De kiemen van het terrorisme zijn wijd gezaaid

Onmiddellijk na de arrestatie van  Saleh Abdeslam bleek al dat er een reuzengroot probleem is binnen en met de moslimgemeenschap in ons land. Terecht vroeg men zich af hoe het mogelijk was dat de meest gezochte terrorist van Europa gedurende vier maanden kon onderduiken op nauwelijks enkele honderden meter van zijn ouderlijke woonst. Niet heel Molenbeek zal op de hoogte geweest zijn van de aanwezigheid van de terrorist, maar toch veel meer mensen dan we denken. Als tientallen jongeren op straat komen om amok te maken na de arrestatie van Abdeslam, dan geeft dat te kennen dat hij steun geniet bij een breder gedeelte van de moslimgemeenschap dan de enkelingen die hem onderdak boden.

Die ‘state of mind’ kwam ook op een onthutsende manier aan het licht begin november van vorig jaar. Bij de Turkse parlementsverkiezingen had meer dan twee derde van de Belgische Turken voor de AKP van president Erdogan gestemd. Dat is meer dan wat de partij in eigen land haalde. De Turkse gemeenschap in ons land is dus niet alleen religieus ultra-conservatief, zij schaart zich achter een ideologie en een regime dat IS logistiek steunt – alvast op dat punt hadden de Russen gelijk met hun beschuldigingen nadat de Turken een Russisch vliegtuig uit de lucht hadden gehaald. Turkije bewijst lippendienst aan de westerse coalitie in hun strijd tegen IS en maakt handig gebruik van zijn Navo-lidmaatschap om een zo breed mogelijke wig tussen het Westen en Rusland te drijven, zodat die grootmachten zeker niet de handen in mekaar zouden slaan in Syrië. Nergens in het geopolitieke landschap toont een janusgezicht zich zo pervers dan in Turkije. Laten we trouwens niet vergeten dat de aanslagen in Ankara begin oktober 2015 nooit zijn opgeëist door IS, iets waarin de terreurorganisatie toch allesbehalve nalatig is. 

Behalve ’s lands steun aan IS kunnen we verwijzen naar het steeds dictatorialere optreden van het regime van Erdogan, het smoren van vrije meningsuiting en persvrijheid, de toenemende islamisering die met wetten en hardhandige vervolgingen wordt afgedwongen, en ga zo maar door. En toch, en toch spreekt 70% van de Turken in België zijn steun voor deze tiran uit, die in zijn kielzog een ideologie van extremisme, islamisme en terrorisme meezeult. Toen de oppositiekrant Zaman de mond gesnoerd werd, ging een ploeg van de VRT eens polshoogte nemen in de Gentse Sleepstraat, om na te gaan hoe ze daar tegenover deze zoveelste beknotting van de democratie stonden. Dat was even slikken. Het werd als volkomen normaal beschouwd dat wie niet in de pas liep het deksel op de neus kreeg. Vrije meningsuiting mag er best zijn, maar vooral niet te veel en enkel als het ‘onze’ mening is. (Voor de kritische geesten die niet zomaar alles voor waar willen aannemen, klik hier voor de reportage). Voor alle duidelijkheid, dit is niet Molenbeek, maar hartje Gent. Mensen ook die niet verkommerd of achtergesteld zijn, maar in de genoemde Sleepstraat een restaurant, meubelwinkel of kapperszaak hebben (veel kappers). Mensen dus die de doorsnee moslim vertegenwoordigen, en dus zijn dergelijke reacties en dergelijk stemgedrag hoogst problematisch.

Nee, dat betekent heus niet dat alle moslims, of alle AKP-stemmers, terroristen zijn, net zomin als alle Duitsers nazi’s waren. Maar het betekent wel dat er in brede lagen van de moslimgemeenschap een voedingsbodem is waar dit soort gedachtegoed kan gedijen. Op die manier ontstaat een klimaat waarin men laat betijen en potentiële terroristen het stilzwijgende fiat krijgen om hun mensonterende plannen ook daadwerkelijk uit te voeren. De vraag die de moslimgemeenschap zich moet stellen is niet of zij deze terreur afkeurt (ik ga ervanuit dat het merendeel van de moslims dat zonder aarzelen doet), maar welke elementen in haar eigen denken, handelen en ideologie de kiemen voor terrorisme kunnen doen ontspruiten.

Foto: (c) Reporters