De grote nachtmerrie na Keulen

Een tijd geleden woonde ik een preek bij van de salafistische imam al-Mutaqqin, zelfs tot Nederland bekend om zijn levendige en bevlogen preken. Door zijn charisma, zijn morele integriteit, zelfs zijn lichaamsbewegingen, zijn uitgebalanceerde pauzes tussen zinnen en woorden kon hij telkens opnieuw zijn geliefd publiek ertoe bewegen om het zuiver islamitische geloof te laten primeren op de eigen belangen. De enige goede en vrome weg, predikte hij, was de terugkeer naar het geloof van de rechtvaardige voorouders, as-salaf as-saalih.

Twintig jaar geleden had hij nog maar een kleine achterban, maar via culturele centra kon hij vooral bij de jeugd een stevige aanhang opbouwen. Hij, maar ook andere salafistische predikers, waren vertrouwd met de leefwereld van de tweede generatie gelovigen en spraken perfect Nederlands. De verpauperde, meestal werkloze en gefrustreerde jongeren waren op zoek naar een eigen identiteit en aldus ontvankelijk voor de boodschap dat het niet hun fout was, maar vooral de fout van de ongelovigen dat ze sociaal achtergesteld waren. Het zuivere richtsnoer van de islam werd een bindmiddel dat ook in de kledij, van zowel vrouw als man duidelijk werd.

Beste broeders

 ‘Beste broeders en zusters. Zoals jullie weten, beheerst ons mooie geloof ons ganse leven. Alles, maar dan ook alles wordt door de zuivere islam geregeld. We weten daardoor onder andere hoe we naar toilet moeten gaan, hoe we moeten gapen, hoe we ons moeten kleden, hoe we de liefde mogen bedrijven, noem maar op. Alles heeft Allah in Zijn immense alwetendheid voorzien.

Zo ook de omgang tussen man en vrouw en daar wil ik het nu, samen met jullie, over hebben. Velen onder ons vragen zich terecht af: Hoe moeten man en vrouw met elkaar omgaan. Ik bedoel hiermee, hoe moet de vreemde man met de vreemde vrouw omgaan.

En ik zie nu heel duidelijk aan de ogen van sommigen, dat sommigen onder jullie het niet meer zo nauw nemen met wat halaal en haraam is, wat toegelaten en verboden is. Ik zie dat sommigen onder jullie op straat lopen, opgehitst en met rode kaken. Ik zie en ik hoor dat sommigen onder jullie geile blikken werpen naar sommige schaars geklede zusters die denken dat ze geen hoofddoek moeten dragen. Schande! Wel, ik zeg jullie en onthoudt het voor altijd: buiten het huwelijk kan er nooit, maar dan nooit, een relatie zijn. Ik verklaar me nader. Wanneer een vreemde vrouw met een vreemde man spreekt, moet ze zich aan de kledingvoorschriften houden. Ze mag ook niet met verleidelijke stem spreken. Spreek nooit over persoonlijke zaken, maar wees kort en zakelijk.

Een vreemde man en een vreemde vrouw kunnen nooit vrienden zijn. Ons geloof laat dit niet toe. Absoluut niet. Vriendschap kan bestaan tussen moeder en zoon, tussen vader en dochter, maar niet tussen vreemden van het andere geslacht. Het is dan ook niet nodig dat jonge mensen elkaar willen leren kennen voor het huwelijk want voor het huwelijk laat niemand zijn ware gelaat zien. En na het huwelijk leren ze elkaar dan ineens beter kennen en dan schrikken ze en zeggen ze bij zichzelf: hij was vroeger toch anders of zij was vroeger toch anders. Nee, het is helemaal niet nodig elkaar beter te leren kennen vooraleer te huwen.

Broeders en zusters, hou jullie aan de regels en alleen aan de onveranderlijke geopenbaarde regels. Dan pas zal Allah, de Barmhartige en Genadevolle, jullie huwelijk zegenen.

En nog iets, ik heb gehoord dat sommigen onder jullie…hoort goed….via het internet, ver weg van de controlerende ogen van de medegelovigen, durven communiceren met vreemden. Ik zeg u, daar ligt de duivel op de loer. Ga weg van de verdorven sites of jullie zullen het Hellevuur tegemoet gaan. Misschien zal iemand zich nu afvragen, hoe zit het dan op het werk….wel….het antwoord is heel eenvoudig, heb geen andere dan zakelijke bedoelingen en wijs elkaar terecht indien het moet. Beperk jullie ook zoveel mogelijk tot gesprekken met personen van hetzelfde geslacht. Ik vraag dat Allah, de Hoeder en Alwetende, de Alhorende Scheidsrechter, jullie zal bijstaan om geen vriendschappen te sluiten met vreemden van het andere geslacht. Alleen zo zijn jullie rechtschapen en zal Hij jullie het Paradijs schenken.’

