JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Delfine Persoon: onklopbaar in de ring, niet goed genoeg voor Plopsaland

ColumnJohan Sanctorum15/12/2014Leestijd 2 minuten

Twee hot items vandaag op de sociale media: de staking en… Delfine Persoon. Beide lijken communautair gekleurd. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Hoewel iedereen weet dat sport me nauwelijks interesseert, en ik nog nooit een boksmatch heb gezien en er wellicht nooit een zal zien, ben ik een trouwe fan van bokskampioene Delfine Persoon. Waarom? Omdat ze de verpersoonlijking (héhé) is van de Westvlaamse koppigheid. Geen gezever, geen gelul, om 5u het bed uit, trainen, dan een full-time job als spoorwegagente, en dan weer trainen. Geen vent in haar leven, want die loopt toch maar in de weg. In alle vier de grote boksbonden is ze wereldkampioene. In het buitenland zou ze royaal van haar sport kunnen leven, maar hier in België levert het nauwelijks een kast met bekers en medailles op.
Jep, Delfine, that’s my girl. In een interview bekent ze zowaar dat ze vindt dat ze een gemakkelijk leventje heeft, want in het boerengezin waar ze vandaan komt staan ze nog vroeger op en werken ze nog harder. Overigens wordt ze door geen enkele sportfederatie gesteund, zelfs geen reiskosten, nada noppes.
Maar die titel van Sportvrouw van het Jaar heeft ze dus niet gekregen, hoewel ze er op had gehoopt, en zowaar een nieuw pakje had gekocht voor de galavoorstelling in Plopsaland: dat viel op, want Delfine loopt er anders altijd in haar werkuniform bij, ofwel in training.

Ze is verontwaardigd weggelopen, en terecht. En ik zal er maar meteen een politieke kwestie van maken: Delfine is te Vlaams, te no-nonsensikaal, te boertig, te bleek en te vierkant om die trofee te winnen. De vereniging die de onderscheiding uitreikt, sportspress.be, zijnde de Belgische beroepsbond voor sportjournalisten, blijkt namelijk nogal Brussels-francofoon van inslag. Het legertje journalisten kijkt eerst naar de taal en dan naar de prestaties, dixit Hans Vandeweghe vandaag in De Morgen. Dat verklaart een en ander. 
En jawel, we zullen in deze vlaag van politiek incorrecte pissigheid ook maar ineens vrouw en paard noemen wat de winnares betreft: de Belgisch-Senegalese Nafissatou Thiam is gekleurd, Franstalig, staat hoog op haar benen in haar minirokje, en zou zelfs niet misstaan in een Miss België parade. Het ideale profiel voor weldenkende perslui van vooral mannelijke kunne. En ze past zo goed op de foto bij keeper Thibaut Courtois.
Ach, natuurlijk heeft Thiam ook wel wat op haar palmares als meerkampster, maar zelfs andere vrouwelijk atleten zoals wielrenster Jolien D’Hoore en hordeloopster Eline Berings twitterden dat Delfine hier had moeten winnen, en afgekeurd is wegens, nu ja, teveel Persoon.

Enfin, Vlaanderen heeft er een martelares bij. Boksen is incasseren, heb ik me laten vertellen, de dag dat je dat niet meer kan is het voorbij. Maar dat groot Gala van Wereldboksvedetten in Las Vegas, waar ze voor was uitgenodigd maar dat krek op dezelfde dag viel als dat feestje in Plopsaland, daar had ze beter wél present getekend. 
Klus, Kwebbel, Lui en Plop mogen niet onze maatstaf worden. Vergeet dit dwergenland, denk en leef groot, Delfine.

Foto (c) boxingfederation.org

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Commentaren en reacties