JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

De islam hoort niet thuis in Europa

Piet de Bruyn26/8/2016Leestijd 4 minuten

Het is hoog tijd om de islam openlijk te bekritiseren, stelt Piet de Bruyn.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Zoals de meeste moslimmeisjes is ook Fatima geboren om zich te schamen. Het meisje wordt vroeger dan de jongen van de borst weggehaald en voelt vlugger schaamte door de strenge en corrigerende blik van de moeder. De jongen daarentegen wordt een gevoel van trots gegeven, want hij wordt langer gezoogd en zelfs aangemoedigd wanneer hij een slokop is. Het meisje leert om vlug tevreden te zijn, de jongen leert om meer te willen. De piemel van de jongen wordt voortdurend begroet, betast, geaaid en bejubeld door de ganse familie. Het meisje is niet onrein op één plaats, maar is een volledig besmet wezen dat zich moet verstoppen en terugtrekken.

De moslimvrouw mag niets inbrengen

Dagelijks wordt Fatima er meerdere malen aan herinnerd. Wanneer ze neerzit: ‘Schaam je en bedek je benen’; wanneer ze rondloopt: ‘Schaam je, neem wat kleinere stapjes’; wanneer ze iemand in de ogen kijkt: ‘Schaam je, sla je ogen neer’. Meisjes moeten zich niet gedragen, meisjes moeten zich schamen. Jongens moeten stilzitten tijdens de maaltijd, meisjes moeten én stilzitten én zich schamen.

Dit heeft niets meer te maken met een soort gezonde schaamte, een richtsnoer voor juist gedrag om iemand bij te sturen wanneer hij of zij iets verkeerd heeft gedaan. Fatima voelt zich altijd en voortdurend belaagd en gecorrigeerd door anderen, door vader, door moeder die zich ook schaamde, door ooms, zelfs door kleinere neven die haar vermanen, bewaken en meppen. Het wordt beschouwd als normaal binnen de islamitische gemeenschap. Het meisje is deemoedig, slaat de ogen neer en schaamt zich. De jongens controleren en spelen buiten.

De moslimvrouw is een stuk vlees

De volwassen Fatima voelt zich eigenlijk een besmet wezen, vuil en belaagd. Niets kan haar schaamte wegspoelen, want het zit heel diep vanbinnen. Ze voelt niet alleen schaamte, maar ze is schaamte geworden. De man moet enkel be-schamen en ervoor zorgen dat de vrouw hem niet beschaamt waardoor hij zijn eer zou kunnen verliezen.

Schaamte is een verschrikkelijk instrument, een ingenieus wapen geworden binnen de moslimgemeenschap. De schaamte wordt gecultiveerd om de vrouwelijke helft van de gelovigen monddood te maken en te vernederen. Fatima zit gevangen in haar keurslijf van schaamte waardoor ze zich niet kan ontplooien als mens. Om aan de altijd blijvende schaamte te ontsnappen, draagt ze hoofddoek of sluier. Door haar te be-schamen met een sluier kan ze zogezegd geen aanleiding tot chaos meer zijn binnen de moslimgemeenschap, maar intussen wordt haar geen eigenwaarde tenietgedaan. Ze voelt zich inferieur en machteloos.

De schaamte achtervolgt haar ganse leven. Op 18-jarige leeftijd neemt ze nog steeds kuise, kleine stapjes om haar maagdelijkheid niet in gevaar te brengen. Er wordt binnen de moslimgemeenschap niet gesproken over het lichaam van de vrouw, maar men spreekt over ‘lahm’, vlees. Vlees zoals bij de slager! Gewoon taalgebruik met betrekking tot het lichaam, de dijen, de heupen, dat bestaat niet. Bij de man worden de delen tussen navel en knie ‘onvolkomenheid’ (1)genoemd, maar de ganse vrouw is onvolkomenheid geworden. Alles moet bedekt worden, want de vrouw, het wapen van de Satan, is de oorzaak van alle wanorde.

