De magie van een Trump rally

Zoals sommigen onder u al weten ben ik de afgelopen dagen, samen met Hasselts OpenVLD-gemeenteraadslid Laurence Libert, op een election road trip die startte in Chicago op maandag 31 oktober en eindigt in New York op dinsdag 8 november. Op donderdag 3 november gingen we samen naar de Trump rally in Selma, North Carolina.

’s Ochtends kwamen we voorbij een gun shop, waar we een kort bezoek brachten. De mensen daar waren vriendelijke Zuiderlingen die heel duidelijk waren over hun politieke voorkeur. Het grote digitale billboard buiten, toonde het Trump-logo en boven de ingang hing een bord met dat van zijn campagne. Een van de medewerkers vertrouwde ons toe dat hij die avond ook naar Selma zou afzakken.

Lang wachten

We waren goed vijf uur op voorhand ter plekke. Een mooie warme dag, 28 graden en volle zon, echt festivalweer. We schoven direct aan in de korte rij mensen (een honderdtal) die er al stond. Je kunt maar beter op tijd komen voor een Trump rally. We hadden meteen een babbel met drie mannen: vader en zoon Gerald en David Ford, en Doug, want wie Nederlands spreekt is een curiosum. Het gesprek ging over de politieke verschillen tussen België en de VS, en over wat henzelf bewoog om Donald Trump te steunen.

Eenmaal binnen vonden we makkelijk plaats vooraan, een voordeel voor wie ruim op tijd komt. Daar werden we aangesproken door een gepensioneerde ingenieur, een mijnheer Ron Oates, belezen ondernemer die veel gereisd had. Hij wilde ons graag aantonen dat Trump-stemmers geen vreemde vogels zijn, maar mensen zijn die oprecht bezorgd zijn voor de toekomst van hun land. Nog meer mensen klampten ons aan, en begonnen over de volgens hen verkeerde richting die hun land en de wereld uitgaan.

Een Amerikaanse verkiezingsbijeenkomst wordt streng geregisseerd. De Pledge of Allegiance, het volkslied The Star Spangled Banner en een gebed. Dan komen een rist politici aan de beurt, en dan op het eind de keynote speaker Trump zelf.

Speciaal voor deze toespraak, uitgezonden in prime time, waren er een twintigtal generaals en admiraals opgekomen, die op het podium mochten zitten. Direct achter Trump zaten zeven militairen, gedecoreerd met de Congressional Medal of Honor.

Wat zei Trump?

Toen Trump aan de beurt kwam was het al donker, en op de festivalweide waren er zo’n achttienduizend mensen voor “The Donald”. Hij sprak – in de militaire staat die North Carolina is – veel over defensie en veteranen en waarom daar meer geld naartoe moet. Maar ook over de noodzaak dat de geallieerden meer geld in defensie moeten stoppen. De VS met 20 biljoen dollar schuld kunnen niet op hun eentje instaan voor de veiligheid van de Westerse wereld. Trump sprak ook over de noodzaak te stoppen met het opleggen van democratie in de wereld: “It is over”. Hij wil naar een stabiele wereldorde, zonder militaire avonturen. Maar eerst moet IS verslagen worden, het koste wat het kost.

Verder sprak hij lang over illegale migratie, en zegde hij dat The Wall er absoluut zal komen. Ook de e-mail-affaires en de corruptieschandalen van de Clinton Foundation kwamen aan bod [het onderzoek naar de e-mails werd op zondag 6/11 afgesloten en Clinton zal hiervoor niet worden vervolgd, red.]. Trump sprak lang over problemen met de vrijhandelsakkoorden, die volgens hem de Verenigde Staten al te veel banen hebben gekost, een boodschap die bij veel mensen gehoor vindt. De toespraak, die meer weg had van een festival, werd afgesloten met een spetterend vuurwerk.

Trump liet een zelfverzekerde en vooral gedisciplineerde indruk na. Hij hield zich voornamelijk aan de tekst van de teleprompter en permitteerde zich weinig fantasietjes. Het is menens, hij doet het goed tot zeer goed in de laatste peilingen en heeft het gevoel dat hij kan winnen. Waarom zagen we deze versie van Donald Trump niet al enkele maanden eerder?

Voorspelling

Ik wilde het niet doen, maar ga mij toch wagen aan een voorspelling.

Wil Trump president worden, moet hij sowieso winnen in North Carolina en Florida, zonder die twee staten is hij altijd kansloos. Maar ook dan zijn er nog enkele moeilijk te winnen staten die absoluut nodig zijn. Trump heeft de afgelopen dagen zijn uiterste best gedaan om Michigan en Pennsylvania voor hem bereikbaar te maken. Ik denk dat Pennsylvania onmogelijk is, maar in Michigan heeft hij wel een kans, en als hij Michigan wint is hij president. Maar ik zie het zo niet verlopen.

Een scenario zonder Pennsylvania en zonder Michigan, leidt naar New Hampshire en Nevada. Ook die kan hij winnen, maar het blijft een moeilijk verhaal. Wint hij die twee, dan wordt het 268-268 electors, kiesmannen. Op dit moment komt alles aan op twee staten die niet winner-takes-all zijn, maar die hun stemmen verdelen op basis van het district: Maine en Nebraska. Het lijkt erop dat Trump het tweede Congressional district in Maine zal binnenhalen, en waarschijnlijk ook het sterk Afrikaans-Amerikaanse district in Nebraska. Als hij dit doet, komt hij voorbij het magische getal 270 en is hij president.

Omwille van deze redenen denk ik dat Trump niét de volgende president zal worden en dat de Verenigde Staten zich mogen opmaken voor de eerste vrouwelijke president: Trump heeft te veel “als-en”-s, te veel staten die hij absoluut moet binnenhalen, en hij mag weinig verliezen. Clinton zit nu in het defensief, maar de verkiezing komt voor Trump wat te vroeg en dat heeft hij vooral aan zichzelf te danken. Wint hij toch nog, dan heeft hij een onmogelijke opdracht tot een goed einde gebracht en kan hij beginnen met een nog moeilijkere taak: het moeras genaamd Washington DC droogleggen, “drain the swamp”.

Mijn voorspelling is dus dat Hillary Clinton de nieuwe president wordt van de VS.

foto©reporters