Brussel en Vlaanderen? Lekker siamees.

In een interview in het programma Rondas op Radio Klara, recent gepubliceerd op Doorbraak, stelt Mark Grammens onomwonden: ‘Wat betekent Brussel nog als Vlaanderen, het officiële Vlaanderen, uit Brussel wegtrekt? Wat betekent Brussel nog als, ten gevolge daarvan, Europa uit Brussel wegtrekt?’ Het zal u niet verwonderen dat Grammens op deze vragen strikt negatief antwoordt. Voor Grammens kan Vlaanderen best alleen door het leven gaan, zonder Brussel. Vlaanderen heeft Brussel niet nodig. Sterker nog! Vlaanderen is beter af zonder het verpauperde, onbestuurbare en Nederlands onvriendelijke Brussel. De negatieve beeldvorming is compleet. In Vlaanderen is men algauw geneigd om Grammens gelijk te geven. Jammer!

In Knack pleit Vic Anciaux voor de afschaffing van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar voegt daar onmiddellijk aan toe: ‘Tegelijk mag Brussel niet bij Vlaanderen of Wallonië horen.’  Brussel moet een aparte stad blijven. Daar valt uiteraard iets over te zeggen, maar de binding van Brussel met Vlaanderen ligt voor de hand. Dat mag Vic Anciaux niet loochenen.

The Washington Post

Sinds de aanslag in 2016 speelt de pers gretig in op de negatieve beeldvorming van het Brussel Hoofdstedelijk Gewest door er zonder nuance over te berichten. De internationale uitstraling van onze hoofdstad zit op een historisch dieptepunt. In The Washington Post vergeleek een Belgisch expert in ontwikkelingssamenwerking de toestanden bij de stad Brussel met de tribale samenlevingen in Afrika, waar corruptie hoogtij viert. In dezelfde krant legt Kristof Titeca recent de vinger op de etterende wonde : ‘What’s more, this fragmentation and complexity means that all political actors focus on their own territories, which are often very small, particularly for the baron’s 19 borough assemblies. That makes city wide, nation wide or even global problems much more difficult to tackle.’ Dit komt dan bovenop een beeld van Brussel als stad met verpauperde buurten waar achterhaalde islamitische opvattingen heersen en jihadi’s massaal worden gerekruteerd.

Gomorra

Is Brussel dan een moderne versie van Gomorra waar corrupte politici, met hun bestuurlijk onvermogen en hun tribale twisten, de stad naar de verdoemenis helpen? Dit is een eenzijdig beeld. Brussel blijft bovenal een interessante partner voor Vlaanderen. Er leven niet alleen 10% Vlamingen, Vlaanderen subsidieert er ook nog eens 20% van de scholen. De Nederlandstaligen in onze hoofdstad kan je niet wegzetten als ‘reservaat-Vlamingen’, die stilaan aan het wegkwijnen zijn. Bovendien is onze hoofdstad een grote, actieve metropool, met heel goede internationale verbindingen, met tal van financiële instellingen, ambassades en bedrijven. Daarenboven werken tienduizenden Vlamingen in Brussel. Vlaanderen investeert jaarlijks een miljard euro in Brussel. Dat blijft niet onopgemerkt. Vlamingen zijn steeds meer welkom in onze hoofdstad, terwijl de kloof tussen de Franstalige Brusselaars en de Walen een stuk groter is dan men denkt. Brussel blijft een stad waar de kansen voor verandering voor het rapen liggen.

Lekker siamees

De invloed van Brussel reikt een stuk verder dan de grenzen van het Hoofdstedelijk Gewest. Vlaams-Brabant – en een klein stukje van Waals-Brabant – vormt met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een economische en verkeerstechnische eenheid. De feitelijke agglomeratie van Brussel reikt tot aan de poorten van Aalst, Mechelen en Leuven. Het gewest kent een sterke demografische groei en een grote stadsvlucht richting Vlaanderen.

Het BHG mag dan al een institutionele warboel zijn, de kansen voor Vlaanderen liggen voor het rapen. Door ons krampachtig van Brussel af te sluiten, schieten we ons met volle ladingen in eigen voet. Vlaanderen kan maar beter werk maken van de grote uitdagingen die de ongebreidelde groei en de internationalisering van onze hoofdstad met zich meebrengen. Het verkrampte ‘njet’ van Grammens tegen Brussel, wordt maar beter een enthousiaste en ondernemende ‘ja’.
In Knack vraagt Vic Anciaux zich af: ‘Kunt u mij één voorbeeld geven van wat de N-VA al voor de Vlaamse zaak gedaan zou hebben?’ Ik moet me suf denken om een voorbeeld te vinden, maar over Brussel blijft de partij in een totale verkramping zitten.