De religieuze ijver van een radicale extremistische misantropische milieubeweging

Onlangs lanceerde minister Bart Tommelein (Open Vld) “stroomversnelling Vlaanderen”, een initiatief waarin hij oproept om na te denken over de toekomst van onze energiebevoorrading. Dit is een bijzonder belangrijk onderwerp, beslissend voor wat wellicht de belangrijkste pijler van onze economie is. Dit verdient onze volledige aandacht. Niet meer of niet minder dan onze toekomstige welvaart hangt hier van af.

Ook aan de burgers wordt dus gevraagd om hun duit in het zakje te doen. Stuur ons uw idee en wij nodigen u uit voor een debat op 15 oktober, zo gaat de oproep. Bij het nalezen van de motivatie en argumenten van de “blog met experten” en de “engagementsverklaring”, vallen echter vooral twee verontrustende zaken op.

De eerste is de motivatie: deze is voornamelijk ingegeven door een vaste wil om de “klimaatdoelstellingen opgenomen in het niet bindende, zonder timing en boetes “COP21 Parijse klimaatakkoord” te bereiken en te honoreren. De tweede is, dat deze geraadpleegde experten vrijwel stuk voor stuk belanghebbenden zijn in een energietransitie en drastische aanpassing van de economie, naar meer hernieuwbare energie. Voor sommigen is dit een ideologische keuze en overtuiging, voor anderen is het hun economische en zakelijke activiteit.

Dat is dus allemaal problematisch en hoogst verontrustend, dat hier uitsluitend experten aan het woord komen die eigenlijk rechter en partij zijn én allen ideologisch tot één kamp behoren. Waar is het overleg dan? Zijn er echt geen personen of organisaties in dit land, die het niet eens zijn met wat deze “experten “voorstellen? Zijn er echt geen voorstanders van meer nucleair en thorium? Dat is twijfelachtig. Het debat over klimaatverandering is al vele jaren totaal verziekt. Nochtans is er zeer weinig verschil tussen de standpunten van de zogenaamde “alarmisten “en de zogenaamde “sceptici”. Er zijn eigenlijk drie groeperingen met drie strekkingen in het debat.

Radicalen

De eerste groep is de meest radicale. Die krijgt veruit de meeste aandacht in de pers. Dagelijks en onophoudelijk zal u de doemberichten over een op hol geslagen, door de mens veroorzaakte klimaatcatastrofe en die vermeende nefaste gevolgen via uw media binnenkrijgen. Dit is dus de strekking die het COP21-akkoord onverkort wil uitvoeren. De economische gevolgen zijn ongekend brutaal en zullen de bevolking met miljarden facturen, een problematische energiebevoorrading en een onbetaalbare elektriciteit opzadelen. Betaalbare elektriciteit is nochtans een doel in de “engagementsverklaring”.

Voor de aanhangers van deze stelling echter, is dit alles duidelijk en bewezen wetenschap. “The debate is over and the science settled” is hun adagio. Hun stelling: menselijke CO2-uitstoot, ten gevolge van verbranding van fossiele brandstoffen, heeft de aarde gevaarlijk doen opwarmen en het zal erger worden indien wij als mensheid daar drastisch niets tegen ondernemen. Die stelling staat uiteraard geen nuance toe. Daarop afwijken is zoveel als van uw geloof vallen en een afvallige worden.

Om die gevaarlijke CO2 terug te dringen, pleiten zij een quasi volledige vervanging van de huidige elektriciteitsproductie door hernieuwbare energie in de vorm van windmolens, zonnepanelen en ook wat geothermische energie, als vervangers van alle andere gekende energiebronnen (kernenergie, centrales op gas of aardolie …).  Niet alleen alle fossiel (olie, gas, kolen), maar ook nucleair en zelfs Hydro kan op geen genade rekenen van deze hardcore milieuactivisten.

Ecomodernisten

De tweede groep zijn redelijk recent (ongeveer sinds 2003) op het toneel verschenen: de ecomodernisten. Dit zijn eigenlijk vroegere milieuactivisten. Vrijwel allemaal komen ze uit de radicale milieubewegingen. Voortrekkers zijn het “Breaktrough Institute” van Mike Schellenberger & Ted Nordhaus. Maar in tegenstelling tot de extreme milieubeweging pleiten zij voor een nucleaire renaissance. Voor hen is nucleair en vooral de ontwikkeling van thoriumreactoren de enige manier om gevaarlijke opwarming van de aarde te voorkomen. Economische ontwikkeling is dé oplossing voor meer menselijke vooruitgang, milieubescherming en het terugdringen van CO2, volgens deze ecomodernisten. Klinkt bijna als de derde groep.

