JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Bourgeois moet zich beter verkopen

Vlaanderen komt niet uit de verf

Karin Dedecker22/7/2015Leestijd 4 minuten

Geert Bourgeois is een troefkaart die maar niet op tafel komt. Bekwaamheid en resultaten zijn niet genoeg: je moet het ook verkopen.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De Vlaamse regering zit ongeveer een jaartje in het zadel. Her en der verschijnen terugblikken. Zo een samenvatting van één jaar Bourgeois is nuttig, want zonder zo een journalistiek werkstuk herinnert u zich wellicht weinig van deze onmondige beleidsploeg. De minister-president verwaarloost zijn communicatie, en dat is doodzonde. De kiezer kan de regering immers alleen belonen of afstraffen als duidelijk is wat er te belonen en af te straffen valt. 

Enkele recente voorbeelden maken duidelijk dat Geert Bourgeois en kabinet nogal onhandig communiceren. Denk bijvoorbeeld aan zijn iftar-bezoek op de voorbije 11 juli. De aanwezigheid van een Vlaamse minister-president bij zo een islamitische vastenmaaltijd was historisch, en de toespraak die Bourgeois hield was van hoog niveau en groot belang. Toch was er twee dagen later nauwelijks weerslag van in de media. 

Ander voorbeeld: de versterking van het Vlaamse buitenlandbeleid. Vlaanderen gaat efficiënter en gerichter buitenlandse contacten aanknopen. Een goed verhaal met zelfbewuste ondertoon en economische belofte – maar dat zou je niet zeggen als je het N-VA-persbericht leest: ‘Vlaanderen krijgt volwaardig ministerie van Buitenlandse Zaken’. Proef dat woord: ‘ministerie’. Een ministerie is waar ‘De Collega’s’ werken. Een ministerie is frustratie en verspilling. Er wordt van N-VA veel verwacht, maar een nieuw ministerie? 

Laatste voorbeeld: 21 juli. Bourgeois weigert het militaire défilé bij te wonen, en stuurt net als Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans zijn kat naar het protocollaire nummertje. Wellicht een verstandige keuze, maar wat Bourgeois dan wél doet op de Belgische feestdag blijft onduidelijk. Een gemiste kans, want de minister-president zou zijn collega’s aardig te kijk kunnen zetten door net tijdens het défilé iets ontzettend nuttigs te doen. Nu leek het gewoon alsof Bourgeois te kleintjes is om even over zijn eigen republikeinse overtuiging heen te stappen.

Er niet in slagen te scoren met je optredens, eigen boodschappen slecht in de markt zetten en evenementen halfslachtig counteren: het zijn de kenmerken van onvolkomen communicatie. En nee, dat is niet te streng, want zeg nu zelf: welke grootse tussenkomsten herinnert u zich van de minister-president? 

Gemiste kansen

Het erge is dat Geert Bourgeois eigenlijk de gedroomde minister-president is. Bourgeois is inderdaad de man ‘aan wie vriend en vijand de eigen portefeuille zou toevertrouwen’. Geen beter gezicht voor een regering die grondig moet besparen. De man uit Izegem heeft de nodige geloofwaardigheid om een groot publiek te verzoenen met moeilijke keuzes. De oppositie zou geen verhaal meer hebben, als deze minister-president maar onvermoeibaar zou zijn in de verdediging van het saneringsbeleid. Toch was Bourgeois in het uitleggen van zijn beleid spaarzaam, zelfs terughoudend. 

Er is nog meer potentieel: deze minister-president heeft ook nog eens de nodige communautaire integriteit. Geen zinnig mens die echt twijfelt aan de Vlaamse overtuiging van Geert Bourgeois. De zwart-gele ziel van deze regeringsleider is niet te koop, dat heeft Bourgeois in zijn lange carrière genoeg bewezen.Dat is nu net wat de N-VA vandaag nodig heeft. In tijden waarin zelfs Jan Jambon moet zitten blinken naast een Coburg, kan Geert Bourgeois de Vlaamsgezinde kiezer geruststellen. Nu is er eindelijk een kans om de Vlaamse regering sterker te profileren, om Vlaams zelfbewustzijn vorm te geven, en toch blijft de ervaren rot Bourgeois na een jaar regeringswerk ruimschoots in de schaduw van het jonge veulen Michel. 

En dan is er nog dat karige bevoegdheidspakket. Behalve regeringsleider, is Geert Bourgeois alleen maar bevoegd voor Erfgoed en Buitenlands Beleid. Zijn voorganger Kris Peeters was bijvoorbeeld minister van Landbouw, Plattelandsbeleid én Economie, toch bevoegdheden waar iets meer vlees aan zit. Alleen Bart Somers had ooit nog minder bevoegdheden dan Bourgeois nu, en wie wil er nu een voorbeeld nemen aan Somers? Punt is dat Bourgeois in principe de tijd heeft om zich echt te smijten op zijn functie van minister-president. Maar een aanwezigheidspolitiek, zoals Yves Leterme en Kris Peeters destijds, valt bij Bourgeois niet te merken. De minister-president lijkt soms wekenlang onzichtbaar. 

Beperkte bevoegdheden hebben trouwens ook heel praktische voordelen. Zo heeft Bourgeois genoeg kabinetsmedewerkers om een sterke oorlogsmachine op poten te zetten. Volgens zijn eigen website telt het kabinet Bourgeois zes voltijdse communicatiemedewerkers. Je zou denken dat je met die mankracht uit de voeten kan, dat je daarmee toch wat schermtijd en kolombreedte koopt. Maar na een jaar vol kansen om de pers te bestoken, valt dat allemaal lelijk tegen. 

Herkansing

Misschien is Geert Bourgeois gewoon te zeer een West-Vlaming, die echt is gaan geloven dat het volstaat noest te wroeten. In de politiek is hard werken echter niet genoeg: je moet het ook aan de man brengen. Dat is geen cynisme of populisme. Democratische politici moeten per definitie communiceren met de burgers, en zo hun beleid voortdurend uitleggen en legitimeren. Niet alleen om een partijstrijd te voeren, maar ook om het hele democratische systeem in stand te houden. 

Vaak zet een eerste jaar de toon voor een hele legislatuur, maar dat hoeft geen wet van Meden en Perzen te zijn. Er is nog tijd voor een herkansing. Geert Bourgeois heeft alle kwaliteiten om een inspirerende regeringsleider te zijn – op die vreemde, heel Vlaamse manier waarop zelfs saaie mannen soms inspirerend kunnen zijn. Maar dan moet Bourgeois wel op de voorgrond durven treden, en vurig zijn regering gaan verdedigen. Geert Bourgeois heeft het in zich om de geschiedenis in te gaan als een historische minister-president. Niet alleen omdat hij de eerste Vlaams-nationalist is in die functie, maar ook omdat hij die functie gebruikte om Vlaanderen structureel te versterken. Aan zo een erfenis moet je op tijd beginnen bouwen. Wachten op de memoires is geen optie, mijnheer de minister-president: schrijf uw verhaal nu. 

Categorieën
Commentaren en reacties