JavaScript is required for this website to work.
Media

De stylovriendekes zitten tussentijds tussen tussentaal en straffe taal

En verder: een aanslag op Miss België, verregaande 'zelfzorg', Fawlty Towers en Sihame no shame.

Erwin Vanmol en Stef Durnez17/2/2023Leestijd 6 minuten
Neen, dit is niet het orakel van Delphi maar een actueel beeld van een rectoraat
aan een Vlaamse universiteit.

Neen, dit is niet het orakel van Delphi maar een actueel beeld van een rectoraat aan een Vlaamse universiteit.

Tussentaal, oude BRT-taal, een verijdelde aanslag op Miss België, een verregaande ‘zelfzorg’, Fawlty Towers en Sihame no shame. Wat een week!

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Eigenlijk zijn de pennenvriendjes vals nieuws. Immers komen er aan deze wekelijkse correspondentierubriek geen pennen te pas. Vanmol en Durnez laden wekelijks simpelweg wat kranten op in een app die op basis van A. A. (Artificiële Achterlijkheid) een soort van rare satirische tekst produceert. Het parket wil voorlopig geen verdere toelichting geven. 

Heykes den Erwin, çavakes?

Heddet ook gezien, Vanmol? Bij den BRT – sorry, da spel heet al honderd jaar VRT, maar in mijne kop blijft da den BRT- daar zijn ze dus aan ’t werke. Da’s op z’n eigen al groot niefs, as ik er is op peis. Maar wadak wilde bedoele: ze werke der dus aan een taalcharter da meer tussetaal moet toelate.

Logisch in feite als ge twee seconne nadenkt, die tussetaal, want eel Bellege is in feite ook een tusseland. Gelijk een rijhuizeke da zowa gekneld zit tussen nen Ollandse gevel, een Franse stadsvilla en nen Duitsen bunker.

Van ne kant vinnekik nij ook wel da nie iedereen op radio en teevee moet klinken lak Geert Bourgeois. Van den andere kant vinnek taal ook ietekes te belangrek om nij van heir te gaan klappe lak Jommeke en Filiberke. Just lak al die radiomense dad ineens overal ‘allez’ tussen gooien en overschakelen naar ‘gij’ en ‘ge’. Dan denk ik: gàst, ge zit ni aan den toog, der sta nen dure micro voor oe bakkes, doediswamoeite seg.

Nij hemme w’ eindelijk politiekers da tamelijk treffelijk klappe, nij beginnen die van radio en tv van da plat vloms te gebruike.

Maar ja, et cultuurrelativisme van den edendaagse intellectueel moet en zal elke norm verlage, hei. Ge gaget altijd zien. Die mannen zijn d’ailleurs nog te loemp om et verschil te snappen tussen nen acteur die ne rol speelt, of een commentaarstem bij een dokemènteir. ’t Is toch waar zekers. Maar ja, lak elke sjcholier oe direct zal zegge: ‘boeieuh… ge verstaat toch wat ‘m wilt bedoele?’

Apert articulerende maat Stef,

Het is me wat met al die talen, boven-, tussen- of ondertalen. Ik spreek geen van allen. Ik spreek namelijk plat dialect. Daar is een goede reden voor. Ik ben namelijk een gestampte boer. Ik hoef me daar ook niet voor te schamen, ik ben een ‘witte’ man die halfweg de 50 jaar zit. Die doet sowieso niets goed. Waarom moeite doen?

Niet dat ik niet hou van heel mooi Nederlands. Het liefst van al hoor ik dat schoon tv-Vlaams uit de jaren ’50 en ’60. Met zo’n verslaggever die praat alsof hij een wasknijper op de neus draagt. Hoe mooi zou Het Verhaal van Vlaanderen niet zijn met zo’n oude BRT-reporter?

‘ ..en ginds daagt den Lelieaard op, de hoeven van zijn terdege geroskamd strijdros verzinkend in den doordrenkte Groeningenkouter. En daar staat het Vlaamse heir, als immer pal. Met blozende jongelingen, weldoorvoed en fris gewassen, schouder aan schouder met hun nog niet verscheiden voorvaderen die de weinige tanden vastberaden op mekaar klemmen…’  

En dan Nonkel Bob die halverwege de strijd zijn gitaar neemt en zingt dat wij vandaag uitzonderlijk geen vrolijke vrienden zijn. Of Jan Van Rompaey met lang haar, die wat guitige vragen stelt aan de strijdende partijen.

