De welvaart van het individu

Jean-Paul Floru is een 43-jarige genaturaliseerde Brit die geboren en getogen werd in het Oost-Vlaamse Aalst. Op zijn 16e kocht hij een lidkaart van de liberale PVV , maar hij verkocht zijn hart (en daarmee zijn Vlaamse hebben en houden) na zijn studies in Leuven, op 23-jarige leeftijd aan het Verenigd Koninkrijk. Hij studeerde verder rechten in Leeds en the College of Law in Londen. Vandaag is hij niet alleen schrijver en actief in het Adam Smith Institute (een rechtse denktank), maar hij is tevens aan zijn tweede termijn bezig als gemeenteraadslid voor the Conservative Party in Westminster, hartje Londen.

Doorbraak: Hoe kijkt u terug op uw Vlaamse politieke jaren?

Floru: ‘Ik maakte de stichting van de VLD mee en koesterde toen grote hoop, omdat Verhofstadt in die tijd nog gezien werd als de Vlaamse Thatcher, wat nadien natuurlijk hopeloos onwaar is gebleken. Ik voel mij door Verhofstadt in de luren gelegd: wij hoopten dat hij de vrijemarkteconomie zou herinvoeren in België, dat hij de belastingen drastisch zou verlagen en drastische privatiseringen zou doorvoeren. Uiteindelijk was zijn enige doelstelling de macht, en niets dan dat. Regelmatig komt hij ons hier nu in het Verenigd Koninkrijk ergeren op radio en tv – elke keer hij zijn mond opendoet zijn er meer ‘eurosceptics’ in het Verenigd Koninkrijk.’

Volgt u vandaag de Vlaamse politiek nog?

‘Ik volg die al ongeveer tien jaar niet meer, hoewel ik wel een kleine rol heb gespeeld om de LDD binnen de nieuwe Europese conservatieve groep (ECR; European Conservatives and Reformists – red.) te brengen. Het is zielig dat er geen echte liberale partij meer bestaat – dit is de fout van een aantal topfiguren in de VLD met mateloze persoonlijke ambitie. Toen Vlaanderen meer federale bevoegdheden kreeg, gaf wijlen Andre Geens daar het motto “Wat we zelf doen, doen we beter” aan. Ik zie daar weinig sporen van. Zijn de belastingen drastisch verlaagd? Is de arbeidsreglementering versoepeld zodat Vlaanderen kan concurreren met de wereld? Kijk bijvoorbeeld naar het kleinzielige verkeersbeleid waar autogebruikers de melkkoe van de staat geworden zijn en traag-verkeer-fanaten het mooie weer bepalen. Ik kom steeds minder naar België, want je kan je er gewoon niet meer verplaatsen dankzij deze fanatiekelingen.’

U bent nu al twintig jaar in het V.K. en daar schreef u onder meer een boek over (What the immigrant saw. Britain seen through the eyes of a refugee of socialism). Dat boek wordt op het internet omschreven als ‘amusant, ernstig en gevat’.

‘Ja, het is semiautobiografisch. Het geeft alle redenen waarom ik voor het Verenigd Koninkrijk gekozen heb. Ik was sterk gemotiveerd door politiek. Aangezien ik een donkerblauwe, klassieke liberaal ben, zoals Adam Smith – in de Verenigde Staten zou men “libertarian” zeggen – had ik de keuze: ofwel eeuwigdurend een minderheid zijn in België, ofwel verhuizen naar een land waar de meeste mensen liberaal zijn. Ik heb zopas mijn tweede boek gepubliceerd: Heavens on Earth – How to Create Mass Prosperity dat uitlegt hoe landen die voor een radicale vrijemarketeconomie kozen langdurige hoge groei verwezelijkten. Very topical, I would say!’

Dus uw sympathie voor de ideologie van Margaret Thatcher is heel voor de hand liggend?

‘Zij maakte van Engeland een meritocratie. Een opiniepeiling voor de socialistische krant The Guardian onmiddellijk na haar overlijden toonde aan dat 55% van de Britten een positieve opinie hadden over Thatcher en 35% een negatieve. Zij haalde drie keer de absolute meerderheid en is nooit door de kiezers verslaan. Zij haalde stemmen van mensen die nooit eerder Conservative gestemd hadden. Dat is waarom links haar zo haat. Ze gooide de socialistische politiek van het verleden in de vuilnisbak en maakte Groot-Brittannië weer welvarend en belangrijk in de wereld. En ze won natuurlijk de Koude Oorlog, samen met Ronald Reagan. Herinnert u zich nog hoe bang we waren dat de Sovjets op twee dagen in onze keuken konden staan? Ik wel.’