‘Beste broeders, tot slot wil ik het nog hebben voer over waardigheid en kuisheid, meer bepaald over het gewaad van de kuise vrouw, de hidjab. Het is belangrijk, beste broeders, dat onze zusters zich omhullen met een eerbaar gewaad, want alleen zo kunnen ze de poorten van het Paradijs binnengaan. Het verrichten van de gebeden, het volgen van de voorschriften en het dragen van de hidjab zijn een teken van gehoorzaamheid aan Allah, Hij die over dood en leven beslist.

Je draagt de hidjab niet omdat je moet, je draagt hem niet omdat je moet van je vader, maar omdat je een echte gelovige wil zijn. Daarom en daarom alleen. De ongelovigen besluipen onze zusters immers langs alle kanten, maar nu, met de hidjab, vormen ze geen prooi meer voor hen.

Wees dus niet bang wanneer diezelfde ongelovigen onze zusters op straat bespotten, hen op straat naroepen en zelfs diep haten. Weet, zoals altijd zijn de ongelovigen fout. Juist door het dragen van de hidjab kunnen zij van onze zusters hun lichamen niet profiteren. Juist daardoor kunnen ze hun vleselijke lusten niet botvieren op hen.

Beste broeders, geloof hen niet wanneer ze zeggen dat die hidjab een teken van onderdrukking is. Het is immers een teken van vrijheid. Zij zeggen voortdurend dat kuisheid en vroomheid gelijk zijn aan achterlijkheid. Zij zeggen dat zedeloosheid en naakt op straat lopen gelijk zijn aan emancipatie. Geloof dit niet. Trap nooit in deze leugen. Allen haten ze onze zusters, omdat ze sterk staan in het zuivere geloof en omdat ze hen niet kunnen kapotmaken en verleiden tot de aardse en verwerpelijke geneugten die hen naar Djahannam, de Hel, zullen leiden. Op het laatst immers zullen de gelovigen van op hun rustbanken de ongelovigen uitlachen.

En ik benadruk nog met een prachtige parel uit de koran: En zeg tot de gelovige vrouwen dat zij hun blikken neerslaan en over hun geslachtsorganen waken en hun sier niet tonen, behalve wat daarvan zichtbaar is. En laten zij hun sluiers over hun boezems dragen en hun schoonheid niet openlijk tonen.’

Boze droom

Droomde ik? Ik hapte naar adem, bleef naar adem happen, maar het was enkel de verschroeiende rook van brandende zwavelstenen en gesmolten menselijk vet dat ik inademde. Als een dorstige kameel, dronk ik kokend water. Niets anders was er. Uitgeput van de honger at ik van de duivelskoppige vruchten van de zaqqoem die als brandend, vloeibaar koper de magen van de zondaars langzaam verteerde. Ik likte de lippen af waarop het gesmolten vet droop, afkomstig van de geslachten van de zondige en overspelige vrouwen. Mijn huid groeide telkens opnieuw aan en onophoudelijk onderging ik dezelfde martelingen. Ik weende en had geen tranen meer. Er waren enkel nog tranen van bloed die zulke brede kanalen vormden dat de grootste schepen erin konden verzwinden.

Ik trachtte te ontsnappen, maar telkens werd ik teruggegooid door zware ijzeren roedes met weerhaken die neerploften op mijn gebarsten schedel.

Badend in het zweet werd ik wakker…een nachtmerrie naar aanleiding van de Keulse sylvesternacht.

Lusten

Blijkbaar kan een gelovige man helemaal niet verantwoordelijk gesteld worden voor zijn seksuele lusten die zelfs door een blote onderarm kunnen opgewekt worden. Net om geen slachtoffer te worden van de mannelijke lust, moet de vrouw zich volgens de goddelijke voorschriften kleden en om de alomtegenwoordige zedenpolitie te ontvluchten, dragen de meisjes gemakshalve zelfs de volledige hidjab. Om geen slachtoffer te worden van aanrandingen en verkrachtingen, moeten ze hun gezicht, armen en hun onderbenen tot aan de enkel bedekken. De verkrachter is nooit fout, wel het slachtoffer.

We denken aan de woorden van sjeik al-Hilaalie: ‘Wanneer je vlees ergens buiten op straat legt, of in de tuin, of in het park, of zelf in de achtertuin van het huis, zonder het te bedekken, en de katten komen en eten het op……wiens fout is het dan, de fout van de kat of de fout van het onbedekte vlees? Juist, het onbedekte vlees is het probleem. Indien het (zij) in haar kamer, in haar huis, in haar hidjab was gebleven, zou er geen probleem geweest zijn.

Neen, dit soort salafisme hoeven we niet, ook al zijn de meeste salafisten vreedzame mensen, dixit Dyab Aboe Jahjah in De Morgen (Het grote debat na Keulen, discussie met Maarten Boudry). Voor de goede verstandhouding, ook Dyab vindt het salafisme ‘problematisch’. Gelukkig.

Piet De Bruyn is arabist-islamoloog, verbleef lange tijd in Egypte en was meerdere jaren verantwoordelijk voor de bijdragen in ‘Inforiënt Dossier’ over het Midden-Oosten en de islam.

Foto © Reporters