JavaScript is required for this website to work.
post

De Di Rupo-akkoorden: Vlaanderen 2x gemolken

Vlaamse beweging in verzet tegen Di Rupo1

5/12/2011Leestijd 4 minuten

De Vlaamse Volksbeweging (VVB) en het Taal Aktie Komitee (TAK) in samenwerking met het Overlegcentrum Vlaamse verenigingen (OVV) hebben grote vragen bij het bij het enthousiasme waarmee de drie Vlaamse partijen het regeerakkoord goedkeurden. Volgens de verenigingen zijn de bereikte Di-Rupo-akkoorden op meerdere punten ronduit nefast, Vlaanderen wordt tweemaal gemolken, klinkt het.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

 

’Met dit regeerakkoord wordt Vlaanderen tweemaal gemolken! Wie de hoop koesterde dat het luik over de ondermaatse staatshervorming uit de Di Rupo-akkoorden zou gecompenseerd worden door een inspirerend sociaaleconomisch programma, kwam bedrogen uit. Weer kwam er een compromis à la belge uit de bus, dat niemand begeestert en blijkbaar alleen de verdienste heeft te bestaan.’ Zo stellen de beide verenigingen. ‘De voorzitters van de onderhandelende Vlaamse partijen slaan zich nu heel stoer op de borst bij de realisatie van een “historische” staatshervorming en “structurele ingrepen in onze economie en ons sociaaleconomisch model”. VVB (Vlaamse Volksbeweging), TAK (Taal Aktie Komitee) in samenwerking met het OVV (Overlegcentrum Vlaamse Verenigingen) komen echter tot de vaststelling dat de geplande ingrepen nauwelijks beantwoorden aan terechte actuele Vlaamse vragen om verandering. Of anders verwoord: mijlenver van een Copernicaanse (r)evolutie.’

Eerste maal gemolken: de staatshervorming

Volgens de Vlaamse verenigingen hebben CD&V, Open VLD, sp.a en Groen! teveel toegevingen gedaan voor een onvolledige splitsing van BHV. Ze noemen daarbij voor de vuist weg: ‘de zes Vlaams-Brabantse faciliteitengemeenten worden electoraal bij Brussel aangehecht, een tweetalige kamer van de RVS zal beslissen over de benoeming van drie balsturige burgemeesters uit de Zes en over de omzendbrieven Peeters. Waar het gaat over de zogenaamde splitsing van het gerechtelijk arrondissement verliest Halle-Vilvoorde Nederlandstalige rechters en krijgt Franstalige parketmagistraten in de plaats.’

Ook de Brusselse Metropolitane Regio (BMR) stemt de Vlaamse beweging wantrouwig: ‘Met BMR steken Brussel en Waals-Brabant een stevige voet tussen de deur om op die slinkse manier meer greep en invloed te krijgen in Vlaams-Brabant. Al deze maatregelen zijn zeker en vast niet van die aard om het communautaire conflict in Vlaams-Brabant te doen afnemen integendeel, binnen de kortste keren zal eerste-minister Di Rupo geconfronteerd worden met hevige communautaire koortsopstoten in Vlaams-Brabant!’

Volgens de Vlaamse beweging krijgt Brussel door de Di Rupo-akkoorden de status van supergewest en een extra cheque van €461 000 000. Daartegenover staat niets stellen de verenigingen: ‘Geen doorzichtiger en beter bestuur (bvb. één politiezone voor Brussel 19), geen beter werkende en in de praktijk concreet toegepaste tweetaligheid. En de Vlaamse politieke vertegenwoordiging wordt bijna volledig van de kaart geveegd.’