U speelde ook een niet onbelangrijke rol bij haar uitvaart.

‘De avond van haar dood ging ik met een groep jonge Conservatives bloemen leggen aan haar huis. Dat was een bijzonder emotionele en betekenisvolle gebeurtenis voor ons allemaal. Tussen dat moment en de begrafenis was ik voltijds bezig met het organiseren van sympathisanten langs de processieroute. Op de dag van de begrafenis hebben wij ervoor gezorgd dat er slechts heel weinig anti’s langs de route stonden – wij hebben de straten en pleinen volledig bezet vanaf 6 uur ’s ochtends. Ik had een zitje in St. Paul’s Cathedral, ongeveer twintig meter achter de kist – het was een heel ontroerende gebeurtenis. Vooral toen de deuren van de kathedraal opengingen en we het applaus hoorden. Er was applaus langs de hele route, mensen uit alle lagen van de bevolking kwamen uit heel het Verenigd Koninkrijk naar Londen gekomen om haar eer te betuigen.’

U was in 2009 kandidaat voor het Europees Parlement, maar u haalde het niet.

‘De partijleden hadden mij eerst geplaatst op de lijst bij de voorverkiezingen, maar de partijregels bepaalden dat de eerste verkiesbare plaats naar een vrouw moest gaan. Ik ben dus eigenlijk eerste opvolger tot de volgende Europese verkiezingen. Ik ben nu aan het solliciteren voor een kiesplaats voor het parlement.’

Hoe zit het nu met dat aangekondigde Europareferendum in uw land?

‘Indien de Conservatives de algemene verkiezingen van 2015 winnen, gaat de eerste minister trachten te onderhandelen met de Europese Unie om bepaalde bevoegdheden te repatriëren. Het resultaat van deze onderhandeling zal dan in een referendum aan de bevolking worden aangeboden.’

Heeft de opkomst van Ukip de bespoediging van het wetsvoorstel voor een referendum beïnvloed?

‘De onvrede met het Europese acquis communautaire is algemeen en bijzonder groot in de Conservative Party. De meeste Ukip-kiezers zijn normaal conservatieve kiezers. Maar vergeet niet dat het Verenigd Koninkrijk geen proportioneel, maar een meerderheidskiesstelsel heeft. Wie het meeste stemmen haalt in een kiesdistrict krijgt de zetel. Het is dus doorgaans een keuze tussen Labour of Conservatives. Als Ukip het goed doet, dan halen de Conservatives minder zetels en dan vormt de radicaal pro-Europese Labour Party de regering. Dus wie Ukip stemt, krijgt pro-Europese socialisten als regering – het tegenovergestelde van wat ze beogen. Ik ben er nogal gerust in dat de kiezers dit zullen inzien in 2015: wie een referendum wil zal Conservatives moeten stemmen.’

Hoe kijkt u zelf aan tegen de verhouding tussen de EU en het VK?

‘Ik ben een voorstander van vrijhandel, niet enkel binnen Europa, maar met de wereld. Mijn laatste boek Heavens on Earth – How to Create Mass Prosperity licht dit uitvoerig toe. Europa probeert te veel een protectionistisch blok te zijn. Door zijn hoge sociale bescherming, hoge belastingen, neomercantilisme en onaanvaardbare invloed van drukkingsgroepen (ecologisten bijvoorbeeld) is het niet in staat te concurreren met de rest van de wereld. Dat hoeft ons niet te verbazen: continentaal Europa is overheerst door een sociaaldemocratische meerderheid.Europa’s onbetaalbare verzorgingsstaat vormt Europa om tot museum. Ik wil niet een van de curatoren zijn. Ik wil niet dat onze kinderen veroordeeld worden tot het verkopen van plastic souvenirs aan Chinese toeristen. Europa is een blok aan het been van hen die vrijheid en vooruitgang willen.’

En om dat te voorkomen gelooft u in een sterk VK?

