JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

‘Een politieke crisis in Spanje, niet in België’?

Is hier dan helemaal geen vuiltje aan de lucht?

Jules Gheude9/11/2017Leestijd 2 minuten
op weg naar een EU-vergadering

op weg naar een EU-vergadering

foto © Reporters / Novosti

De Spaans-Catalaanse crisis heeft voor België zeker gevolgen, en zal die zeker hebben na een gebeurlijk bevel tot uitlevering.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

‘Er is een politieke crisis in Spanje, niet in België’, verklaarde Charles Michel in de Kamer.
Evenwel: de N-VA zit in de regeringscoalitie en staatssecretaris Francken en de ministers Jambon en Van Overtveldt hebben duidelijk hun bezwaren te kennen gegeven tegen de houding die Madrid aanneemt ten overstaan van Carles Puigdemont en zijn ministers. De Vlaamse minister-president Geert Bourgeois en ook Bart De Wever hebben verklaringen van die strekking afgelegd.

Gisteren, met de tweehonderd Catalaanse burgemeesters die in Brussel hem hun steun kwamen betuigen, stond Carles Puigdemont erop ‘zijn vrienden van de N-VA’ te bedanken.
Met alle respect voor Charles Michel, maar de affaire heeft dus wél een Belgisch tintje gekregen. Mocht de beslissing vallen om Carles Puigdemont en zijn vier ministers uit te leveren, dan zal de N-VA vast weer van zich laten horen. En ze zullen dan het gelijk aan hun kant hebben.

Hoezo, het gelijk aan hun kant?

De Catalaanse leiders, en dat is hun enige misdaad, hebben datgene uitgevoerd waarvoor ze wettelijk verkozen waren. In het Catalaanse Parlement zetelde een meerderheid van independentisten. Als die meerderheid zich gesterkt ziet door de verkiezingsuitslag op 21 december, dan kan men de gang van zaken niet meer terugdraaien, en zal de EU geen ander keus overblijven dan de erkenning van een soevereine Catalaanse staat.

Door naar geweld te grijpen bij het referendum van 1 oktober heeft Madrid gekozen voor een strategie die men enkel kan veroordelen. Ze roept herinneringen op aan praktijken die in autoritaire regimes gebruikelijk zijn.
We weten dat de Spaanse Senaat, op vraag van eerste minister Rajoy, artikel 155 van de Grondwet in werking heeft gesteld wat Madrid toeliet om de voogdij over Barcelona over te nemen.

Voor professor internationaal recht Alfred-Maurice de Zayas, onafhankelijk expert bij de Verenigde Naties, gaat het hierbij om een flagrante schending van artikel 1 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVBPR), waarvan de eerste alinea luidt: Alle volkeren hebben recht op zelfbeschikking.
Op grond van dat recht beslissen zij vrijelijk over hun politiek stelsel en over hun economische, sociale en culturele koers.

Men kan de klok niet terugdraaien

Deze beschikking is van kapitaal belang want zij houdt het begrip standstill in, dat aan rechters zal toelaten dit fundamentele recht beter te beschermen, door de mogelijkheden op een terugdraaien ervan in te perken.
Met andere woorden, Madrid heeft aan Catalonië autonomie toegekend en kan hierop niet zomaar terugkomen. Alfred-Maurice de Sayaz is hier formeel: Een volk het recht ontzeggen om zich uit te spreken over zelfbeschikking, de wettelijkheid van een referendum ontkennen, geweld gebruiken om een referendum te beletten, en de afschaffing van de gedeeltelijke autonomie van een volk, maken een schending uit van Artikel 1 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (ICCPR), én van het Internationaal Convenant aangaande Economische, Sociale en Culturele Rechten (OHCHR).

vertaling Marc Vanfraechem

Jules Gheude (1946) is oud-medewerker en biograaf van François Perin. Hij publiceerde meerdere essays over de Belgische communautaire kwestie. In 2009 was hij voorzitter van de Staten-Generaal van Wallonië, een burgerinitiatief om de Waalse geesten van het post-Belgische tijdperk bewust te maken. Sinds 2010 bezielt hij de Gewif (Groupe d’Etudes pour la Wallonie intégrée à la France). Van 1982 tot 2011 was hij directeur aan Wallonie-Bruxelles International (WBI).

Commentaren en reacties