– Van Rompaey: ‘U noemt die stok een goedendag, maar aan deze Franse ridder zijn gezicht te zien vindt hij dit toch niet zo’n goeden dag.’
– Klauwaert: ‘Dat komt omdat hij net enorm gezichtsverlies geleden heeft.’ (Raapt lapje afgescheurd aangezichtsvlees op dat iets verder in het gras lig. )

– Beiden: ‘Hahahaha!’

Het Verhaal van Vlaanderen is goed Stef, meer nog het is fantastisch. Maar alles kan beter!

 

Beste Erwaseens Vanmol,

Ze zeggen dat Vlamingen een rijke traditie hebben in het vertellen van verhalen. Maar de laatste tijd zijn het toch vooral van de pot gerukte verhaaltjes. Het lijkt wel een feuilleton waarin elke week een ongeloofwaardige aanslag door een covidkritische, klimaatontkennende manspersoon preventief verijdeld wordt. Het ‘verhaaltje’ van Vlaanderen had deze week ene Peter C. in de hoofdrol. Niet te verwarren met Peter R. van ‘The Sound of C.’, die arme kerel die deze week overleed. Nee, deze Peter C. uit Lommel was eigenaar van twee zonnecentra. Dat de man niet helemaal spoort, werd meteen duidelijk toen hij een Duitse Tesla ging huren om van Lommel naar de Miss België-verkiezing in Plopsaland De Panne te rijden. Zijn vriendin getuigde namelijk ‘Peter begon raar te doen, op het moment dat de batterij bijna leeg was…’  Waarmee nog eens bewezen is: een elektrische wagen is niet erg geschikt voor aanslagen over een langere afstand.

Was de man écht van plan om een aanslag te plegen tijdens de Miss België finale? En waarom zou je zoiets doen/ is dat niet dubbelop? Heel Miss België is toch op zich al een aanslag op de goede smaak?

We zullen het nooit echt weten, denk ik. Net zoals we blijkbaar niet mogen weten wie de opgepakte verdachten zijn in de zaak van de ‘verijdelde aanslag’ tegen Van Quickenborne. Of waarom plots Yannick Verdyck moest neergemaaid worden zonder ‘plannen voor een aanslag’.

Maar het meest bizarre aan dat hele Peter C.-verhaal blijft toch de mededeling dat de uitzending van de Miss België-finale met een uur werd uitgesteld. Wat?! Een miss-wedstrijd die nog uitgezonden wordt op televisie?! Ok, het was op de bejaardenhuiszender Eclips TV, maar dan nog!

Yo Onan de barbaar,

Het hele verhaal rond Peter C. Lijkt me een gevalletje ‘te weinig zelfzorg’. Zelfzorg Stef, is het ‘zoemwoord’ van de dag. Er is geen probleem te groot of te klein of het kan opgelost worden door ‘zelfzorg’. Alsof we nu al niet met een generatie zitten die de kosmos in de eigen navel situeert.

Bovenstaande is een slinks bruggetje naar een opmerkelijke campagne van ziekenfonds Helan dat het begrip ‘zelfzorg’ naar zijn naakte essentie brengt, namelijk de edele act der zelfliefde. Het filmpje dat de actie moet ondersteunen toont een paar vrouwenbenen waarvan de eigenares overduidelijk de handkar aan het rijden is. Ondertussen leren we het belang van de zelfzorg waarna enkele duiven de vlucht nemen op het moment dat mevrouw ‘de grote O’ bereikt.
Ik was graag bij die vergadering geweest waar dat beslist werd Stef.

Stel u zo’n vergadertafel voor.
– Iemand een idee?
– Ik dacht aan schaapjes die dartelen in een wei en een ooi die de tijd neemt om rustig solitair te grazen. ‘Helan, we zijn niet te lam om u te helpen’.
– Ik dacht eerder aan een bejaarde die zich knus voor de pelletkachel installeert met een fris pintje ‘ Bent u (het) zat? Met Helan zit u goed!’

