De Franse zelfmoord

‘Uniek in de geschiedenis : wij (de Fransen, maar ook andere Europese volkeren) gaan niet ten onder aan de agressie van een of andere buitenlandse strijdmacht. Nee, we hebben die ineenstorting aan onszelf te wijten. De ‘elite’ , die sinds Mei ‘68 politiek, media en onderwijs domineert, heeft gewillig de deuren geopend voor de invasie die van buiten komt, door systematisch onze waarden uit te hollen en onze identiteit op de helling te zetten.’ Het is precies wat een flink deel van de stilaan radeloze, maar vooral stuurloze Franse publieke opinie wil horen.

Het fenomeen Zemmour

De profeet van dienst is Éric Zemmour. Geen Fransman anno 2014, of hij heeft een mening over deze welbespraakte, altijd glimlachende provocateur. Velen wijzen zijn denkbeelden verontwaardigd af als racistisch, antifeministisch en reactionair. Anderen juichen hem toe, omwille van zijn verdediging van de traditionele waarden. Ze kénnen hem ook, want deze journalist voor onder andere Le Figaro , is de afgelopen maanden niet weg te branden uit de vele talkshows op radio en tv en uit kranten en weekbladen.

Zemmour, naar eigen zeggen van joods-berberse afkomst maar in 1958 in Frankrijk geboren, is een overtuigd Frans staatsburger. Weldenkende democraten, les ‘bobos’, (les bourgeois bohème), zoals hij ze ironisch noemt,zien in Zemmour een regelrechte bedreiging van de samenleving zoals zij ze wensen. Met dit media-fenomeen zijn we in elk geval ver verwijderd van het politiek-correcte denken. Zijn tegenstanders verwijten Zemmour met zijn uithalen tegen de massale immigratie het bedje te spreiden van het Front National. Zelf weigert hij pertinent zich voor welke kar dan ook te laten spannen. Hij zegt geen politieke ambities te hebben, en slechts een analyse te maken van de omstandigheden waardoor Frankrijk in een negatieve spiraal is terechtgekomen. Dat gaat slecht aflopen, voorspelt hij, en dat is uitgerekend de schuld van deze bobo’s. Die willen geen kwaad woord horen over de immigratie, maar sturen hun kinderen wel naar ‘witte’ scholen en zetten nooit een voet in de banlieue van Parijs, Lyon of Marseille. Het zijn ook niet hun auto’s die door immigrantenjongeren telkens weer in de fik worden gestoken.

Finkielkraut voor kleine luiden

Zemmour staat als polemist en debater goed zijn mannetje (beluister en bekijk hem maar eens op YouTube). Zijn succes dankt hij aan de helderheid van zijn betoog, zijn eruditie, zijn gave voor synthese en zijn scherpe pen (en tong), veeleer dan aan zijn originele ideeën. Critici hebben hem smalend al eens afgedaan als ‘le Finkielkraut du pauvre’. Hij zal niet ontkennen dat hij leentjebuur heeft gespeeld bij een filosoof als Alain Finkielkraut (die, als tegenstander van het multiculturalisme ‘immigratie een té belangrijk thema vindt om het aan Marine Le Pen en het FN over te laten’) . Een andere inspiratiebron is de hoogbejaarde auteur Jean Raspail. Die verwacht ‘rond het jaar 2050 een situatie waarin de autochtone Fransen de oudere helft van de bevolking zullen vormen. De andere, jongere helft zal bestaan uit maghrebijnen , zwarten en Aziaten van overal, afkomstig uit het onuitputtelijk reservoir van de Derde Wereld en gedomineerd door de islam, met zijn jihadisten en fundamentalisten’.

Een bestseller over de Franse zelfmoord

En nu is er dus ‘Le Suicide Français. Les 40 ans qui ont défait la France ‘ (‘De 40 jaar waarin Frankrijk naar de bliksem is gegaan’), een vuistdikke bestseller die a rato van 5000 exemplaren per dag de deur uitgaat, een resultaat waartegen zelfs het schandaalsucces van het boek van Valérie Trierweiler, de ex van President Hollande, bleekjes afsteekt.

