JavaScript is required for this website to work.
post

De waardigheid van Wouter Beke

Jos De Man31/7/2016Leestijd 3 minuten

Menselijke waardigheid is een containerbegrip geworden.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement
Wouter Beke bewondert Angela Merkel (‘De moed van Merkel’, De Morgen 29 juli). Zij is een ‘bondskanselier die de menselijke waardigheid als levensmotto uitdraagt’. Waardig zijn personen die door hun gedrag of prestatie bewondering afdwingen. Ze zijn gering in aantal. Menselijke waardigheid wordt in plechtige verklaringen aan elke mens toegeschreven. Het is een containerbegrip, net als bij voorbeeld gelijkheid of diversiteit. Men kan het invullen naar eigen goeddunken. Vast staat dat er in het dagelijks bestaan weinig van die waardigheid te merken valt. Het volstaat de televisie aan te zetten om getuige te zijn van de heldendaden van echte of virtuele moordenaars en folteraars, van inbrekers en dieven, van leugen en bedrog, van corrupt gezag en hemeltergend onrecht.  Is de rede die ons van de dieren onderscheidt, de sleutel tot waardigheid? We stellen vast dat ze zowel kwade als goede oogmerken dient.
 
Wat hebben in deze wereld, op dit moment alle mensen nog met elkaar gemeen? Het  leven zelf. Iedereen heeft recht op leven (het militair-industrieel complex, machtiger dan ooit, heeft daar ongetwijfeld bedenkingen bij). Bij uitbreiding heeft eenieder recht op een menswaardig bestaan. Dat recht is natuurlijk niet echt een recht. Het kan immers niet afgedwongen worden. Mensen die het goed met deze wereld menen, dromen van een andere wereld, waarin dit recht wel kan afgedwongen worden. Dat zijn de utopisten. Misschien is Angela Merkel wel een utopist. Dit wordt echter tegengesproken door haar aanhangers, die haar juist om haar pragmatisme prijzen, een gezagdraagster die zich in deze wereld op dit moment opwerpt als de behoedster van miljoenen behoeftigen. Een gigantische opdracht, die bij de voorbereiding en de uitvoering uiterste nauwlettendheid vergt. Helaas, de voorbereiding ontbrak. De uitvoering was chaotisch.
 
Vooraleer een volksverhuizing te toe te laten, pleegt men best overleg. Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker en de EU zijn sowieso voorstander van de afbouw van de naties en van de democratie, ten gunste van een oligarchisch bestel dat Europese belastingen zal innen teneinde de banken verder op voortvarende wijze te redden.
 
Maar had Merkel niet eens poolshoogte horen te nemen bij haar vriend Erdogan? Zij is – toen zelfs haar duidelijk was geworden dat de volksverhuizing een catastrofe was – met hangende pootjes naar Ankara afgereisd om er de dictator te paaien met allerlei beloften, onder meer dat 80 miljoen Turken weldra ongehinderd naar Europa mochten komen. Had ze die reis niet in 2015 kunnen ondernemen, vooraleer met haar onbezonnen kreet ‘wir schaffen das’ een onbeheersbare mensenstroom op Europa los te laten? Had ze, indien ze vluchtelingen wilde helpen, niet horen te onderhandelen over de doorlichting en registratie van de kandidaten, bij voorbeeld in Turkije, zodat het koren van de echte vluchtelingen kon worden gescheiden van het kaf der gelukzoekers, de verkrachters, brandstichters, christen- en jodenhaters, en de vierduizend jihadisten die IS beloofde te zullen sturen. Nu zijn er tienduizenden ‘vluchtelingen’ in Gods wijde natuur verdwenen, zonder registratie en zonder bekend adres.
 
Had ze niet een financieel plan horen op te stellen, met calculatie van de kosten van de operatie op korte en langere termijn, in acht genomen dat in heel het continent, regeringen, banken, bedrijven en huishoudens kreunen onder een nooit geziene schuldenlast, waarvan de aflossing onmogelijk door de graatmagere groeicijfers kan worden gegarandeerd?
 
Die vragen interesseren Wouter Beke niet. Zijn zorg om de menselijke waardigheid is ook niet zo dwingend dat hij er al degenen bij zou betrekken die onrechtstreeks slachtoffer werden van Merkels  wanbeleid, de duizenden vrouwen die werden en nog altijd worden aangerand, de onschuldigen vermoord door lieden die, zoals beloofd door IS met de stroom vluchtelingen mee zijn gereisd, de christenen die in de asielcentra worden belaagd enzovoort. Neen, Beke kiest het pad van de polemiek op kroegniveau. Hij klaagt de domheid aan van velen ‘die haat en verdeeldheid zaaien’. Hij verzamelt zijn krachten om ‘in te gaan tegen de borrelende onderbuik’. Wie Merkel niet bewondert, heeft niet alleen een stuitend gebrek aan menselijke waardigheid, maar ook nog eens darmproblemen.
______
(nvdr) Jos De Man is advocaat en auteur, en misschien nog het meest bekend van het tv-programma ‘Beschuldigde, sta op’. De jurist De Man maakte o.m. een doctrinaire analyse van het beruchte ‘Blokarrest’, die nooit ernstig is tegengesproken.
 
Foto: (c) Reporters

Doorbraak publiceert graag en regelmatig artikels die door externe auteurs worden aangebracht. Deze auteurs schrijven uiteraard in eigen naam en onder eigen verantwoordelijkheid.

Commentaren en reacties