Waarop de voorzitter verveeld en terecht alle voorstellen afwijst wegens zo afgezaagd als een Amerikaans red pine die horizontaal ligt, zich terloops ergerend aan een met smetvrees behepte dame.  Maar Sonia wat zit jij daar altijd aan uw computer te prutsen’
– ‘Sorry, ik was mijn muis aan het poetsen’.

De rest is geschiedenis.

 

Dear Mr. Frommole,

Nog maar net was het nieuws bekend dat John Cleese werkt aan een nieuwe versie van zijn sitcom-klassieker ‘Fawlty Towers’ of de deugtoeters en engnekken van The Guardian en NRC Handelsblad veroordeelden het al. ‘Een misselijk makend idee dat deze anti-woke Cleese zoiets gaat maken.’ Verder zag ik ook al lijstjes met grappen uit de oorspronkelijke reeks ‘die vandaag echt niet meer kunnen’. Hoezo eigenlijk, ‘niet meer kunnen’? Wat IS dit toch voor een griezelige planeet geworden? Waarom zouden die grapjes niet meer kunnen? Omdat zuster Context en moeder Nuance van de aardbodem verdwenen zijn?

’t Is dat rector Van Goethem in een interview iets zei over ‘dat geleuter over cancelcultuur’, anders zou ik nog gaan denken dat er zoiets bestond als cancelcultuur. Erwin, ik ga hier stoppen voor ik mij écht kwaad maak, en om dezelfde reden ga ik ook niet beginnen over de verantwoordelijkheid van ex-directeur-generaal VRT Paul Lembrechts naar aanleiding van de zelfmoordpoging van Bart De Pauw. Bart en zijn naasten alle goeds en sterkte toewensend, verblijf ik inmiddels.

Voorlopig ongecancelde vriend Stef,

Dat die hele woke-brigade reactionairder is dan de CVP in zijn hoogdagen hoeft geen betoog. Er wordt aan onze universiteiten – ook in Nederland trouwens – gecanceld bij de beesten af. Volgens onze rectoren is dat een fata morgana, een illusie, een kwade droom van het nog kwadere rechts. Men zou beginnen vermoeden dat onze universiteiten – zoals het Orakel van Delphi – op acetonbronnen gebouwd zijn. Zoals geweten het geheim achter het gewauwel van de Griekse madame Soleil.

Op Twitter werd de vraag gesteld of rector de overtreffende trap van rectum is, maar dat zijn dingen Stef, die ik hier niet durf te schrijven.

Wie ook overtuigd is van het bestaan van de cancelcultuur is de keizerin van het doktersbriefje, Sihame El Kaouakibi. In een opmerkelijke video slaagde ze er in haar situatie te koppelen aan de de tragische wanhoopsdaad van Bart De Pauw. Dat mevrouw K. Het begrip schaamteloosheid uitgepuurd heeft tot in zijn diepst kern is al een tijdje duidelijk, maar steeds blijkt er zich onder elke kelderdieping nog een andere te bevinden.

No S(i)hame slaagt er in om het onfortuin van De Pauw te vergelijken met haar situatie. Een spelletje ‘ how can I make this about me’ voor gevorderden. ‘Wij zijn beiden gecanceld’. Toen ik de laatste keer keek had mevrouw K. nog steeds een dikbetaalde betrekking in wat voor het hoogste ambt moet doorgaan.

De Pauw zelf kijkt aan tegen een miljoenenput en geen kans op emplooi in de nabije toekomst.
Maar waarom zou de recuperatie stoppen bij De Pauw? Waarom niet de aardbeving in Turkije? ‘Ik weet ook hoe het voelt om door de grond te zakken’. De Chinese ballon: ‘Mijn vlieger ging ook niet op’. De brandende chemicalieën-trein in Ohio: ‘Mensen vinden mij ook toxisch.’

Geen enkel schuldbesef. Totaal los van de realiteit. Een gouden medaille in slachtofferschap.
Waarom gaat ze niet eens solliciteren voor een functie aan de unief?

Tot volgende week, ’t houdt geen steek!

Erwin Vanmol en Stef Durnez zijn al jaren pennenvriendjes. Elke week delen ze hun correspondentie met de Doorbraaklezer.

Commentaren en reacties