JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

De dialoog over de katholieke school

Pieter Bauwens11/5/2016Leestijd 3 minuten

Zeg islam en onderwijs in één zin en het is prijs. Zeker omdat journalisten het niet (willen) begrijpen.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De katholieke school stond opnieuw in het centrum van de maatschappelijke discussie. Die discussie was vooral naast de kwestie. Daarbovenop werd ze vermengd met een heleboel andere maatschappelijke hete hangijzers zoals identiteit, multicultuur en islamisering.

Ik weet niet wat u zich voorstelt bij een katholieke school. Zoals rector Rik Torfs tweette, lijkt het alsof sommigen nog een beeld voor ogen hebben van de zuster die de clivia’s water geeft. Dat heet in hedendaagse termen een monoloogschool: iedereen, leerling en leerkracht is er katholiek. De realiteit is vandaag anders. De zusters wonen in het rusthuis naast de school, de kapel is een polyvalente zaal, refter/klaslokaal geworden of hoogstens een ‘stille ruimte’. (Ja, heel af en toe vind je scholen die, hoe bestaat het, de kapel behouden hebben). De leerkrachten zijn vaak even post-christelijk als de leerlingen divers. De godsdienstleerkrachten hebben zelf amper voeling met de kerk of levend geloof. Ze geven vaak al een soort LEF (Levensbeschouwing en Filosofie) waar Patrick Loobuyck enkel durft van te dromen. Of ze volgen halsstarrig hun werkboek om toch niet te veel het gesprek te moeten aangaan.

Hoe katholiek is zo een school? Ik heb het me de voorbije jaren al vaak afgevraagd. Waar maken wij het verschil? Ja, wij. Want ze zijn er wel, die paar leerkrachten en directieleden die vanuit een christelijk bewustzijn leerkracht zijn. Die dat niet verbergen, er ook durven over te spreken en er proberen naar te handelen. Die proberen om vanuit dat christelijk geloof mee te bouwen aan een school. Ze gaan de dialoog aan met hun collega’s en hun leerlingen. Ze dragen de katholieke identiteit uit door hun manier van omgaan met de collega’s en de medemens of trachten dat door de christelijke kern van het opvoedingsproject te beleven. Opvoeden zit in kleine dingen, niet in grote woorden.

Zoals ik het concept van de katholieke dialoogschool begrepen heb, (check het ‘reclamefilmpje’) is het de bedoeling dat de moslimleerlingen en leerkrachten de dialoog aangaan met of vanuit de christelijke wortels van de school. Eigenlijk laat de katholieke school zich uitdagen om zich te expliciteren, de bedoeling is om zo elkaars identiteit te versterken en bewuster te zijn van de eigen identiteit. Dat staat ver van ‘alle religies zijn gelijk’. Dat staat ook ver van het ‘extra ecclesiam nulla salus’, het kerkbeeld dat zovelen bestreden hebben en verwerpen. Het betekent dat de katholieke school elke andere levensbeschouwing als een evenwaardige gesprekspartner ziet, ook die gehoofddoekte jonge moslima. Het laat ook toe te expliciteren wat dat ‘katholieke’ in katholieke school precies betekent.

Hetzelfde gebeurt in de katholieke hogescholen. Die willen naast de post-christelijke studenten, atheïsten, ietsisten en onverschilligen aan studenten met een moslimachtergrond de kans geven om een opleiding te volgen die het mogelijk maakt les te geven in het katholiek onderwijs. Er zijn ook hogescholen die een opleiding islamleerkracht willen starten. Dit wil niet zeggen dat islamlessen veralgemeend worden in het katholiek onderwijs, al zijn er ongetwijfeld die daarvan dromen. Dat er Vlaamse opleidingen islamleerkracht bestaan kunnen we toch enkel toejuichen? Of willen we dat die opleidingen in handen zijn van Turkije of Saoedi-Arabië? Of heeft u liever geen opleiding, zodat eenieder zonder opleiding die lessen kan geven…

Wat u er ook over denkt, niets schokkends tot nu toe, toch?

Waar kwam die rel uit dan uit voort? Wel, bovenstaande werd gebracht door journalisten die, in het beste geval, er geen bal van begrepen hebben en zeker niet genoeg om de nuance te zien, laat staan om die correct weer te geven. De journalisten surfen op de maatschappelijke discussies die ze wel kennen, al dan niet passend in hun eigen agenda. Zich baserend op de wankele journalistieke berichten reageert vervolgens de politiek. Als Bart De Wever reageert, tja dan is er een maatschappelijk debat en volgen alle media.

Bart De Wever is een politicus, die gebruik maakt van goede gelegenheden om zich te profileren. En dit was er zo een. De N-VA is geen fan van de hervorming van het secundair onderwijs en al helemaal niet van de gepercipieerde islamisering van dat katholieke onderwijs, waar het grootste deel van de (klein-)kinderen van zijn achterban schoollopen). De Wever wil inzetten op de eigen identiteit van dat katholieke net, met N-VA als de behoeder van de katholieke school. Zo profileert De Wever zich met het islamiseringsthema tegen Vlaams Belang en met de katholieke school tegen de CD&V. Mooi. Maar het katholieke net vergooit haar identiteit niet, heeft De Wever de visietekst wel gelezen? In Terzake (4 mei 2016) was eigenlijk al te zien dat de visie van Boeve en de N-VA niet ver uit elkaar liggen. Eigenlijk zijn ze bondgenoten. Maar ja, die profilering.

Nog iemand een beetje profilering? Ja hoor, aan de linkerkant zagen politici in de berichtgeving de gedroomde multiculturele school opdoemen (hoe zou dat toch komen, dat net dat beeld in de media naar voren komt?). Links wil geen katholieke scholen, geen dialoog, wel de multicultuur: de soep der identiteitslozen. Ze wijzen elke identiteit af en verzetten zich tegen elke religie, tenzij de islamitische. Identiteit als moderne breuklijn in de politiek. En dan hebben we het nog niet over de secularisten, die godsdienst tot een pure privézaak willen in de samenleving én hun verbond met de anti-islamclub die de islamisering wil tegengaan, desnoods met een doorgevoerde laïcisering. 

Het politieke verhaal staat ondertussen behoorlijk ver van wat Lieven Boeve brengt met de katholieke dialoogschool en nog verder dan wat vele directies denken. Maar het heeft wel kranten doen verkopen.

Foto (c) Reporters 

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties