Minister Zuhal Demir (N-VA) kan onderwijs niet alleen opkrikken

De onderwijsramp is compleet. De resultaten blijven dramatisch achteruitgaan. We hebben minder uitblinkers en dat heeft niet als gevolg dat de mindere leerlingen beter presteren. Maar de gelijkheidsprofeten hebben hun punt binnen: iedereen is nu even slecht.

Vergeet de ‘skills for the future’ — die zijn bijna altijd in het Engels. De vaardigheden voor deze eeuw zijn dezelfde als die van de vorige: rekenen, begrijpend lezen en kennis. Samen met orde en discipline die opnieuw centraal moeten staan in het onderwijs. Kinderen moeten worden uitgedaagd.

Leerwinst moet er zijn

Doorbraak schreef in maart in het magazine al over het ‘strenge onderwijs’ in ‘achtergestelde’ Britse scholen. De leerwinst die daar geboekt wordt is enorm. De lat ligt hoog, ook voor orde en discipline. Ook bij ons speelt dat. Een lagere socio-economische status, de thuistaal en de eventuele migratieachtergrond bepalen mee de prestaties van de Vlaamse leerlingen. Wie kinderen graag ziet, stelt duidelijke grenzen en legt de lat hoog. Dat gebeurt hier niet meer, het is zelfs een taboe geworden.

Kennis is belangrijk, want zonder kennis geen vaardigheden. Dat wil zeggen dat op de lagere school de tafels moeten gedrild worden. Ja, gedrild. Hetzelfde met de dt-regel en spelling en grammatica. Correct schrijven is van deze tijd en de zwaksten en kinderen die thuis geen Nederlands spreken hebben daar het meest baat bij. Zij kunnen het meest vooruitgang boeken. En ja, er zullen altijd kinderen zijn die beter zijn en die minder zijn. Zo is dat. Daarvoor moet competitiviteit niet op de schop.

Vrijheid van onderwijs

Linkse ministers van Onderwijs en de koepels dragen heel wat verantwoordelijkheid. Zij hebben de kans gegeven aan de ‘welbevindentaliban’ om het Vlaamse onderwijs de dieperik in te sleuren. Het katholieke onderwijs is geen kwaliteitsrots in de branding meer in het Vlaamse onderwijs.

De koepel heeft er alle belang bij dat te keren. Ze procederen voor de vrijheid van onderwijs. Goed, maar wat willen ze daarmee doen? Die vrijheid gebruiken voor hippe pedagogische experimenten? Het katholiek onderwijs heeft Vlaanderen in de steek gelaten en de zwaksten nog het meest.

Scholen moeten opnieuw meer pedagogische vrijheid krijgen in hun koepel, om pedagogisch-didactisch het verschil te maken. Ouders moeten de leerwinsten van die scholen kunnen vergelijken en kiezen welke school en aanpak het beste werken bij hun kind. Dat is vrijheid van onderwijs.

Zelf verantwoordelijkheid nemen

De school zal niet de enige factor zijn. Vraag niet wat de school moet doen voor de onderwijskwaliteit, kijk wat u zelf moet doen. Kleuterscholen moeten voortaan kinderen kunnen weigeren die niet zindelijk zijn. Zonder discussie. Zindelijkheidstraining is werk voor de ouders.

Stel uzelf ook de vraag: voeden wij onze prinsen en prinsessen op tot nieuwsgierige en gedreven doorzetters? Of projecteren we onze eigen opvattingen over de ‘leven-en-werkenbalans’ op onze kinderen? Die kiezen niet voor een uitdagende studierichting, want ze kunnen zich ook op Netflix, Fortnite en League of Legends storten. ‘Daar leren ze ook heel wat vaardigheden!’ Het zal wel.

Jonge mensen moeten hun zaterdagen of zondagen niet presteren achter de toonbank van de bakker om geld te verdienen om dat ene festival in Italië, Zweden of Brazilië te kunnen meemaken. Studeren moeten ze, en een fijne hobby hebben. Daarna hebben ze nog meer dan veertig jaar om te werken.

Voor de omslag in ons onderwijs is het goed de minister van Onderwijs Zuhal Demir (N-VA) aan te spreken. Maar het is niet goed enkel naar haar te kijken om de tanker te keren. Demir kan het niet alleen.