De pennenvriendjes onthullen: geen enkel gezondheidsprobleem in ons land

Wekelijks bladeren de pennenvriendjes door de kranten en pennen hun fenomenale bevindingen neer in een onvolprezen correspondentierubriek. 

Beste ongezonde vriend Erwin,

goed nieuws! Er is geen enkel gezondheidsprobleem in Vlaanderen. Sterker nog: wij zijn dermate gezond dat de meisjes en jongens van de Hoge Gezondheidsraad (HGR) zich steendood verdelen. Hoeveel sudoku’s kan je zo invullen op een werkdag? Hoe vaak kan je trivial time spelen te kantore van de HGR? Edoch, ledigheid is het oorkussen van de duivel. ‘Als we nu eens een rapport maken over kernenergie?’ stelde een jonge stagiaire voor. De leden barsten in hoongelach uit. ‘Wij? De Hoge Gezondheidsraad? Een rapport over kernenergie? Toe maar. Wat nog allemaal? Kom, kom. Waarna ze met zijn allen gingen padellen. Een week later was nog steeds het hele land zo gezond als een vis. Tenminste: als een gezonde vis, want over zieke vissen hadden ze ook al eens een rapport geschreven, toen ze zich verveelden tijdens de griepepidemie van 2018.

En zo, Erwin, zo moet het vermoedelijk toch gekomen zijn dat de Hoge Gezondheidsraad een rapport publiceerde over de duurzaamheid van kernenergie. Het is nu wachten op het rapport van Katholiek Onderwijs Vlaanderen over de ijsberenpopulatie in Groenland. Ik verwacht ook veel van de aanbevelingen van het comité P voor blijvende vrede in het Midden-Oosten. En dan zwijg ik nog over het rapport van biljartclub ‘Geen Keus’ over de impact van de Brexit.

Beste terminale Stef,

het zal u verwonderen maar ik ben het oneens met u. Het kan wel zijn dat zo’n kerncentrale qua uitstoot  nihil is en dat je dan niet meer afhankelijk bent van de Russen of hoe heten die volkeren op die vlakte daar waar de pijpleidingen door Kozakken bewaakt worden?
En toch: Neen Stef. Is zo’n kerncentrale glutenvrij? Of genderneutraal? Of is zo’n kerncentrale misschien een cis-kerncentrale? Dat zijn veel prangender vragen. Vragen die niemand stelt. In deze patriarchale maatschappij.

Ik moet u laten want mijn vrouw roept.

Waarde opwarmende Erwin,

ik weet niet of je het ook al gemerkt had, maar er verschijnen af en toe berichtjes in de media over ons klimaat. Dat de eskimo’s aan het smelten zijn en ijsberen in Limburg onze schaapjes doodbijten. Soms lees je ook iets over de stijging van de zeespiegel. Blijkbaar stijgt die tot ongeveer 800 meter binnen dit en drie dagen ofzo. Wat gaan we eraan doen?

Alsof dat allemaal nog niet onrustwekkend genoeg is, ontdekte ik in Het laatste Nieuws een ander rampzalig fenomeen: de boerentorenstijging! Ik verklaar mij nader: in 1831 was de boerentoren de eerste wolkenkrabber van Europa met een hoogte van 87,5 meter. Maar vandaag is de boerentoren gestegen tot maar liefst 98 meter! Als die stijging zich proportioneel versnellend doorzet, is de boerentoren tegen het einde van de volgende eeuw zo hoog dat heel Antwerpen in de schaduw zal liggen. Het landschap zal verdorren van Kontich tot Koewacht. En als de toren rond 2150 onvermijdelijk omvalt, zal dat een klap geven, zo hevig dat de aarde van koers verandert en finaal opgeslokt wordt door een zwart gat. We moeten in actie komen! Ik stel voor dat jij elke dinsdag spijbelt, en ik elke vrijdag. En dat we een boerentorentax heffen.

