Catalonië een kolonie?

Als de hoofdstad – Madrid – zwak is, zal de stad vallen. Het autonomieproces dat Catalonië doormaakt, is maar mogelijk omdat de centrale macht zwak is, zoals in 1898, toen Spanje Cuba en de Filipijnen verloor. Het zijn maar een paar citaten die voor de nodige controverse zorgden. Uiteraard nuanceerde hij nadien zijn uitspraken, maar het kwaad was geschied.

In de voorbije eeuwen viel het Spaanse leger wel vaker Catalonië aan, vergreep het zich aan Catalaanse burgers, bombardeerde het Catalaanse steden … om hen tegen te houden het koninkrijk te verlaten. Vierkeer eerder zette Catalonië de onvermijdelijke stap. Halfweg de 17e eeuw was Catalonië amper een week onafhankelijk. Begin 18e en begin 19e eeuw was Catalonië telkens enkele jaren los van Madrid. Die keer deed de Spaanse generaal Espartero de uitspraak dat Barcelona elke vijftig jaar eens moest worden gebombardeerd, om de Catalanen te herinneren aan de Spaanse heerschappij. Franco maakte eigenhandig een einde aan het autonome Catalonië, en verbood het gebruik van het Catalaans, zoals koning Felipe V dat eerder deed in 1716 in zijn centralistische koninkrijk. 

Nog volgens stafchef Domínguez Bujis het leger een middel dat de Spaanse regering tot zijn beschikking heeft om de grondwet te verdedigen. Het leger ‘moet klaar zijn te interveniëren zoals en wanneer de regering dat wenst, zowel in eigen land als in het buitenland’. Niet dat hij met tanks naar Barcelona zou trekken; hij denkt immers niet dat dat kan opgelost worden door het gebruik van geweld. De Spaanse regering moet er alles aan doen ‘om de harten van alle Spanjaarden’ te winnen en hen te overtuigen van de voordelen van het Spaanse burgerschap. Toch voelt hij veel ‘pijn’ voor Spanje, omwille van de situatie de jongste jaren: corruptie in Madrid en het autonomieproces in Catalonië.

Foto: Jaime Domínguez Buj, (c) Spaans ministerie van Defensie