De erfgenamen van Mei ‘68 hebben het volgens Zemmour gemunt op de traditionele waarden zoals het gezin (‘het huwelijk voor allen’) en de school (waar kinderen van 11 al vragen voorgelegd zouden krijgen over hun seksuele geaardheid ). Ze moedigen de kennis van het Engels aan ten nadele van het Frans, en doen zo precies wat buitenlandse multinationals wensen. Zij hebben de mond vol over mensenrechten maar reduceren het individu tot een consument. ‘Links’ en ‘rechts’ vindt Zemmour onbruikbare categorieën. Wat is er links of rechts aan het economisch beleid dat de Europese Unie Frankrijk oplegt? Pakt ‘socialist’ Hollande dat anders aan dan de conservatieve Sarkozy ? Verzetten ze zich tegen het casinokapitalisme waarin de anonieme bureaucratie in Brussel het land meesleurt ? De zelfverklaarde ‘progressieve’ elite domineert nu al jarenlang cultuur, media en onderwijs en kan de bestaande orde niet bekritiseren, simpelweg omdat ze er zelf deel van uitmaakt en de normen mee bepaalt.

Politiek-correct denkend Frankrijk loopt storm tegen Zemmour. Hij is een constante bron van ergernis voor de mensenrechtenlobby . Die sleepte hem met succes voor de rechter wegens racisme, omdat hij geschreven had dat een werkgever een allochtone sollicitant moet kunnen afwijzen. Zemmour blijft erbij: wij zijn niet onverdraagzaam, ons land heeft immers een lange immigratietraditie. We hadden altijd al een geweldig vermogen om immigranten te assimileren. We slaagden erin er échte Fransen van te maken die niet beter vroegen dan zo snel mogelijk volwaardig deel uit te maken van onze, jawel, prachtige cultuur. Door de massale immigratie is dat nu onmogelijk, ook al door het cultuurrelativisme waarmee de soixante-huitards Frankrijk hebben besmet. ‘Van zodra het land zich moet aanpassen aan de immigrant in plaats van omgekeerd, zitten we grondig fout en dat is wat er nu gebeurt’. Je moet natuurlijk geen Fransman zijn om hiermee in te stemmen.

Zwijgende meerderheid

Relevant is het resultaat van een opiniepeiling door het toonaangevende IFOP over wat de Fransen zoal van de ideeën van Éric Zemmour denken. Hooguit 30% van de ondervraagden vellen een positief oordeel over de man. Maar niet minder dan 76 % van de Fransen is het met Zemmour eens dat je haast niets meer kan zeggen zonder racist genoemd te worden. 62 % van de Fransen beamen: de Franse natie gaat teloor door de schuld van Europa, door de mondialisering, de immigratie en het multiculturalisme. Een meerderheid van 56% denkt dat de islam niet te verzoenen is met democratie. Een aanzienlijke minderheid van 45% stemt in met Zemmours uitspraak: ‘Het staat vast dat de meeste drugshandelaars zwarten en Arabieren zijn, dus is het logisch dat de politie meer identiteitscontroles op deze mensen uitvoert ‘. Volgens IFOP toont deze opiniepeiling de gigantische afgrond die gaapt tussen de Fransen en hun politieke vertegenwoordigers.

Zijn talrijke critici horen in bepaalde van Zemmours uitlatingen ook ‘le bruit des bottes’. Hij schreef immers dat het collaborerende Vichy-regime erin geslaagd was alvast een belangrijk deel van de joden met Franse nationaliteit van deportatie door de Duitsers te vrijwaren. ‘Ik wil hiermee hoegenaamd niet de verdediging opnemen van de misdadige Vichy-regering ‘, zei Zemmour, maar dat weerwerk ging verloren in het gehuil dat opsteeg uit de kringen van zijn vele tegenstanders.

Éric Zemmour, Le Suicide Français. Les 40 années qui ont défait la France,  Uitg. Albin Michel, Parijs, 2013

Foto (c) Reporters