Beste Strooien Stef,

ik kom van het platteland, ik ben een volksmens, ik ben een mens van den Buiten, ik ben een boer! Daarom kan ik perfect een mening formuleren over de boerentoren. En wel deze: wij boeren hebben geen toren nodig. Landbouwsubsidies hebben wij nodig! Helaas: nu heeft de EU net een plan om de landbouw, en dan vooral de veeteelt, terug te schroeven.

Wat voor onzin is dat eigenlijk Stef? Je kan de veeteelt niet terugschroeven want er zit geen draad aan. Ten tweede – zo leerden wij dat nog op school toen onderwijs nog over kennis ging en niet over de beste woker zijn – landbouw bestaat uit het drieslagstelsel. Eerst kweek je dingen die stikstof vragen, dan kweek je dingen die stikstof brengen en de derde keer laat je er dieren op lopen die alles onderkakken. Zo gaat het al sinds de ontdekking van de landbouw.

Hadden de boeren niet gescheten, ze hadden in Brussel niet gegeten. Dat hoorde ik al sinds mijn eerste levensjaren.

Wij boeren Stef, zijn ruw volk.

Goede stepvader Erwin,

ik geloof niet dat jij ooit jong bent geweest, maar ik dus wel. Dat fenomeen deed zich vooral voor tijdens mijn kindertijd, die zich situeerde ergens tijdens de eerste vijftien jaren van mijn leven. Ik woonde toen nog in de jaren 60 en 70 waardoor mij de vrijheid gegund werd om buiten te spelen in een straal van vijftien kilometer rond onze woonplaats. Die vrijheid nam ik volgaarne, mij daarbij voortbewegend op wat wij toen ‘een trotinet’ noemden. Mijn vader merkte wel eens op dat je eigenlijk ‘stepje’ moest zeggen. Maar ja, wat wil je. Hij was een schrijver en had veel fantasie. ‘Een stepje’. Stel je voor. Ik heb de trotinet gebruikt tot ver in de provincie. En later ook een go-cart en een fiets. Er zit nog steeds zwart grind in mijn knie, afkomstig van de spoorwegbrug tussen Lier en Kessel-heide waar ik zwaar tegen de grond ging. Jaren heb ik ook rondgelopen met een vermist stukje voortand, verloren na over de kop te gaan per fiets. Uiteraard zonder fietshelm, want dat was toen nog niet uitgevonden.

Gelukkig worden dergelijke gruwelijkheden weldra onmogelijk, want de verlichte geesten van Vooruit  willen nu een verbod voor kinderen op de e-step. ‘Dergelijke krachtige voertuigen’ zijn niet geschikt voor kinderen onder de 16 jaar . Even eraan herinneren: zo’n step rijdt iets van een 18 kilometer per uur. Ik denk dat zelfs mijn gewone trotinet harder ging. Ik zweer het u, Erwin: binnenkort gaan we nog een rijbewijs moeten halen om met een winkelkarretje door de Carrefour te mogen rijden. Uiteraard met alcoholslot en verplichte winkelkarhelm. Ik herinner mij nog iets geks uit mijn kindertijd. De slogan: ‘verboden te verbieden.’ Mijn kindertijd lijkt plots nog veel langer geleden dan ik al dacht.

Beste immobiele vriend,

ik ben helemaal voor een totaalverbod op steppen. U voortbewegen op een zelfrijdende step is levensgevaarlijk. Mijn maat, Kris P. Spoedarts, kan dat bevestigen. Maar dat boeit me geen seconde. Wat ik veel erger vind, is dat je er op zo’n step uitziet als een gekastreerde, totaal ontmande, van alle ballen ontdane loser.
Herinner u de bestseller van de uitermate slechte schrijver Jan Cremer. Die zat wijdbeens op een Harley! Dat zijn verhaal geschreven kon zijn door tienduizend chimpansees deed er niet toe. HIJ ZAT OP EEN HARLEY!
En hij had gelijk! Jan neukte de mooiste vrouwen ter wereld terwijl de kneuzen der literatuur de dt-regels aan het verdedigen waren.

Dat moeten wij ook doen Stef, de -dt regels negeren, ik bestel alvast de vrouwen!