JavaScript is required for this website to work.
Politiek

De coma van een particratie met kiesdrempelvrees

België Bananenrepubliek

Jasmijn Walldorf28/6/2020Leestijd 3 minuten

De couponregering-Wilmès II strompelt verder in een coma van particratie, die zich uit kiesdrempelvrees terugtrekt in een egelstelling.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

BREAKING NEWS — Officiële regeringsmededeling — Door de coronacrisis wordt een echte regering uitgesteld tot 2024. Tot die tijd zullen premier Sinterklaas en minister van Geldverkwisting Monopoly uw schuldenput uitdiepen met valse hoop. Het parlement degradeert zichzelf tot een couponkraam voor het afhalen van gratis treinritten, energiecheques, restaurantbonnen, ecocheques, en wc-papiervouchers. De twaalf fractieleiders zullen de soepkeuken openhouden terwijl de overige 138 parlementsleden breed gapend vanuit hun bedstee hun rijkelijke wedde op zak steken. Proficiat. In het parlement zijn er nu al meer handen aan het bed. Een begroting opmaken doen ze liever niet, want het is makkelijker om geld uit te strooien zonder de rekening te maken. Geen witte, rode, groene, blauwe, gele of bruine kassa, maar een tsunami van sinterklaascoupons die stilaan maar zeker een Marianentrog van schulden blootlegt.

Titanic zonder voldoende reddingssloepen

Daarnaast speelt de regering deus ex machina in een B-film met flutacteurs. Ik lees dat iedereen aan het verzuipen is: de luchtvaartsector, de automobielsector, de bouwsector, de horeca, de landbouw… ja, zelfs de ziekenhuizen. Wel, ik heb slecht nieuws voor ondernemend Vlaanderen en hun personeel: we zitten op de Titanic en er zijn niet genoeg reddingssloepen. Alexander De Croo speelt God die op de dag des oordeels vanop zijn blauwe troon de duim hanteert. De efficiëntste gatlikkers, de ascetisch getrainde subsidiesurfers en de smurfbroeders krijgen subsidiehoning, de rest krijgt de banvloek van het faillissement.

Wie ziek wordt van dit politiek guillotinespektakel, moet niet snel naar de apotheek rennen, want er zijn geen medicijnen voor. Enkel over de nek gaan boven het toilet biedt verzachting voor deze misselijkheid van politiek onbegrip.

Kiesdrempelvrees

Waarom is een regering vormen tegenwoordig zo moeilijk? Omdat de kiezers de politieke recepten van de oude ideologieën niet meer lusten. Het geouwehoer van de traditionele partijen laat een zure smaak na in de mond. De 11-11-11-partijen hebben schrik om zero-zero-zero-partijen te worden en trekken zich terug in een egelstelling.

Vroeger kon het men zich permitteren om de helft van hun kiesprogramma niet uit te voeren en een groot deel van hun ideologie te verloochenen. Vandaag hebben ze geen electorale overschot meer om buiten hun partijideologie toegevingen te doen, waardoor de marge voor grijze consensusstandpunten wegebt in een zee van kiesdrempelvrees. Ze zitten vastgeroest in hun loopgraven uit schrik te evolueren naar een schouwburg zonder zetels, waar enkel zeloten staande in slaap vallen. Ik vrees dat een nieuwe verkiezing enkel een baxter is om deze coma van particratie te verlengen. Er is maar één oplossing: ontbind alle politieke partijen en kies een burgerparlement van een beperkt aantal rechtstreeks verkozenen.

Rechtvaardige fiscaliteit

Het nieuwe linkse gebedsmolentje is tegenwoordig rechtvaardige fiscaliteit. Maar er bestaan geen rechtvaardige belastingen, hoogstens maatschappelijk aanvaardbare belastingen. Wat we nodig hebben is een realistische fiscaliteit. Een fiscaliteit die bedrijven hier houdt, die het kapitaal hier houdt, die rijken aantrekt om hier te investeren en jobs te creëren. Als we onze welstellende medemens verwijten de modder van de planeet te zijn, en ze vervolgens plat belasten, dan keren ze ons de rug toe. Enkel masochisten neigen naar het perspectief om leeggezogen te worden en constant het verwijt van rijke profiteur naar het hoofd geslingerd te krijgen. De coronataks van de PVDA heeft maar één doel: de rijke westerling buiten pesten om het pad te effenen voor het kapitaal van Chinese staatsbedrijven die hier vervolgens met hun rooie sikkel onze vrijheid wegmaaien.

In België behoren de sociale bescherming en de fiscale last tot de hoogste van deze planeet. Voeg daar de hyperreglementering en de faciliteiten voor querulanten aan toe, en je hebt een klimaatopwarming die dreigt over te koken. Dat we er alsnog in slagen om rijke investeerders aan te trekken is al een mirakel op zich. Wie er op uit is om het kind met het badwater weg te gooien, doet best geen moeite om zwanger te geraken.

White Lives Matter

Omdat ‘White lives Matter‘ moeten volgens de orde van de hypocritijnzers (aka CD&V), uit angst voor een fake tintje bruin, alle zonnebanken verboden worden. Als we straks alles moeten verbieden dat kanker kan veroorzaken, dan belanden we in een stalinistische lockdown van ascetisme. Daarnaast nam Jansens Pharmaceutica de huidblekingszalf Clean & Clear Fairness van de markt. De verkoop van de zalf implodeerde toen bleek dat de politie geen verschil vaststelde. Jammer want door het verdwijnen van zonnebanken en bleekzalfjes eindigt de convergentie van blanken en zwarten. Voortaan blijft iedereen trouw aan zijn kleur.

Er is wel goed nieuws voor Sihame El Kaouakibi. Haar kapsel naar het beeld van de blanke Sideshow Bob wordt vooralsnog niet verboden en westerse kledij mag nog. Ook mogen de monokini, de burkini en de nonnen in habijt naast elkaar liggen op de Belgische stranden. Er lopen wel massaal veel klachten binnen omdat de politie meer identiteitscontroles uitvoert bij vrouwen in monokini. Een betoging in Oostende van de gestigmatiseerde en gediscrimineerde monokinivrouwen werd door Bart Tommelein met veel tegenzin verboden. Officieel omwille van het samenscholingsverbod, officieus omdat gevreesd wordt voor een onverantwoord gebruik van de wapenstok.

België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Dit is een tijd voor mensen die over grenzen durven nadenken, die grenzen durven stellen en grenzen bewaken’, zegt Mark Elchardus in ‘Over grenzen’. Het werk is ons boek van de week.