Culinistiek

Prominente hoofdredacteuren van dit land hebben de afgelopen maanden immers unaniem en onafhankelijk van elkaar hun oordeel geveld. Yves Desmet: ‘Er zijn dagen dat we wereldkranten maken'(12/11/2012); Kris Hoflack: ‘Nog nooit in de geschiedenis van de Vlaamse pers was de kwaliteit zo hoog’ (22/02/2013); Luc Rademakers ‘Vlaamse media kunnen journalistiek het verschil maken, excelleren daarin zelfs’ (06/05/2013).

De bevestiging van al deze rake beweringen kwam uit journalistiek gidsland Nederland. ‘Volledig akkoord met de collega’s: het gaat goed met de Vlaamse journalistiek’, twitterde de hoofdredacteur vanuit het kantoor van de leidinggevende ‘als-het-in-NRC-staat-is-het-juist’-krant. Afgelopen dus met het gesomber en gemopper over de verschraling en de verkleutering van de journalistiek in Vlaanderen. De Vlaamse hoofdredacteuren zullen het tot vervelens toe blijven herhalen en desnoods met verbaal geweld aan ons verstand brengen: Vlaanderen heeft het walhalla van de journalistiek bereikt en bijgevolg hoeven we, samen met de Vlaamse mediaminister, niet langer het hoofd te breken over hoe we verder aan de journalistieke weg zullen timmeren.

Dat betekent evenwel dat de journalistieke concurrentie in de toekomst op nieuwe fronten zal worden beslecht. Mediabedrijven zijn trouwens al een tijd op zoek naar een nieuwe USP (Unique Selling Proposition) om zich van elkaar te blijven onderscheiden. Indien u de afgelopen jaren goed heeft opgelet, u uw wijnvoorraad via de bestelbonnen van Knack en De Standaard op peil heeft gehouden en u, dankzij De Morgen, alle mokken van Jeroen Meus zorgvuldig hebt verzameld, dan weet u dat de toekomst van de journalistiek zal worden beslecht op het terrein van de ‘culinistiek’.

In 2009 werd deze contaminatie geïntroduceerd om de culinaire verwevenheid tussen journalisten en politici te typeren. Maar het begrip kreeg ondertussen een steeds ruimere betekenis. De meest recente journalistieke culinistieke innovatie komt evenwel uit gidsland Nederland. Daar opende begin maart, in de spuuglelijke gebouwen van de voormalige Amsterdamse optiebeurs, NRC Restaurant zijn deuren. Jawel, het culinaire verlengstuk, van de gelijknamige ‘als-het-in-NRC-staat-is-het-juist’-krant. Zelfs de menukaart werd door de krant vormgegeven. Nadeel van deze opgemerkte merkextensie is evenwel dat de concurrentie er ongestoord kan binnenwandelen.

En dat deed dus Mac van Dinther, culinair journalist bij de Volkskrant. Die tracteerde de ‘als-het-in-NRC-staat-is-het-juist’-krant onlangs in ‘de-Volkskrant-is-niet-betrouwbaar’-krant op … een koekje van eigen deeg onder de neerbuigende titel: ‘Als kantine zal NRC Restaurant wel voldoen, maar als restaurant komt het een hoop te kort’. Kortom, er is nog werk aan de winkel in het kwaliteitssegment van de journalistiek. Waar wachten de verzamelde Vlaamse hoofdredacteuren op?