De stokpaardjes van woke, zoals transseksualiteit en omgekeerd racisme, maar ook klimaat en nitraat, veroorzaken existentiële angst en verwarring. Jongeren komen er op school en via TikTok mee in aanraking. Toch zijn het voornamelijk progressieven die zich angst laten aanjagen, en angstige mensen maken nu eenmaal minder kinderen.

Zeker op een langere termijn heeft dat grote demografische gevolgen in het voordeel van de conservatieven. Uiteraard is het niet zo eenvoudig: enerzijds hebben bepaalde progressieven stevige kritiek op de ergste uitwassen van woke, anderzijds laten sommige conservatieven zich er toch door beïnvloeden.

Daarnaast heeft angst ook niet-ideologische bronnen: overmatig smartphonegebruik is een belangrijke hedendaagse oorzaak van depressie bij jongeren. Toch zullen conservatieve ouders gemiddeld strenger zijn en meer doen tegen schermverslaving.

Los van alle politiek ziet het het ernaar uit dat het Westen aan de vooravond staat van een algemene bevolkingsimplosie. Jordan Peterson waarschuwt ons daarvoor: een vergrijsde bevolking met weinig jonge mensen zal geen pretje zijn. Niet om daar bang voor te zijn, wel om er ernstig over na te denken.

Progressieve depressie

Een Amerikaanse studie uit 2021 bestudeerde jongeren tussen 2005 en 2018: vooral bij progressieven is er een heuse aangroei van depressie – conservatieven doen veel beter. Wellicht is deze evolutie ook van toepassing op West-Europa en spelen de woke-ideeën over klimaat, racisme en transseksualiteit daarin een belangrijke rol.

Maar ook voor de opgang van woke waren er grote demografische verschillen. Al in 2017 merkte de socioloog Rodney Stark in zijn boek ‘Reforation Myths’ op hoe vooral progressieve gezinnen kleiner zijn, in tegenstelling tot de conservatieve. Zeker de christelijke conservatieven zullen zo in de verdere toekomst nog sterk aangroeien, zo voorspelde hij.

Geen plaats meer voor de mens

Hoe komt dat? Je hoort het vaak in groen-progressieve kringen, de kringen die ook het meest vatbaar zijn voor woke: mensen zijn parasieten van de aarde. Onlangs illustreerde NOS-televisie hun dogma’s: door te veel stikstof zouden pimpelmezen niet meer op hun pootjes kunnen staan. Dit vat hun vooroordelen goed samen: de mens staat in de weg! Maar eigenlijk gaat het goed met de pimpelmees, een bosvogel die zich aan de aanwezigheid van de mens heeft aangepast. Feiten staan hen wel vaker in de weg.

Groen-woke dogma’s leiden dan ook tot fundamenteel antihumanisme: als de aarde maximaal twee miljard aankan, zoals sommige van hun experten beweren (andere gaan nog verder), wat moet er met het teveel van nu al zes miljard mensen? Jeugdige zielen die zich daar ernstig over buigen, kunnen niet anders dan tot ziekmakende conclusies te komen – met klimaatactiviste Greta Thunberg als meest bekende voorbeeld van een klimaatjongere met depressieve achtergrond.

Klimaatzaak trots op angst

Groene en woke dogma’s uiten zich in existentiële angsten bij de jeugd: studentenpsycholoog Claire Joassart (UCL) moet ‘steeds vaker aan de slag met angsten en mentale klachten rond het klimaat’. De Klimaatzaak vermeldt dit trots in zijn campagne, terwijl juist Klimaatzaak-activisten jongeren deze angsten aanpraten.
Ook volwassen klimaatactivisten ontsnappen er niet aan. Neem nu de illegale actie tegen een Total-fabriek een half jaar geleden, waarin activisten hun eigen lichaam in gevaar brachten. VRT maakte er een documentaire van, de existentiële angst was voelbaar.

Zoals bekend heeft woke een manier gevonden om ook jouw jongeren te beïnvloeden: via onderwijs. Ouders kunnen daar zeker iets tegen doen, door er regelmatig over te praten. Zelfs als leraren meer tijd met kinderen spenderen, hebben ouders meer invloed op hun prille denkwereld. Zeker als ouders dat respectvol doen, met een openheid naar de persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast kiezen bewuste ouders best de minst woke scholen, universiteiten en vooral ook studierichtingen uit, laten ze hun kinderen bij twijfel niet zomaar op kot gaan, of organiseren ze thuisonderwijs. Jongeren helpen woke te weerstaan, is belangrijker dan welk diploma ook.

Depressie nooit een antwoord

De Amerikaanse journalist Matthew Yglesias waarschuwt voor deze depressie-epidemie: ‘Graag zou ik zien dat progressieve volwassenen tienerdepressie ernstiger nemen als een probleem dat moet worden opgelost in plaats van de verdrietige tieners te bejubelen omwille van hun zogenaamd superieur gevoel voor onrecht. Depressieve mensen zijn geen mensen die klaar staan om te handelen of de wereld te verbeteren.’

Ook de trans-epidemie is gebaseerd op angst: sommige trans-specialisten praten ouders aan dat het kind misschien zelfmoord pleegt als de behandeling uitblijft, maar er is geen ernstig onderzoek dat dit bevestigt. Kortom, angst is nooit een goede raadgever. Integendeel, existentiële angst bevriest, zorgt dat mensen stoppen een toekomst te zien, stoppen zich te reproduceren.

Abortus, tu quoque?

Wie vandaag spreekt over dalende demografie, moet het ook over abortus hebben: de ongeveer 18.000 abortussen per jaar in België, in vergelijking met 110.000 geboortes, hebben een flinke invloed (16%) op de bevolkingsgroei. Onlangs vroegen ‘experten’ nog de toegelaten abortustermijn te verlengen tot minstens 18 weken. Dat is een halve dracht: de baby meet dan ongeveer 13 cm en begint te schoppen.

Belga schreef hier verder nog over: ‘Het wetenschappelijk comité beveelt ook nog aan om de wettelijke wachttijd van 6 dagen voor een abortus te schrappen in de wet. Ook de verplichting de patiënt te informeren over de mogelijkheid tot adoptie of andere opvangmogelijkheden, zou uit de wet moeten worden geschrapt.’

Dat is toch waar alle Vivaldi-partijen, buiten CD&V, achter staan. Of dit voorstel erdoor komt of niet, abortus zal wellicht vaker worden uitgevoerd bij wie erachter staat.

Progressieve depressie

Depressieve mensen planten zich minder snel voort dan mensen met een positief beeld over de toekomst, zeker als de depressie al vanaf jonge leeftijd wordt ingeprent door de volwassenen die ze vertrouwen. Daarbij komt nog eens de trans-epidemie, die leidt tot een biologische vermindering van de reproductiviteit: iemand in hormoonbehandeling en na operatie is minder vruchtbaar. Ook dit fenomeen zie je vooral bij progressieve jongeren, zie daarvoor ‘Transgender: de nieuwe trend bij jonge meisjes’.

Eerder conservatieve mensen krijgen over het algemeen minder snel een depressie: zij gaan zich sneller richten op het opbouwen van een gezin en blijven minder beïnvloed door de woke-ideologie. Bovendien zijn ze meer bereid tot actie, zoals zonnepanelen aankopen, en laten zo de problematiek psychologisch achter zich. Daarnaast zijn hun gezinnen, zeker de christelijke, gemiddeld stukken groter en zullen ze nog sterk aan belang winnen. Kortom, de demografische implosie zal in West-Europa veel grote problemen met zich meebrengen, anderzijds zal de hoop bij het positivisme van de gezinnen liggen.