JavaScript is required for this website to work.
post

Binnen-Belgische huwelijken op de schop

Even snel

Luc Hermans8/4/2014Leestijd 2 minuten

De Franstalige journalist Christophe Deborsu trouwt binnenkort met zijn Vlaamse vriendin. Een van de weinige binnen-Belgische huwelijken. En dat stemt de journalist tot nadenken …

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Christophe Deborsu is een Franstalige Belg. Een perfect tweetalige Waal, vroeger journalist bij de RTBF. Hij is één van die zeldzame Franstaligen die met een open geest de bekrompenheid van de arrogante Latijnse leefwereld in het zuiden heeft afgelegd. Zo heeft hij de Vlaamse samenleving met zijn werklustige maar veel te bescheiden Vlamingen leren kennen en werkt nu zelfs als journalist bij de Vlaamse tv-zender VIER. Hij heeft Vlaanderen omarmd en is er vanuit die nieuwe leefwereld, die meer open staat voor vreemde talen en culturen dan waar ook in Europa, uiteindelijk in geslaagd te zien waar in dit land de echte problemen zich voordoen. In één van zijn vele bijdragen in De Standaard geeft hij grootmoedig daarover zijn bevindingen weer (DS, 3 april).

‘De toestand van dit land is hoe dan ook zorgwekkender dan ik dacht toen ik mijn nieuwste boek begon te schrijven. Alleen al als we het aantal huwelijken tussen een Vlaamse en een Waalse partner bekijken. Amper 5 op 1000. In 1970 was dat nog 20 op 1000. Even opvallend is dat Belgen veel meer trouwen met burgers van de ons omringende landen dan over de taalgrens heen. Belgisch-Nederlandse huwelijken zijn vandaag goed voor 22 op 1000, Belgisch-Franse voor 44 op 1000 ! België sterft letterlijk aan een steeds groter gebrek aan liefde, zo valt te vrezen.

Even erg is, vind ik, de groeiende desinteresse van de Waalse scholieren voor het Nederlands. Ten zuiden van de taalgrens kunnen jongeren op school vrij hun eerste vreemde taal kiezen. In 2009 opteerden ze even vaak voor het Nederlands als voor het Engels (49 % en 49 %, de resterende 2 % voor het Duits). Maar daarna woedde de langste communautaire crisis die het land gekend heeft. Sindsdien is het niet meer taboe in Wallonië te laten uitschijnen dat je niet meer gelooft in België

Het gaat om liefst 30 % van de bevolking volgens een peiling van vorig jaar in Le Soir. Gevolg: in 2012 ging 53 % van de jonge Walen voor het Engels en nog maar 44 % voor het Nederlands. Zoiets hypothekeert de toekomst van deze generatie die niet eens inziet dat wat er ook gebeurt, onze belangrijkste handelspartner nog lang Vlaanderen zal blijven. En toch: nooit in de Belgische geschiedenis heeft het Nederlands zo weinig succes gehad.

Ik heb aan minister van Onderwijs Marie-Martine Schijns (cdH) gevraagd of Wallonië het Nederlands niet zou moeten verplichten als eerste vreemde taal, zoals Vlaanderen met het Frans doet. Antwoord van haar woordvoerder: “Die vraag leeft niet in het zuiden van het land!”

Met zo’n opmerking zal het land tout court niet lang meer leven binnenkort.’

Verdere commentaar willen we daar niet aan toevoegen.

 

Foto (c) Reporters

Doorbraak publiceert graag en regelmatig artikels die door externe auteurs worden aangebracht. Deze auteurs schrijven uiteraard in eigen naam en onder eigen verantwoordelijkheid.

Commentaren en reacties