JavaScript is required for this website to work.
Media

De pennenvriendjes eisen meer controles altijd, overal en tot ver daarbuiten

SatireErwin Vanmol en Stef Durnez 16/8/2021Leestijd 4 minuten

foto ©

Hoe is het mogelijk dat er nog plekken zijn binnen de atmosfeer van de aarde en daarbuiten waar je niet doorlopend gecontroleerd wordt?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Cartoonist Erwin Vanmol en eindredacteur Stef Durnez zijn al enige tijd pennenvriendjes.  Deze zomer elke maandag een verslag van hun conversaties over de voorbije week.

Beste sanitaire vriend Erwin,

eindelijk was het vorige week zover:  sinds maandag 9 augustus is de sanitaire pas verplicht in het anders zo bandeloze Frankrijk. Hoera! Ten lange leste is er nu totale controle op al het doen en laten van die kikker-etende stokbroden, alsook op de onverlaten die hen menen te moeten vervoegen om toeristische of zakelijke redenen.

 

Helaas is de pas met bijbehorende controles enkel beperkt tot het onooglijke Frankrijk. En alleen maar voor terrassen, café’s, restaurants, hotels, gîtes, campings, winkels, winkelcentra, bioscopen, concerten, bedrijven, openbaar vervoer, partouzes, stranden, bossen, velden, bergen en dalen.

Van mij mag dat gerust wat meer zijn. Maak de pas ook mondiaal verplicht voor touwtjespringen, diepzeeduiken, niet wetenschappelijke ruimtereizen, de volledige kamasutra, zeilboten, binnenshuis, buitenshuis, de atmosfeer en de poolcirkels. We kunnen niet zeker genoeg zijn. Zero Covid? Dat is voor slappelingen! Ik eis NEGATIEVE COVID!

Hoi stromende Stef,

het is me daar wat in Hautainistan. Als ik nieuws hoor over de Franse sanitaire pas komt mij altijd de Franse WC voor het geestesoog. Iets dat we zonder hyperbool kunnen omschrijven als een sanitaire faux-pas.
Wie herinnert zich niet, en was dankbaar voor, de spontane constipatie die ons deel werd toen we dat hele ellendige land moesten doorkruisen om in Spanje te geraken? Vreselijk.
Als de Franse cultuur één serieus gat vertoont is het toch die sanitaire abberatie!

Niemand zal ontkennen dat de Fransen een volk zijn van bagettenvretende mimespelers, maar van een kleine revolutie op zijn tijd zijn ze ook niet vies. Je leest er weinig over in onze nationale pers maar die mannen breken daar stilaan de stenen uit de straten. ‘Zonder pas geen terras? Dan brengen we zelf stoelen en tafels mee!’ zeggen die Fransozen, maar dan in het Frans.
Ik zou hen een tip willen geven: als ze dan toch met meubilair beginnen sleuren kunnen ze ook meteen het beroemdste Franse meubel buitenhalen: de guillotine.
Dat zou er inhakken!

 

Goedgelovige Erwin,

Deze week nam ik een amusante trend waar in de kranten. Plots verschenen her en der berichten zoals dit, over een gezin dat geen vaccin wilde en later overleed ten gevolge van covid-19. Andere artikels gewagen dan weer van patiënten die op hun sterfbed smeken om een vaccin. Meestal gaat het in zulke artikels om mensen ergens in een godvergeten gehucht in North Dakota of zoals hier, in Cardiff, Wales en in Portugal. De gedegen betrouwbaarheid en volhardende grondigheid van onze Vlaamse kranten kennende, vertrouw ik erop dat Het Nieuwsblad meteen naar Cardiff getrokken is en van daaruit naar Portugal om dit verhaal te checken en dubbelchecken.

Gek genoeg lees je doorgaans weinig in onze kranten over Cardiff. Maar dat is een vervelende opmerking, Erwin, en daar doe ik nooit aan.

Wel moet ik denken aan de kettingbrieven van vroeger. Ken je dat nog?

Die moest je aan minstens vijf vrienden doorsturen en als je dat niet deed zou er iets heel ergs gebeuren. Een vrouw in Oostrozebeke had de brief maar aan drie vrienden doorgestuurd, kreeg enkele dagen later diarree en ontbrandde spontaan tijdens de wekelijkse markt met de dood tot gevolg. Wel, het niveau van dit soort krantenberichten begint geweldig op de kettingbrieven van vroeger te lijken.

Hey Sint Stefanus,

ik deel uw indruk dat heel die covid op een obscuur bijgeloof begint te lijken. Man verliest moeder, vader en broer na etentje. Nu heet dat ‘covid’. Vroeger heette dat voedselvergiftiging.
‘Aha mams, wat schat de pot?’
‘Anafylactische shock op een bedje van botulisme.’

