DDR wereldkampioen doping

In de Franse krant ‘ Le Monde‘ verscheen op 5 december 2014 een zeer lezenswaardig artikel van de hand van Pierre- Jean Vazel over de doping van atleten in de voormalige Sovjet – Unie en in het huidige Rusland. Vooralsnog negeerde de internationale sportwereld vrijwel dit fenomeen en verbond er geen gevolgen aan qua bestraffing van doping zelf maar ook niet wat betreft bijvoorbeeld het toewijzen van locaties voor sportevenementen. Na de recente onthullingen in een ophefmakende televisiedocumentaire door ARD over massaal en georganiseerd dopinggebruik in de Russische sport, wil Moskou nu toch een onderzoek starten. Wat dit zal opleveren is een ander verhaal

Van de landen van het voormalige Sovjetblok was de Duitse Democratische Republiek (DDR) op vele gebieden de beste leerling van de klas. Vooral op het gebied van topsport blonk de DDR uit. Terwijl de DDR op de meeste andere terreinen ten opzichte van het Westen toch achterliep, bracht zij duidelijk superieure sportmensen voort. Tijdens de Olympische Spelen van1988 in Seoel behaalde de DDR 102 medailles en de BRD slechts 40.

Bij de ‘Wiedervereinigung‘ op 3 oktober 1990 heeft de Bondsrepubliek de atleten met hun wonderbaarlijke prestaties van de voormalige DDR geërfd, maar ook het op anabolen drijvende systeem dat talrijke records mogelijk maakte. Zowat vijftien jaar later heeft Duitsland nog steeds niet echt schoon schip gemaakt met de dopingerfenis van de DDR die meer en meer in de vergetelheid geraakt.

Als ambassadeur bij de DDR tot aan de hereniging heb ik daar enkele persoonlijke herinneringen aan overgehouden die ik hierbij wil delen.

Elke ambassade was door het Ministerie van Buitenlandse Zaken verplicht enkele Oost Duitse medewerkers in dienst te nemen. Dit gold ook voor de twee chauffeurs. Beiden waren gewezen topsporters. De ene was Europees bokser licht gewicht geweest en de andere internationaal kampioen aan de springschans.

Beiden waren zij om en bij de veertig. Omstreeks hun tien jaar waren zij terecht gekomen in een van de vele ‘Kinder- und Jugendsportschulen’, waar de grootste sporttalenten werden ondergebracht. Zij kregen de beste voeding die in de DDR te krijgen was maar werden tegelijk volgestopt met narcotica allerhande. Na een al met al vrij korte loopbaan als topsporter kregen zij een aantrekkelijk baantje toegeschoven. In hun geval was dat als chauffeur bij een Westerse ambassade. Daardoor konden zij, uiteraard steeds alleen zonder familie, westerse diplomaten naar West – Berlijn en zelfs naar gans West – Europa begeleiden via een speciale diplomatieke grensovergang en dus niet langs ‘Checkpoint Charlie’, wat zo zijn voordelen had.

Als nog betrekkelijk jonge mensen konden zij echter geen trap meer op zonder zwaar te hijgen. Waarschijnlijk was dit overigens slechts het begin van de door de drugs veroorzaakte vroegtijdige lichamelijke aftakeling. Als man kwamen zij er dan nog goed mee weg. De vrouwen waren er veel erger aan toe. Geslachtelijke omgang met een man werd scheef bekeken. Met buitenlanders was het gewoon verboden.

Vooral in die sporten waar kracht bij nodig is zoals bv. kogelstoten en zwemmen, kregen zij massaal anabolica en andere drugs toegediend. Na de ‘Wende‘ in 1989 bleek dat zij soms gedurende een bepaalde periode tweemaal zoveel testosteron te slikken kregen als een man normaal zelf produceert. De gevolgen bleven natuurlijk niet uit. In Duitsland leven daardoor nog altijd heel wat diep getraumatiseerde gewezen sportvrouwen.

Het beruchtste geval is waarschijnlijk dat van Heidi Krieger. Zij behaalde de gouden medaille bij het kogelstoten voor vrouwen op de Europese Kampioenschappen voor atletiek in 1986 inStuttgart. Nu heet ze Andreas Krieger. Ze is een man geworden doordat haar trainer haar heeft volgestopt met anabolen. Ze is een van de 193 dopingslachtoffers die de Duitse overheid heeft erkend.

In Duitsland is een Heidi-Krieger-Medaille ingesteld, die ieder jaar door de vereniging Doping-Opfer-Hilfe wordt uitgereikt aan Duitsers die strijden tegen doping.

Wat de zaak nog erger maakt is het inmiddels vaststaand feit dat vele mensen uit de DDR – sportwereld :bestuur, trainers en sporters zelf betrokken waren bij de ‘Staatsicherheit -STASI) de beruchte Staatsveiligheid van de DDR.

Foto (c) Reporters