JavaScript is required for this website to work.
post

C’est le sport, stupide

Peter De Roover16/8/2013Leestijd 2 minuten

Op 16 augustus drukte Le Vif/L’Express een foto af van ‘l’arme anti-N-VA’, het wapen tegen de N-VA. Neen, er staat geen statieportret van de ploeg-Di Rupo. De vuurkracht van dat wapen wordt door Le Vif alvast onvoldoende geacht om de troepen van De Wever kansrijk te kunnen treffen. Wie daar wel in moet kunnen slagen, volgens het Franstalige zusterweekblad van Knack, …

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Op 16 augustus drukte Le Vif/L’Express een foto af van ‘l’arme anti-N-VA’, het wapen tegen de N-VA. Neen, er staat geen statieportret van de ploeg-Di Rupo. De vuurkracht van dat wapen wordt door Le Vif alvast onvoldoende geacht om de troepen van De Wever kansrijk te kunnen treffen. Wie daar wel in moet kunnen slagen, volgens het Franstalige zusterweekblad van Knack, dat zijn de Rode Duivels, les Diables Rouges.

Daar zetten de aanhangers van België hun kaarten op in, op de Rode Duivels in het algemeen en Vincent Kompany in het bijzonder. Mooi dat Le Vif die ontegensprekelijke politieke dimensie van de voetbalsport zo nadrukkelijk beklemtoont want hier en daar wil er wel eens iemand flauwtjes beweren dat sport en politiek niets met elkaar te maken hebben. Het clintoniaanse adagium ‘it’s the economy stupid’ wordt hier veruperiseerd tot ‘c’est le sport, stupide’.

Eerder die week bracht het radionieuws, zowat de hele dag lang, als een der hoogtepunten het nieuws dat twee broers Borlée in Rusland de halve finale van de 400 meter hadden bereikt. Ze werden daarover bevraagd maar konden de Nederlandstalige luisteraar alvast niet in diens moedertaal meedelen hoe hen dat huzarenstukje was gelukt. Zo’n 400 meter wordt over acht banen gelopen, dus zijn er zestien atleten die de halve finale bereiken. Er werden trouwens nog talloze atletieknummers afgehaspeld die dag, dus halve finalisten zat om over te berichten. Wat was er zo speciaal aan de twee Borlées dat zij wel het vermelden als hoofdnieuws waard bleken, en al die anderen niet?

Juist, ze lopen rond met dezelfde identiteitskaart als wij. Noem het administratief nationalisme, noem het staatsnationalisme, noem het Belgisch nationalisme, maar noem het vooral nationalisme. De VRT (zoals de andere media) gebruikt onder meer nationalistische criteria om te bepalen wat nieuws is. Daar heb ik overigens niets op tegen, het is de natuur zelve.

Maar laat iedereen dan ook gewoon erkennen dat het nationale gevoelen een bepalende rol speelt in het leven. Dat de VRT onder meer in de sport voor het schijnbaar ‘neutralere’ Belgisch nationalisme kiest en niet voor de veeleer politiek ogende Vlaamse versie wortelt in een mengeling van schrik (niet Vlaams profileren a.u.b., dat is het veiligst) en politieke voorkeur (liever België dan Vlaanderen). Bij de ene journalist speelt het ene meer, bij de andere het andere.

Belgisch-nationaal (haast nooit zo genoemd, want omfloerst optredend) heet ‘gewoon’, Vlaams-nationaal ‘extreem’. Omdat alleen Vlaams-nationaal als nationalistisch wordt gehekeld, weten de Belgischgezinden ook de antinationalen aan hun kant te krijgen.

Maar dat fenomeen speelt slechts af en toe, als het over federale politiek of sport gaat bijvoorbeeld. Meestal dwingt de sociologische realiteit ook de media in het natuurlijke Vlaamse kader, zoals Etienne Vermeersch in dit nummer uitlegt. Het Belgische zakt onherroepelijk weg. De Rode Duivels resten als strohalm om toch nog wat tricolore sentimenten op te wekken want zelfs het koningshuis lukt daar in Vlaanderen niet meer in.

Peter De Roover was achtereenvolgens algemeen voorzitter en politiek secreteris van de Vlaamse Volksbeweging , chef politiek van Doorbraak en nu fractievoorzitter voor de N-VA in de Kamer.

Meer van Peter De Roover
Commentaren en reacties