vlaamse middenstand en het Vlaamse middenveld.

Daar kan ik allemaal volmondig mee instemmen, te meer omdat deze kritiek erg gelijklopend is met de analyse die ik de dag voordien in het Vlaams Parlement heb gemaakt omtrent diezelfde Septemberverklaring. Het verheugt mij dan ook dat de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging wat dat betreft op één lijn zit met het Vlaams Belang. 

Op één punt begrijp ik evenwel de VVB niet goed, met name waar zij in haar politieke conclusie stelt dat de schuld voor de hele Vlaamse besparingsronde niet bij de Vlaamse regering moet worden gezocht. Hoezo niet bij de Vlaamse regering moet worden gezocht? Is het dan niet zo dat de Vlaamse regering zich als een brave en loyale uitvoerder betoont van deze vermaledijde zesde staatshervorming in plaats van de voet dwars te zetten voor alle maatregelen die daarin schadelijk zijn voor Vlaanderen? Is het dan niet zo dat de Vlaamse regering zich gedwee neerlegt bij het Belgische status quo omdat de N-VA zich ontpopt heeft als een trekker van de federale regeringsvorming om België opnieuw een duurzame toekomst te geven? Is het dan niet zo dat de Vlaamse Regering de miljardentransfers niet in vraag stelt en deze stilzwijgend aanvaardt en laat doorgaan? Deze vragen stellen, is ze meteen beantwoorden. Uiteraard is de Vlaamse regering, zijn de Vlaamse meerderheidspartijen daar mee schuldig aan. 

Helemaal onbegrijpelijk worden de politieke conclusies van de VVB voor mij wanneer ik in hun persmededeling lees dat de Vlaamse federale Kamerleden ‘geen medewerking mogen verlenen aan de uitvoering van de zesde staats(mis)vorming‘ en de Vlaamse kamerleden worden opgeroepen om op te komen ‘voor de belangen van hun gewest en hun gemeenschap.’ Geldt dit ook niet, en a fortiori, voor de Vlaamse Parlementsleden en voor de Vlaamse Regering?

Laten we dus duidelijk zijn. Wanneer het leven duurder wordt voor de gewone Vlaming, voor de middenstand, dan komt dat ook omdat Vlaanderen, omdat de Vlaamse regering niet radicaal kiest voor Vlaamse onafhankelijkheid. Wie het serieus meent met onze economische groei, met het handhaven van onze welvaart en ons welzijn, die moet werk maken van een onafhankelijk Vlaanderen, want al de rest is peperduur tijdverlies op de kap van de Vlaming. Vlaanderen moet dus het heft in eigen handen nemen en de Belgische ketens, de zesde en alle voorgaande staatshervormingen, de transfers en heel de Belgische santenboetiek naast zich neerleggen om zelf zijn eigen weg te gaan. Wie anders is daartoe beter geplaatst en beter gemandateerd dan het Vlaams Parlement, dan de Vlaamse Regering? Wie anders zal dat voor de Vlamingen doen? Niemand. En daarom kan ik maar één politieke conclusie aan de Septemberverklaring verbinden: de Vlaamse Regering, de Vlaamse meerderheid is, door schuldig verzuim, voor de volle 100 procent mee verantwoordelijk voor de verarming van Vlaanderen. Omdat ze niet de wil, de moed en de durf heeft om te doen wat voor Vlaanderen noodzakelijk is, maar braafjes in de Belgische pas blijft lopen. Met de N-VA op kop.

De auteur is fractieleider van het Vlaams Belang in het Vlaams Parlement

Foto (c) Reporters