De tsjevenstreken van Kris Peeters

Du jamais vu. Een regeringspartij en het kabinet van een vicepremier die een (amateuristische) poging doen om het verzet tegen regeringsbeleid te orchestreren: de strapatsen van Kris Peeters slaan iedereen met verstomming. Zelfs wie al langer op de hoogte was van de diepe rancune van de CD&V-vicepremier kon zaterdagochtend maar moeilijk geloven wat nochtans zwart op wit in Het Laatste Nieuws stond: bij CD&V wou men een hetze fabriceren tegen de militairen die in Antwerpen de politiediensten ondersteunen. 

Niemand had verwacht dat Peeters zo ontzettend ver zou gaan. Een week nadat de vicepremier met veel bombarie was gaan winkelen op de Meir, zogezegd om de Antwerpse handelaars een hart onder de riem te steken, steekt CD&V de middenstand van de Scheldestad een aantal messen in de rug. De christendemocraten waren blijkbaar bereid om Antwerpen in de media af te schilderen als een belegerde stad, waar het beklemmend winkelen is. Zelfs op een leugen meer of minder werd niet gekeken: zo wou CD&V blijkbaar heel graag het beeld creëren dat er militairen op de Meir lopen, wat nooit het geval is geweest. Dat allemaal alleen om een goedkoop politiek puntje te scoren. 

Het gaat niet om een uitschuiver of een menselijke fout van een onogelijke lokale mandataris. Uit de uitgelekte mail en enkele indiscreties van Antwerpse CD&V’ers blijkt duidelijk dat het CD&V-partijsecretariaat en het kabinet Peeters minstens op de hoogte waren van de lastercampagne. Voor een keer overdreven de krantenkoppen allerminst: CD&V organiseert doelbewust oppositie tegen regeringsbeslissingen. 

De partij die zichzelf graag ‘staatsdragend’ noemt, speelt vileine spelletjes achter de schermen. De ploeg die beweert het ‘sociale gelaat’ van elke regering te zijn, schiet diezelfde regering in de rug. Waar is het zo fout gelopen met CD&V? 

De psychè van Kris

De sleutel tot het raadsel genaamd CD&V stond enkele weken geleden gewoon in de krant. Het is de steen van rosetta die de psyche van Kris Peeters helpt te ontcijferen en het verscheen in Het Nieuwsblad van 20 december 2014. Enkele citaten uit dat interview met de vicepremier van CD&V: 

– ‘Als je er zo dicht bij bent tegen geweest … Ik doe daar niet smalletjes over: ik was graag premier geweest’

–  ‘Ik heb twee keer als coformateur een regering gevormd en twee keer heeft iemand anders over­genomen. Ik moet u zeggen dat dat niet aangenaam is. Je werkt dag en nacht, maar trekt de koers eigenlijk voor iemand anders’

– ‘Het gebeurt ook niet vaak dat alle partijen zeggen: dat is de toekomstige premier. Maar goed, het heeft een andere wending gekregen en de trein is nu vertrokken.’

Aan het woord is een man met jarenlange ervaring, een politicus die gehard zou moeten zijn door een knappe carrière in de cockpit van dit land. Een man ook die al maanden de tijd heeft gekregen om een verkiezingsnederlaag en een formatieteleurstelling te verwerken. Maar het klinkt als een bittere man die bij zijn therapeut op de zetel ligt te jammeren. Het klinkt als iemand die oprecht gelooft dat hem een geboorterecht is ontnomen. 

Peeters gedraagt zich al maanden als een ongeleid projectiel. Zijn stunts, zijn uithalen, zelfs zijn fervente verdediging van een vermogenswinstbelasting, waarvan wordt gefluisterd dat de gewezen Unizo-topman er inhoudelijk niet eens voorstander van is, maar de belasting alleen maar wil gebruiken als een sloophamer om in te beuken op bepaalde coalitiepartners. De gelijkenis met een klein verwend kind is treffend: Peeters kon geen minister-president blijven, hij mocht geen premier worden en nu stelt hij zich aan. Pijnlijk puberaal. 

De toorn van Bart

Vooral bij N-VA is de maat nu helemaal vol. De onthulling dat CD&V-kabinetten zich bezighouden met aanvallen op het regeringsbeleid is hard aangekomen. Niet zo lang geleden konden de Vlaams-nationalisten in verschillende kranten vileine steekjes richting de N-VA-kabinetten lezen. De ploegjes achter de N-VA-ministers zouden onervaren en onhandig zijn, dit in scherp contrast met de sterke kabinetten van pakweg CD&V. Velen binnen N-VA lazen er toen al een fluistercampagne van CD&V in. Nu blijkt dat die christendemocratische topkabinetten zich onledig houden met mediamanipulatie en onruststoken is de woede bij N-VA zeer groot.

Als heel wat N-VA’ers, inclusief Bart De Wever, zich vooralsnog inhouden, dan is dat alleen maar omdat er niet meteen een alternatief is. CD&V is een onbetrouwbare, maar noodzakelijke partner. Er moet bestuurd worden, er moet hervormd worden, en dat kan niet als de regering wordt verlamd door een open oorlog tussen twee coalitieparters. Maar het kan ook niet verder zoals het nu gaat. ‘Peetersgate’, zoals het uitlekken van de para-mail al wordt genoemd, is het eerste politieke spelletje van CD&V dat zo duidelijk in de pers komt, maar het is allesbehalve het eerste spelletje dat CD&V speelt. 

Wouter Beke kan een diepgaand gesprek met zijn collega-partijvoorzitters niet langer ontlopen. Te lang heeft Beke elke uitnodiging van De Wever afgewezen met het doorzichtige excuus dat hij ‘geen tijd’ zou hebben voor een gesprek waar hij ‘het belang niet van inzag’. Jammer genoeg voor Beke heeft zijn eigen vicepremier nu pijnlijk duidelijk gemaakt dat er dringend tijd moet gemaakt worden voor een nieuw pact tussen de coalitiepartners. Zo niet zal de regering Michel geen lang leven meer beschoren zijn. 

Foto: VRT-Journaal