De moslimvrouw mag seksueel geïntimideerd worden

De moslimman daarentegen is zorgeloos en wordt niet getraind om zichzelf te controleren. Het ‘probleem’ ligt bij de vrouw die de man angst inboezemt en zij moet dus bekleed worden met schaamte. De vrouw wordt gezien als de oorzaak van seksuele provocatie. Zelfs een blik naar een man van achter een sluier is provocerend en wordt beschouwd als een uitnodiging tot.

Uit schrik blijven de meeste meisjes en jonge vrouwen binnen en worden ze totaal van de buitenwereld afgesneden. In alle grootsteden van de wereld, van Caïro tot Karachi, van Londen tot Parijs voltrekt zich hetzelfde beeld: de publieke ruimte behoort toe aan de man en door de voortdurende verbale en seksuele agressie bedekken steeds meer vrouwen zich gesluierd of trekken zich terug in de woning.

Het gebied van de islam wordt opgesplitst in twee werelden, de publieke, be-schamende mannelijke wereld enerzijds en de gesluierde, zich chronisch schamende vrouwelijke privéwereld anderzijds. De moslimmannen geven openlijk toe dat zij op regelmatige basis vrouwen betasten en seksueel intimideren op openbare plaatsen (2). Dagelijks moet Fatima al haar moed bijeenrapen om de straat op te gaan. Door de instroom van migranten uit moslimlanden, zullen de Europese overheden veelvuldig geconfronteerd worden met het feit dat de mannelijke moslims een meer dan ziekelijke relatie hebben met de vrouw.

Hoog tijd om de islam openlijk te bekritiseren

De bovengeschetste situatie wordt geïmporteerd naar Europa en de vertegenwoordigers van de islam doen hun uiterste best om elke dag de mening van Allah in te hameren. Het is onbegrijpelijk dat we met de islam in dialoog willen gaan. Wij kunnen immers helemaal niets leren van de islam. Het is onbegrijpelijk dat we nog steeds niet beseffen hoe sterk onze maatschappij belaagd wordt door de verstarde islam. Het is onbegrijpelijk dat we het islamitisch totalitarisme omarmen dat alle moslims reeds eeuwen ter plaatse doet trappelen en dat elke prille ontluiking van creativiteit, kunst, cultuur enzovoort in de kiem smoort. We moeten eindelijk beseffen dat de islam de geesten verkrampt en zal blijven verkrampen. Het is onze morele plicht om de islam openlijk en hard te bekritiseren, ook al neemt de repressie van niet-moslims, ook in Europa, hallucinante vormen aan.  Helaas is de middeleeuwse godslastering terug en iedere ‘ongelovige’ kruipt intussen stilletjes weg van angst om Allah en zijn profeet niet te beledigen.

 

(1) van het Arabisch ‘ awira’ (een oog verliezen); gebrekkigheid, onvolkomenheid;  de awra van de vrouw is haar ganse lichaam (!), behalve gezicht en handen, bij de man al wat tussen navel en knie is

(2) zie onder andere  http://harassmap.org

 

Piet De Bruyn is arabist-islamoloog, verbleef lange tijd in Egypte en was meerdere jaren verantwoordelijk voor de bijdragen in ‘Inforiënt Dossier’ over het Midden-Oosten en de islam. 

 

Foto: (c) Reporters

Doorbraak publiceert graag en regelmatig artikels die door externe auteurs worden aangebracht. Deze auteurs schrijven uiteraard in eigen naam en onder eigen verantwoordelijkheid.

Meer van externe auteurs

Menig Indisch moslim fronst de wenkbrauwen bij Modi en diens hindoe-nationalistische regering. Maar de meerderheid, de hindoes, loopt hoog met hem op.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

Mathijs Schiffers beschrijft in ‘Brexit, Brussel, Brabant’ op een verstaanbare manier het reilen en zeilen van de Europese Unie. Het werk is ons boek van de week, verkrijgbaar tegen een voordeelprijs.