Maar de VVB en TAK beperken zich niet tot het puur communautaire. Ook de financieringswet kan hun goedkeuring niet wegdragen: ‘die is op zich al een stuk democratisch deficit omwille van het feit dat hij enkel ontcijferbaar is door een héél beperkte nomenclatuur superspecialisten. Wie in Vlaanderen durft zeggen dat hij een klaar doorzicht heeft inzake deze materie en dat hij ze begrijpt?’ Maar het is volgens De Vlaamse verenigingen wel duidelijk dat Vlaanderen niet de nodige hefbomen in handen heeft om de globale belastingsdruk te kunnen verlagen, dat wordt nog steeds beslist op unitair, federaal niveau. ‘Er is in de Di Rupo-akkoorden te weinig evolutie naar meer financiële autonomie en binnen een termijn van 20 jaar zal Vlaanderen nog steeds heel wat meer betalen dan Wallonië en Brussel. En over de transferten van noord naar zuid wordt er gezegd en geschreven dat bepaalde “perverse” mechanismes binnen 20 jaar volledig moeten uitgevlakt zijn. Alleen wordt de term “pervers” niet concreet en precies ingevuld en omschreven.’

Tweede maal gemolken: de begroting

De Vlaamse verenigingen doen ook een appel aan wie niet tot de klassieke Vlaamse beweging behoort, maar voor meer Vlaanderen kiest omwille van het beter bestuur. Dat doen ze in hun kritiek op de begroting. ‘Het is vrij duidelijk dat het regeerakkoord er is gekomen omdat de Belgische rente door de samenloop van omstandigheden (verlaging rating, op de spits gedreven onderhandeling, laattijdigheid van beslissingen,…) naar Italiaanse toestanden ging. De oproep om te investeren in Belgisch staatspapier heeft toch wel echt gewerkt (of die perceptie wordt in elk geval onderhouden want 5 miljard van de 350 miljard schuld herfinancieren is nu ook weer niet de redding van het vaderland). In elk geval zijn de mensen bezorgd voor hun centen. Daar moet men op Vlaams niveau ook rekening mee houden als men de consequenties in kaart brengt van deze federale begroting voor Vlaanderen.’

De conclusie is dan wel weer communautair gekleurd: ‘Wie met kennis van zaken de Di Rupo-begroting onder het vergrootglas heeft bekeken, kan niet rond de vaststelling heen dat die begroting Vlaanderen jarenlang honderden miljoenen gaat kosten, een veel te zware factuur voor Vlaanderen: in 2012 moet de Vlaamse regering op zoek naar €450 000 000, in 2013 naar €729 000 000 en in 2014 naar €979 000 000.’ De Vlaamse beweging richt zich dan ook naar Vlaams minister-president Peeters, die mag volgens hen niet zomaar toestaan dat de financiële buffers die Vlaanderen met veel moeite en inspanning heeft aangelegd zomaar in de federale schuldenput zullen worden gestort. Verwijzend naar de rating verlaging van Vlaanderen door kredietbeoordelaar Standard en Poor’s stellend e VVB en TAK dat Vlaanderen de rekening betaalt voor de gevolgen van de Europese financiële crisis voor België. Vlaanderen vangt de zwaarste klappen op voor België maar krijgt niet de hefbomen om zich veilig in te dekken tegen het Europese financiële noodweer.

Ten slotte tilt de Vlaamse beweging zwaar aan het feit dat deze regering in Vlaanderen geen meerderheid heeft.  Ze noemen het ‘wraakroepend’ en verwijzen naar een uitspraak van Europees president Herman Van Rompuy, die noemde een mogelijke paarse regering  zonder meerderheid in Vlaanderen ooit Staatsgevaarlijk.

Conclusie en duiding.

De Vlaamse beweging lijkt zich op te maken voor een voortzetting van de BHV-strijd. Zoals ze BHV op de politieke agenda hebben gehouden, willen ze ook n u de agenda mee bepalen. Daarbij kiezen ze niet enkel voor de puur communautaire thema’s: de zes faciliteitengemeenten, de verfransing van Vlaams-Brabant en BMR. De Vlaamse beweging focust ook meer en meer op financiële thema’s en op goed bestuur, daarin vindt het vaak bondgenoten buiten de Vlaamse beweging. De Vlaamse beweging heeft bij de strijd voor de splitsing van BHV geleerd dat een alliantie loont, in dit geval met de burgemeesters van BHV. Het wordt afwachten welke allianties de Vlaamse beweging zal kunnen sluiten en hoe ze op de politiek kunnen wegen. 

undefined

Commentaren en reacties