JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

De ene hoofddoek is de andere niet

Mohamed Talhaoui29/5/2013Leestijd 4 minuten

Mohamed Talhaoui vraagt in een stevig verwoord opiniestuk nuancering in het vergiftigde hoofddoekendebat. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Om klaar te zien in de hoofddoekkwestie is het zaak om hoofdzaak van bijzaak te onderscheiden. Laat ons even onderstrepen dat regelgeving in verband met ‘het dragen van opzichtelijke religieuze symbolen om de neutraliteit van de staat te vrijwaren’ als hoofdzaak niet doelde op het katholieke kruisje, het joods keppeltje of nog minder het regenboog T-shirt maar in de eerste en overwegende plaats de islamitische hoofddoek viseerde. Daarover gaat het bij voor-en tegenstanders, die eenzame verloren gelopen Sikh ten spijt.


De islamitische hoofddoek is een religieus symbool, geen modeverschijnsel. De moslima’s die hem achter een stadsloket zouden willen opdoen, doen dit vanuit islamitische overwegingen. Meer dan ja of neen te antwoorden op verboden of geboden interesseert me meer de aard  en verloop van het politieke debat daarover. Wat is de inzet, wie voert het debat en wat zijn de argumenten aan weerskanten.


Islamitische hoofddoekvrouwen willen die hoofddoek niet alleen achter het loket dragen, maar op alle publieke plaatsen. Behoudens een klein clubje moslimvrouwen (BOEH!) die menen dat zij omwille van hun godsdienst buiten alle dresscodes en richtlijnen op dat vlak moeten vallen, wordt het JA! kamp aangevoerd door enerzijds extreem-links en anderzijds door politica’s in het federale parlement met een moslimachtergrond (en waarvan ik diep overtuigd ben dat zij zo atheïstisch zijn als de pest). In tijden van islamitisch bewustzijn keren die hun kar om in de gunst van de islamkiezer te komen, als ‘moslima  tout court’ in het ene geval of als ‘new born islamfanatica’ in het ergste geval. Evenwel zonder hoofddoek op!


Dat in dit land valse noden worden opgeblazen en echte problemen mogen doorrotten omdat dit de politieke klasse als geheel gewoon goed uitkomt, is al lang geweten. Deze hele discussie doet me dan ook aan het migrantenstemrecht denken van enkele jaren geleden. Decennialang hield dit nodeloos opgeklopt probleem het Belgisch kiezerskorps in de ban. Nodeloos, omdat  gewone migranten nooit vragende partij waren voor gemeentelijk stemrecht met annex een complexe inschrijvingsprocedure. Alleen de politieke partijen mochten over de hoofden van deze mensen heen, nogmaals over een nood die niet echt bestond, gaan bikkelen om stemmen te gaan ronselen … bij hun versplinterd autochtoon kiezerskops in de eerste plaats. Over aberrante, destructieve politieke marketing gesproken!


Zo heeft ook extreem-links, zelf zo atheïstisch als de pest,  een nieuwe bestaansreden gevonden in de hoofddoekenkwestie: moslims zijn de onderlaag van de samenleving zonder kansen voor henzelf en hun kinderen. De uitsluiting van de hoofddoek staat symbool voor de uitsluiting van het islamproletariaat. Daarom zijn wij, atheïstische blanke mannen en vrouwen, acolieten van de hoofddoek. Ik reken hier uitdrukkelijk de sp.a niet bij, omdat het common knowledge is dat die partij enkel op goedkoop kiesvee mikt.  Zeker als ze de kern van hun kiespubliek uitmaken.


Rechts Vlaanderen is echter in hetzelfde bedje ziek. Dat wil alle moslims uitsluiten en ziet in de hoofddoek het excellente symbool om daar bijkomend ‘een lap op te geven’. In de realiteit zijn moslims al uitgesloten uit de maatschappij. Dit nog bezegelen met de uitsluiting van een hoogdravend symbool als de hoofddoek zal hopelijk de boodschap duidelijk maken dat moslims in Vlaanderen niet gewenst zijn. Hoeveel duidelijker moet het nog worden voor dat gemigreerd islamzootje?


Persoonlijk vind ik dat een Marokkaanse vrouw getrouwd met een  geïmporteerde Marokkaanse man, die haar kinderen thuis in het Arabisch opvoedt en ’s zaterdags naar de koranschool stuurt waar de imam hen van tijd met een elektrische draad afranselt, niets achter welk loket dan ook te zoeken heeft. Wat de sp.a daar ook moge van vinden, de verafgoding van de Marokkaanse koning en zijn islam gaan onmogelijk hand in hand met het dienen van een Vlaams stadsbestuur. Als daarboven een flinke portie onberedeneerde islamsuprematie en diepgewortelde maar verborgen racisme tegenover blanke mensen staat, dan komt men dicht bij de profielbeschrijving van een flink staal van de Marokkaanse vrouwen in Vlaanderen.


Overdrijf ik? Misschien. Maar laat de hoofddoekdiscussie dan eens voeren door de mensen in kwestie zelf: niet de ongelovige Marokkaanse en Turkse politica’s zonder hoofddoek, niet het blanke atheïstisch establishment van extreem-links, niet de xenofobe islambashers van grofweg het CD&V- NV-a-VLD-VB-verbond, maar de hoofddoekdragende Marokkaanse en Turkse vrouwen zelf. Laat ze zich voorstellen. Wie zijn zij en wat is hun visie op de wereld en maatschappij. Welke macht stuurt werkelijk hun handelen? Voor dat we ze achter een loket steken omdat dit een politieke partij goed uitkomt, is het belangrijk te weten dat ze zelf goed weten waarover het hoofddoekdebat werkelijk gaat. Hoe voeden zij hun kinderen op, met welke waarden? Hoe staan ze tegenover ongelovigen? Wat vinden zij van gemengde huwelijken?  Hoe kijken zij aan tegen de versmelting van islam en staat in hun landen van oorsprong. Daarover gaat het. Niet meer, niet minder. Ik wil weten hoe Fatima die vragen beantwoord, niet Bruno Tobback.


Een van atheïsme of christendom bekeerde en geschoolde Vlaamse moslimdame en haar liberale Marokkaan echtgenoot, die hun kinderen naar het gemeenschapsonderwijs sturen om moraal te volgen, thuis afwisselend Nederlands en Berbers spreken, op vakantie naar het zuiden van Frankrijk gaan en actief meewerken in de schoolgemeenschap van hun kinderen: die dame mag voor mij perfect achter het stadsloket zitten, met hoofddoek aan. Omdat zij bij uitstek werkelijk weet wat de gevoeligheden en uitdagingen zijn in de diverse samenleving van vandaag. Ook de gelovige Turkse dame met een hoofddoek die dit debat in Turkije aan den lijve heeft meegemaakt, tot aan het dragen van valse pruiken op een hoofddoek toe, mag voor mij achter het loket.  Die Marokkaanse dame van daarnet, in geen geval! Die mag eerst publiek zelf argumenteren waarom het propageren van de ‘Amir El Mouminien’ versie van de islam (Marokkaanse staatsgodsdienst en voor mij bij uitstek een achterlijke islam) voor haar zo belangrijk is. En geen excuus-truus als Tobback Junior gebruiken om haar visie aan heel Vlaanderen op te leggen…


<Een goed artikel? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Commentaren en reacties