‘Ik had al de kwaliteiten om socialist te worden.’ Het boek Georges-Louis Bouchez, A bâtons rompus wordt vast geen Belgische bestseller, maar leert ons wel de echte Georges-Louis Bouchez (MR) kennen. Los van alle clichés en mythes die rond de man zweven. 

Toen Georges-Louis Bouchez (MR) voorzitter werd van MR, vertrouwde een toenmalige minister mij toe dat het slecht met hem en zijn liberale partij zou aflopen. Dat klopte, voor een stuk. Bouchez’ eerste jaren waren niet succesvol, maar jaren later staat hij nog steeds aan het roer van de Franstalige liberale partij.

Velen stellen zich al lang vragen bij de rare belgicistische geloofsbelijdenis van de MR-voorzitter. Zeker omdat hij tot nu toe weinig deed om zijn Vlaamse landgenoten beter te leren kennen. Kijk maar naar zijn gebrekkig Nederlands. Dat valt niet te vergelijken met Elio Di Rupo (PS), die wel zijn best deed om met de Vlamingen verbanden te leggen. Al was dat natuurlijk vooral een verplichting, want Di Rupo was eerste minister geworden na een lange politieke crisis.

Journalist

Georges-Louis Bouchez, A bâtons rompus, het getuigenissenboek over Georges-Louis Bouchez dat recent verscheen, loont de moeite. Het idee om dat boek te schrijven kwam van een Franstalige autosportjournalist: Alain van den Abeele. Die schreef eerder al verschillende boeken, en heeft er intussen een carrière van meer dan veertig jaar bij de RTB(F) op zitten. Zijn nieuwe werk bestaat uit verschillende interviews met de MR-voorzitter.

Van den Abeele kwam al snel tot de ontdekking dat ook Bouchez het nuttig vond zijn persoonlijkheid en ideeën bloot te geven. Bijna 2,5 jaar lang trokken de mannen verschillende keren met elkaar op, om Georges-Louis Bouchez, A bâtons rompus op poten te zetten. Wie denkt Georges-Louis Bouchez te kennen, doet er goed aan het verhaal te lezen, want het zogezegd ‘politiek oncontroleerbaar projectiel’ denkt veel meer na over zijn gedrag dan verwacht.

Sterker nog, Bouchez handelt en leeft als iemand die uit een moeilijke familiale situatie komt en er het beste van wil maken. Hij had zijn ziel trouwens kunnen verkopen aan PS, maar zijn fierheid belette dat… Met het gevolg dat er moeilijke jaren volgden in zijn familie vol werkende middenklasse.

Socialist in hart en nieren?

‘Ik had al de kwaliteiten om socialist te worden’, legt Bouchez uit. Maar dat zou niet gepast zijn tegenover zijn vader die altijd moedig was en bleef, al waren de omstandigheden binnen het gezin financieel dramatisch. De MR-voorzitter is trouwens niet mals voor de manier waarop linkse politici vandaag nieuwe kiezers proberen te strikken.

Hij benadrukt ook dat meer dan liberalen, de linkse middens het algemeen individualisme onderhouden, waardoor radicalisering in de samenleving tot stand wordt gebracht.

Kritiek verdragen

Vaak wordt Georges-Louis Bouchez voorgesteld als dictatoriale voorzitter die geen kritiek kan verdragen. Dat blijkt niet het geval te zijn. Wel geeft hij toe zich aan het begin van zijn voorzitterschap zich regelmatig vergist te hebben in bepaalde keuzes. Een subtiel seintje naar de top van zijn partij, ook een voorman kan ernaast zitten.

Wat verder onderlijnt Bouchez de sterke recruteringscijfers van MR, die een verjonging van de Franstalige liberalen met zich meebrengt.

Rechtse hoek

Ook gaat hij in tegenaanval tegen politici die MR in een extreemrechtse hoek willen duwen. ‘Wij dichtbij uiterst rechts? Uiteraard niet, onze partij is de échte partij van de arbeid’, klinkt het bij de voorzitter. Ook de media ontsnappen niet aan zijn aandacht. Bouchez bekritiseert de evolutie van de mainstream media, een mening die veel tanden zal doen knarsen.

Toch kan ik hem als oudgediende van de pers perfect volgen: in onze huidige media wordt er steeds minder naar de essentiële punten van het verhaal gekeken. En dat is negatief voor de samenleving, want populistische slogans duiden lang niet altijd het onderliggende probleem. Verder worden ook de vakbonden ter sprake gebracht. Natuurlijk zijn dat belangrijke spelers, maar ‘zeker niet om te regeren in plaats van degenen van wie dat de hoofdtaak is’.

Het boek bevat ook nog veel meer andere interessante standpunten die reacties zullen uitlokken. Zoals een uitgebreide analyse over de klimaatproblemen, kernenergie en de beste manier om de vrijheden niet te kleineren door onaanvaardbare maatregelen, onder de druk van ‘zogezegde experten’…