‘Bruinhemd’ zet Duitse mediawereld op zijn kop

Jochen Breyer, een 31-jarige Duitse journalist, zal de volgende keer twee keer nadenken over welk hemd hij aantrekt als hij op het televisiescherm komt. Toen de moderator het vorige week maandag tijdens het ‘Morgenmagazin’ van de openbare omroep Zweites Deutsches Fernsehen (ZDF) over het thema ‘Hooligans’ had, barstte er op het internet een storm van verontwaardiging los. Was het omdat Breyer een gevoelige kwestie aankaartte? Nee hoor, het ging over het hemd dat hij droeg. Een olijfgroen hemd. Niets bijzonders, ware het niet dat het op de beeldbuis als bruin overkwam. En wie droeg er in een onzalig verleden weer een bruinhemd? Inderdaad: de nazi’s….

Gal

Onmiddellijk spuwden enkele verontruste democraten op het internetforum hun gal uit over zoveel onbeschaamdheid. De verontwaardiging zou al lang weggeëbd zijn in het labyrint van de virtuele wereld, mocht het ZDF zich niet op zijn facebookpagina verontschuldigd hebben met de woorden ‘ (…) dass sein olivgrünes Hemd auf dem Bildschirm tatsächlich braun wirkte, dies aber von Jochen Breyer natürlich keinesfalls beabsichtigt war. Wir entschuldigen uns für den entstandenen Eindruck.‘ (‘[…] dat zijn olijfgroen hemd op het beeldscherm inderdaad bruin overkwam, maar dat dit natuurlijk helemaal niet de bedoeling van Jochen Breyer was. Wij verontschuldigen ons voor de ontstane indruk’).

Dichter

De toeschouwers die hun democratische geaardheid willen aantonen met geklaag over het olijfgroene, maar ongelukkigerwijs als ‘bruin’ overkomende hemd van Breyer zouden beter het ‘Lied einer deutschen Mutter’ van Bertolt Brecht lezen. De dichter met communistische sympathieën vertolkte in 1941 het verdriet van een moeder die haar zoon lid van de in het bruine hemd geklede Hitlerjugend had zien worden om hem daarna te weten sneuvelen aan het front. Subtiel haalt Brecht de ideologie van de bruinhemden onderuit en overklast zo alle gekrijs van hedendaagse toetsenbordverzetstrijders.

Een citaat:

‚Sah das braune Hemd dich tragen,/
Habe mich nicht dagegen gestemmt./
Denn ich wußte nicht, was ich heut weiß:/
Es war dein Totenhemd.

(‘Ik zag jou het bruine hemd dragen/ Heb er me niet tegen verzet/ Want ik wist niet wat ik vandaag weet: / Het was jouw dodenhemd.’)