Niet goed kunnen koken is geen misdaad he Stef. ‘Het is niet omdat ge niet goed kunt koken dat ge het daarom niet graag moogt doen’, zoals mams altijd zei tegen haar zeventiende echtgenoot. ‘heeft iedereen zijn adrenalineshots meegebracht?’

 

Beste kijkbuisvriend,

deze week stond het machtige en onafzienbare Vlaanderen in rep en roer door een onheilsbericht zonder weerga. De ploerten van Telenet hebben namelijk besloten dat je opgenomen programma’s niet meer kan bekijken zonder eerst een minuut reclame te aanschouwen DIE JE NIET KAN DOORSPOELEN!!!!

Ik verwacht elk moment een witte mars op Brussel om dit onheil te proberen afwenden.

Niet van de boomers zoals jij en ik. Voor ons is een minuut reclame zelfs te weinig. Wij slagen er niet in om binnen die tijdsspanne even naar het toilet te gaan voor de pipi. Daar hebben wij met onze ernstige verzwakte prostaten zeker drie minuten voor nodig, die niet noodzakelijk op mekaar volgen, trouwens.

Maar voor min-dertigers is een minuut reclame onoverkomelijk. Stel je voor, Erwin! Eén minuut! Zo’n lange aandachtsspanne hebben die helemaal niet. ‘Ja hallo, halverwege ben ik toch helemaal vergeten waar ik naar aan het kijken was’, roept de 14 jarige Siebe, terwijl hij een tiktok filmpje aan het opnemen is, tegelijk klasgenootjes wegswipend op grinder.

Toegegeven, wij hebben helemaal geen 14-jarige Siebe in huis, maar ik probeer het mij zo voor te stellen.

Beste vriend met 10% korting,

waar is de tijd Stef dat de reclame het enige deftige was dat er op de televisie te zien was? ‘In onzen tijd’ hadden wij de keus tussen een half uur naar een aquarium met vissen te kijken bij ‘Interludium’ of overschakelen naar Nederland waar we op de hoogte gehouden over het feit dat koningen, keizers en admiraals hetzelfde toiletpapier gebruikten, je bij problemen even de gemeente Apeldoorn moest bellen en die van WC-eend heel verrassend WC-eend aanbevolen.
En laten we vooral de FA reclames niet vergeten. Hoe schamel zou onze kennis van de vrouwelijke anatomie geweest zijn zonder?

Reclame Stef, ze zouden daar beter wat publiciteit rond maken!

 

 

Vriend wereldster,

Marc Coucke heeft La Reserve gekocht! Met een beetje reservegeld, wellicht. HAHAHAHAHA! Zie, als het echt moet, kan ik ook een komisch mopje maken om mede te lachen.

Maar dat terzijde. Wat heeft die Coucke al niet gekocht zeg? Half Oostende. Durbuy. Kamagurka. Misschien zelfs een paar Coucketienen. (Mopje enkel voor Gentenaars) En dan nu La Réserve!

Respect.

Maar dat brengt mij bij een snood plan: kunnen we hem Belgie niet verkopen met in de kleine lettertjes dat Wallonië binnen de drie maanden verkocht moet worden aan Frankrijk? Zijn we daar ineens vanaf en wordt het misschien ooit nog iets met dat lage land van ons.

Yo de Steffen,

goed idee man! ‘Het lage land voor een nog lagere prijs!’ We kunnen al meteen een annonce zetten.

Te koop: Land

Klein maar gezellig land te koop. Mooie ligging in centraal Europa. Weliswaar op te knappen maar daardoor aantrekkelijk voor de handige Harry! Klein beetje water- en imagoschade en ook de stroom kan al eens uitvallen.
Beschikt over meer niveaus dan u kan dromen en ook aan regeringen is er geen tekort.
Perfect voor een klein koningshuis of een president met nanny.
Doordat er een groot overheidsbeslag is ( hoogste ter wereld ) is een goede opbrengst verzekerd! U kan dat geld dan gemakkelijk uitgeven aan corrupte dansgezelschappen, nutteloze enquetes of gewoon over een balk naar keuze gooien.
De centrale hoofdstad beschikt over 19 burgemeesters en dat zijn er 18 meer dan bij Samson, wat heel leuk is voor de allerkleinsten.
Verder zijn er drie taalgroepen, dat is ook goed voor studerende kinderen om hun talen te leren.
Te bezichtigen na afspraak, geef vooraf een seintje op [email protected]

Tegen volgende week is dat verkocht!

Categorieën

Erwin Vanmol en Stef Durnez zijn al jaren pennenvriendjes. Elke week delen ze hun correspondentie met de Doorbraaklezer.

Commentaren en reacties