‘Ik geloof in de vrijemarkteconomie en het Verenigd Koninkrijk zal die eerder verwezenlijken dan de Europese Unie. Ik ben voor vrijhandel met Europa – beide partijen hebben daar belang bij – maar alle andere socialistische aanhangsels hoeven voor mij niet. Ik wil dat het VK een vooruitstrevende economie met hoge groei wordt en dat kan enkel als we het socialisme verwerpen. We hebben uiteindelijk de wereld het grootste en meest succesvolle kapitalistische voorbeeld gegeven dat ooit bestaan heeft: Hong Kong. Hong Kong kan gekopieerd worden en dat overal ter wereld. Gezien zijn vijftigjarige geschiedenis is het nu toch wel duidelijk dat Europa daar niet zal voor kiezen. In het Verenigd Koninkrijk is er nog enige kans. Als we kiezen voor de vrijemarkteconomie dan zijn de toekomstmogelijkheden onbeperkt. Want daar gaat het uiteindelijk over: de welvaart van het individu vergroten. Niet tevreden zijn met wat is, maar te streven naar wat kan zijn.’

Maar het VK staat nu zelf onder druk door het akkoord van 15 oktober 2012 tussen Cameron en Schots first minister Salmond over het houden van een referendum in september 2014. Staat u achter deze beslissing?

‘Ik ben voorstander van directe democratie. Ik zou online referenda houden over zowat alles.’

Steunt u de Britse Unie of kan u zich vinden in de onafhankelijkheidsgedachte van Schotland?

‘Emotioneel, niet rationeel, hoop ik dat de Unie blijft bestaan. Het probleem is dat zowel Wales als Schotland bijzonder socialistisch zijn. Zonder hen zou Engeland bijna permanent een conservatieve regering hebben. De geldstromen van Engeland naar Schotland zijn zeer omvangrijk – dat zal u vertrouwd klinken. Het overheidsbeslag in Schotland, Wales en Noord-Ierland is belachelijk groot. De staat doet er alles. In Noord-Ierland is 80% van de economie geleid door de staat!’

Wat zal volgens u de uitkomst zijn van dit referendum?

‘Volgens de opiniepeilingen zouden de Schotten de onafhankelijkheid verwerpen met 35% pro en 55% tegen. Men hield ook een opiniepeiling om te zien wat de Engelsen ervan dachten: tweederde van de Engelsen zouden graag Schotland zien gaan! Dat heeft alles te maken met de geldstromen van Engeland naar Schotland.’

Zou een pro-Schots resultaat de verhouding tussen Westminster en Brussel beïnvloeden?

‘Ik ben ervan overtuigd dat Schotland niet voor onafhankelijkheid zal kiezen. Ze weten waar de centen vandaan komen.’

De Schotse nationalisten van SNP hebben al laten weten het Britse Pond te willen behouden en de koningin zou welkom zijn als staatshoofd van een onafhankelijk Schotland.

‘Als Schotland onafhankelijk wordt en zijn socialistisch model doordrukt, dan kan er natuurlijk geen sprake zijn van een monetaire unie. We gaan hier niet de waanzin van de euro herhalen. De Koningin is staatshoofd van 54 landen – eentje meer of minder maakt geen verschil.’

Waarom weigert uw partij samen te werken met Ukip in de pro-Union campagne?

‘Tja, dat is allemaal politiek gemanoeuvreer. Ukip heeft een nogal bizarre collectie verkozenen. In de lokale verkiezingen in mei voerde ik bijvoorbeeld campagne tegen een Ukip-kandidaat die afraadde om binnen twee jaar nog naar Londen te reizen daar de massale toevloed van Bulgaren en Roemenen het risico op tuberculose te hoog zou maken!’

Partijen als de N-VA volgen de Schotse zaak met grote interesse. Hoe staat u tegenover de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte?

‘Zou een onafhankelijk Vlaanderen noodzakelijkerwijze meer liberaal zijn? Wat we tot hiertoe gezien hebben, is niet erg hoopgevend. Getuige het pietluttige verkeersbeleid en het overdreven groot overheidsbeslag. Onafhankelijkheid zal enkel welvaart brengen indien Vlaanderen resoluut kiest voor de vrijemarkteconomie, als het de vakbonden en de drukkingsgroepen verwerpt en het individu weer centraal stelt in de economie. Denkt u dat dit gaat gebeuren? Indien niet, dan hoeft het voor mij niet. Ik voel meer solidariteit met een Waalse schoenmaker dan met een Vlaamse steuntrekker. De enige bestaansreden van een staat is om haar inwoners toe te laten rijkdom te creëeren. Voor mij is de staat geen doel op zich maar een middel. Maar ik heb daar eigenlijk geen spreekrecht over omdat ik geen Belg meer ben. Zelfbeschikking is bijzonder belangrijk. Waarom zouden Griekse, Portugese, Franse of Italiaanse politici moeten bepalen wat de wetten in Engeland zijn?’

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>