De sfeer ies koed, de cijfers minder

De Europese Commissie geeft de regering-di Rupo een stevige tik maar hangt daar geen boete aan vast. Opluchting alom in regeringskringen. Sommigen spreken zowaar van een schouderklopje, ‘we’ zijn op de goede weg, Europa neemt ‘onze’ interpretatie over. Kortom, de sfeer ies koed.

Er rest spijtig genoeg wel één probleem en dat heet Bart De Wever. Die blokkeerde, zo wil het verhaal, de vorming van de regering van half 2010 tot eind 2011 en dat heeft ons geweldig parten gespeeld. Elio di Rupo fulmineerde gisteren hevig in die zin op de kamertribune. Zelfs de Europese Unie brengt daar begrip voor op, klonk het, en laat die boete daarom vallen. Een sarkast zou zowaar kunnen opmerken dat het dus aan Bart De Wever te danken is dat we geen boete kregen.

Onderstaande tabel, opgemaakt door het Instituut voor de Nationale Rekeningen, geeft echter cijfers die niet helemaal in dat verhaal passen. In 2009 boekte dit land een primair saldo (overschot zonder de lasten op uitstaande leningen) van -1,9%; een tekort dus. Toen braken die twee regeringsloze jaren aan. In 2012 – met di Rupo stevig aan het roer – bedroeg dat primaire saldo -0,5%. En wat waren de cijfers in die verdoemde jaren 2010 en 2011? Twee keer -0,4%, dus veel beter dan het regeringsrijke jaar daarvoor en ook beter dan het regeringsrijke jaar daarna.

De primaire uitgaven – wat de overheid uitgeeft zonder rekening te houden met de rentelasten – kwamen in 2009 (met regering) juist aan 50% van het bruto binnenlands product (bbp). In 2010 en 2011 (zonder regering) zakte dat tot 49,1% en 49,9%. Nadat di Rupo het steven in handen nam, steeg dat cijfer naar 51,3%. Even voor de verhoudingen: in 2004 was dat nog 44,4%  (waarna Guy Verhofstadt het in 2005 weer zwaar liet oplopen). Van veel fundamentele besparingsijver kan je deze regering niet betichten als de overheidsuitgaven in één jaar tijd met 1,4% toenemen.

In 2010 en 2011 mocht België, hoewel regeringsloos, een economische groei noteren van 2,4 en 1,9%. Vandaag is die economische groei stilgevallen. De Oeso (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) voorspelt voor 2013 een nulgroei. Een mens zou er haast naar neigen om te besluiten dat we beter geen regering hebben. Maar het minste wat je kan zeggen: deze cijfers zijn vandaag slechter dan toen er over de vorming van de regering werd gebakkeleid.

Dat blijkt ook uit het feit dat België dit jaar twee plaatsen zakt in de jaarlijkse rangschikking van zowel de Wereldbank (van 31 naar 33 op 185 landen) als het Wereld Economisch Forum (van 15 naar 17 op 144 landen). Bij de Zwitserse zakenschool IMD zakken we één plaats (25 naar 26 op 60 landen), waarbij 2013 het slechtste resultaat geeft sedert IMD zo’n rangschikking opstelt (1997 tot nu).

Dat we hoog scoren voor dat Wereld Economisch Forum heeft onder meer te maken met het feit dat onderwijs in die meting een belangrijke rol speelt. Als België het op dat punt goed doet, lees dan maar Vlaanderen. In het rapport lezen we over de zwakke kanten van dit land echter: ‘On the other hand, there are some concerns about government inefficiency (55th) and its highly distortionary tax system (140th), and its macroeconomic environment is burdened by persistent deficit spending and high public debt.’ In het Nederlands klinkt dat als: inefficiënte overheid, in hoge mate verstorend belastingssysteem, aanhoudende overheidstekorten en hoge overheidsschuld.

In drie belangwekkende rapporten doet België het vandaag relatief slechter dan in het regeringloze 2011. Wie zo onnauwkeurig mikt als di Rupo in het kamerdebat raakt op een Sinksenfoor geen blik en zeker geen kop van Jut.

<Een goed artikel? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>