Prominente klimaatalarmisten die pro nucleair zijn, James Hansen (voormalig NASA GODDARD-directeur) en geestelijke vader van de alarmistische klimaat beweging. Maar ook Ken Caldera, James Lovelock, George Monbiot, Patrick Moore (medestichter greenpeace) … zijn heel erg pro-nucleair. Door hun standpunten hebben ze zich ondertussen al buiten de radicale alarmistische beweging uit de eerste groep geplaatst. De prijs die ze betalen om de orthodoxe klimaatbeweging niet tot op punt en komma te volgen en te verdedigen. Het is sinds de documentaire “Pandoras Promise” van Robert Stone, waar een aantal vroegere tegenstanders van de nucleaire ontplooiing nu wel voluit gaan voor deze oplossing, dat we hier kunnen spreken van een mijlpaal en van een echte nucleaire renaissance. Zelfs Michael Moore, was lovend over deze documentaire.

Lauw

De derde groep zijn de “lukewarmers” oftewel “lauwwarmers”. Ook vaak onterecht als sceptici, klimaatontkenners of als de bewust strategische Godwin “klimaatnegationist” aangesproken. De stelling van de “lauwwarmers” is de volgende. ‘Ja, de aarde is sinds midden de negentiende eeuw lichtjes (ongeveer 0,9°) warmer geworden toen we uit een kleine ijstijd kwamen, de mens is gedeeltelijk verantwoordelijk en CO2 is een broeikasgas (is trouwens ook een IPCC-standpunt).’

Deze groep heeft, in tegenstelling van wat de algehele perceptie betreft die in de media naar voor wordt gebracht, een enorme aanhang van werkelijk duizenden wetenschappers. Zo is de enige wetenschapper-astronaut die ook daadwerkelijk op de maan liep, Harrison Schmitt, een bekend criticus van het gevaarlijke opwarmingverhaal. Voor al wie de term “flat earther“ nog eens wil toepassen op de “lukewarmers”, een onaangename vaststelling.

Economisch en wat betreft de nucleaire en thorium oplossing zitten de derde en de tweede groep op dezelfde golflengte. Ecomodernisten en “lukewarmers” kunnen door dezelfde deur. Natuurlijke klimaatverandering is dus niet gevaarlijk en niets waar we ons als mensheid zorgen hoeven over te maken. De beste klimaatweerbaarheid is economische vooruitgang. Die laatste twee zinnen, die milieuactivisten doen steigeren en een onophoudelijke stroom aan bedreigingen en beledigingen vormen, zal daarom “lukewarmers” hun deel zijn. 

Alle nuance is dan ook zoek en alle registers van de moderne marketing en het blik van bevriende activistische journalisten gaan dan open om deze groep van “lukewarmers” te bedreigen, ridiculiseren, persoonlijk aan te vallen en aan te klagen, hun fondsen te ontnemen en zelfs actief om hun ontslag te vragen. Broodroof, vervolging, aanklachten, intimidatie en een onophoudelijke stroom aan negatieve bagger en berichtgeving zal die afvallige wel terug in het gareel dwingen. Wat ik schrijf is geen overdrijving. Het overkwam al menig vermaard wetenschapper, redacteur en politicus.

Debat?

Dit heeft alles met een religieuze ijver, van een radicale extremistische misantropische milieubeweging te maken en niets met milieu, wetenschap of klimaat. Dit is pure ideologie die wetenschap misbruikt om politieke standpunten door te drukken. Hoe zwak moeten je argumenten wel niet zijn om naar deze mensonterende en totaal verwerpelijke strategie te grijpen om het debat in de kiem te smoren nog voor het kan starten.

Daarom deze oproep aan de minister en bij uitbreiding de regering. Ga ook het debat openlijk aan met de redelijke “lukewarmers”. Dit zijn ook ouders en grootouders die alleen een bezorgdheid uiten over de geldverslindende en welvaartvernietigende politiek die gevoerd wordt in naam van een niet bestaand en al zeker niet acuut probleem. Net zoals met een bodemloze staatsschuld is het onverantwoord om hier bovenop nog eens deze welvaartvernietigende maatregelen door te drukken.

Ook aan de pers is dit een oproep om te stoppen met het niet voeren van dit noodzakelijke debat. Stop om het voor te stellen alsof al wie het niet eens is met de radicale milieumening en hun voorstellen als een marginaal klein gefrustreerd groepje gekke wetenschappers af te doen.

Foto: © Reporters