JavaScript is required for this website to work.
post

Boris Johnson met de billen bloot

Lockdownfeestje brengt premier in nauwe papieren

Harry De Paepe9/12/2021Leestijd 3 minuten

Johnson

Johnson

foto © Belga / AFP / Stefan Rousseau

Medewerkers van de Britse premier Boris Johnson vierden vorig jaar feest terwijl de Britten verplicht werden om thuis te blijven.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De hele maand december – en eigenlijk ook de maanden ervoor en erna – staat in het Verenigd Koninkrijk helemaal in het teken van… kerstmis. De Britten zijn er dol op en schuimen bijgevolg ook heel wat ‘Christmas parties’ af in de aanloop naar 25 december. En er is nu net over kerstfeestjes bijzonder veel commotie bij de Britten. In normale omstandigheden zou niemand wakker liggen van een kerstfeestje in de kantoren van Downing Street 10, de ambtswoning van de premier. Maar sinds maart 2020 bestaat ‘normaal’ niet meer, of heeft ‘normaal’ een andere invulling gekregen. Vorig jaar, tijdens de grote COVID-19 najaarsgolf, verbood de Britse regering alle feestjes. Wie de regels overtrad kon torenhoge boetes oplopen.

Kaas en wijnfeestje

De voorbije dagen kwam heel duidelijk aan het licht dat tijdens die decemberweken van 2020 – terwijl het hele land op slot zat – er een feestje  werd gehouden in Downing Street. Het zou om een kaas- en wijnfeestje gaan dat plaats vond op 18 december 2020, twee dagen, nadat Londen de striktste coronaregels kreeg opgelegd. Erger nog: er wordt al gewag gemaakt van meerdere feestjes…

Downing Street beweert bij hoog en bij laag dat alle regels netjes werden gevolgd. Maar een gelekte video toont hoe een woordvoerster van de premier tijdens de voorbereiding van een persconferentie grapjes maakte over het feestje. Die opname vond plaats op 22 december 2020. Op 30 november 2021 pakte The Daily Mirror uit met de hele zaak. De woordvoerster nam op 8 december 2021 ontslag. En de premier? Die staat met de billen bloot.

Tegenkanting van oppositie en medestanders

Terwijl de Britse politie drones inzette om te controleren of er geen mensen op straat hun hond uitlieten, zaten de medewerkers van Boris Johnson gezellig te wijnen. Dit krijgt hij niet aan de straatstenen uitgelegd, laat staan aan zijn eigen backbenchers en politiek nog belangrijker: zijn kiezers. Ik heb er in het verleden al op gewezen dat de grootste bedreiging voor Boris Johnson vooral Boris Johnson zelf is.

The Daily Telegraph, een bijzonder Tory-getrouwe krant, doopte de premier om tot een kat met negen levens. Maar, schrijft de krant, zijn levens lijken bijna opgebruikt. In het Lagerhuis stond de premier alleen voor de immer kritische oppositie die zijn politieke bloed rook. ‘Hoe kan jij ’s nachts nog rustig slapen?’, wierp een Labour-parlementslid hem voor de voeten. Johnson hakkelde zijn excuses. Sir Keir Starmer, de oppositieleider, stelde de autoriteit van de premier ernstig in vraag: ‘Hare Majesteit de Koningin zat alleen wanneer ze afscheid nam van de man waar ze 73-jaar mee getrouwd was. Leiderschap, opoffering – dat is hetgeen leiders de morele autoriteit schenkt om te leiden. Gelooft de premier nog dat hij over die autoriteit beschikt?’ Vanuit zijn eigen fractie kwamen ook heel wat kritische en verontwaardigde vragen.

Vriend en vijand noemen Boris Johnson nu een hypocriet en een leugenaar. Het zijn verwijten waar hij op zich aan gewend is, maar dat was voor hij als premier het hele land een strikte coronaregelgeving oplegde. Sinds december 2020 zijn er ongeveer 2000 mensen vervolgd voor het overtreden van die regels. Zoals het conservatieve weekblad The Spectator schrijft: ‘Zij die illegale bijeenkomsten organiseerden kregen boetes opgelegd van duizenden ponden. Zij kregen de kans niet om hun feestjes weg te lachen als zakelijke ontmoetingen met wat kaas en wijn.’

Een dode kat

De regering Johnson komt keer op keer in opspraak voor het negeren van de eigen regels en dat begint ernstig op de heupen te werken van de bevolking. Sinds enkele weken ligt Labour voorop in de peilingen en blijkt het vertrouwen in de regering helemaal weg te smelten en dat is vooral te danken aan het geklungel van die regering. Een vooraanstaand conservatief parlementslid vertelde anoniem aan The Telegraph: ‘Er moeten koppen rollen. We hebben een nieuwe start nodig.’ Een andere ‘goedgeplaatste bron’ zei tegen dezelfde krant: ‘Dit zijn de mensen die het land zouden moeten leiden en ze komen gewoon over als derderangsfiguren.’ En een ‘insider’ verklaarde: ‘Ze zijn bevoorrecht, hebben geen idee van wat ze uitspoken en missen elke eerbied voor het ambt dat ze uitoefenen.’

Volgens critici – lees: vooral Tory’s – is het geen toeval dat de regering net gisterenavond nieuwe strengere coronamaatregelen aankondigde. Men maakt gewag van de ‘dode katstrategie’, een strategie die nota bene door Boris Johnson zelf werd uitgelegd in – alweer – The Daily Telegraph in 2013: ‘Beeld je in dat je een discussie aan het verliezen bent. Alle feiten spreken jou overweldigend tegen en hoe meer mensen zich focussen op die werkelijkheid, hoe slechter voor jou en je argument. Dan is je beste gok om in zo’n omstandigheden een manoeuvre uit te voeren dat door een grote campagnestrateeg wordt omschreven als: “je gooit een dode kat op de tafel.”

Het knappe is, zo vertelde de strateeg, dat de mensen nog altijd “ontzet, gealarmeerd en gedegouteerd zullen zijn”, maar ze zullen het dan vooral over die dooie kat hebben in plaats van “over het probleem dat jou in een lastig parket bracht.”’ De nieuwe maatregelen zou de premiers dooie kat moeten zijn.

Maar voor hetzelfde geld luistert de dode kat op tafel naar de naam ‘Boris’…

Harry De Paepe (1981) is auteur en leraar. Hij heeft een grote passie voor geschiedenis en Engeland.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Sick’ is een relevante en hilarische roman waarin Bavo Dhooge alle humoristische registers opentrekt, zonder daarbij ook maar een moment de vinger van de pols van de maatschappij te halen.