Eerder brachten we al het echte verhaal van Vlaanderen over het meervoudig en het enkelvoudig stemrecht. In een geglobaliseerde samenleving moet het stemrecht echter globaal en mondiaal worden bekeken. Een stem in een bepaald land kan een invloed hebben op de situatie in een ander land. Een stem voor Biden levert in de Verenigde Staten een ander buitenlandbeleid op, dan een stem voor Trump.

Erger wordt het wanneer dezelfde burger in twee landen kan stemmen en op die manier een invloed kan uitoefenen op de politiek in die twee landen. Een stem voor Erdogan door een Belgische Turk, die nooit in Turkije geleefd heeft, heeft een impact op de samenleving, de economie, religie en corruptie… in Turkije. Met alle gevolgen van dien.

Sommige stemmen zijn meer gelijk dan andere

Wanneer diezelfde Belgische Turken dan in België voor Groen stemmen, op die manier het in praktijk opengrenzenbeleid stimuleren en de sluiting van de kerncentrales mee mogelijk maken, heeft dat niet enkel een nefaste invloed op de Vlaamse economie, maar ook op de democratie en de geopolitieke situatie in West-Europa.

Zoals eerder gezegd werd het verbod op de dubbele nationaliteit in België op 9 juni 2007 afgeschaft. De Belgische overheid beschouwt iemand met de dubbele nationaliteit gewoon als Belg. Dat is geen evidentie en zeker geen internationale verplichting. In Nederland bijvoorbeeld, mag je geen dubbele nationaliteit hebben. Als je Nederlander bent en een andere nationaliteit aanneemt, dan verlies je automatisch de Nederlandse nationaliteit. Het maakt niet uit of je in Nederland woont of in het buitenland. Dat staat zo in de Nederlandse wet.

Dictatuur van de diaspora

In dat verband is het algemeen geweten dat de Turkse president Erdogan bij de laatste presidentsverkiezingen met een vrij nipte meerderheid werd verkozen. De vele stemmen afkomstig van de Turkse diaspora in West-Europa hebben het verschil gemaakt. Niet voor niks zakte Erdogan tijdens de verkiezingscampagne af naar België, Duitsland en Nederland om toespraken te houden.

Van alle Turken waren de Belgische Turken de grootste Erdogan-aanhangers. Nergens haalde hij procentueel zoveel stemmen als in België. Deze Turken zijn vaak al meerdere generaties in West-Europa en kennen enkel het Turkije van hun grootouders. Op hun jaarlijkse vakantie gaan ze in Turkije pronken met hun in België verkregen welvaart en proberen daar een zeker moreel gezag aan te ontlenen.

Daar waar een meerderheid van de Turken in Turkije een modernisering nastreeft van hun land, naar een scheiding van moskee en staat verlangt, naar meer economische welvaart snakt, kunnen deze Belgische Turken (die hier in België al kunnen van genieten) het zich permitteren om vanuit een misplaatste conservatieve reflex te oordelen dat Turkije authentiek moet blijven zoals het was.

Voor alle duidelijkheid gaat het hier niet enkel om Turken. Andere significante aantallen als Marokkanen, Algerijnen, Tunesiërs, … kunnen ook voor dergelijke aberraties zorgen in het land van herkomst. Algemeen dient opgemerkt dat hun belang electoraal feitelijk overgewaardeerd wordt door hun opvallende positie. Moslims zijn vaak over de partijgrenzen heen moslim. Ook moslimlanden (als Qatar en Marokko) kochten op die manier recent op een zeer goedkope manier belangrijke macht, invloed en concrete voordelen.

Zetbaas van illegale vluchtelingen

Het resultaat is dat Erdogan, die nochtans begonnen was als een zeer gematigde moslim, nu een geradicaliseerde geworden is die Turkije haast op het pad brengt van een islamitische staat. De islamisering is enorm. Nooit liepen er zoveel vrouwen gesluierd. De laatste andersdenkenden, christenen en Koerden, worden als nooit tevoren onderdrukt. Door een despotisch economisch beleid heeft hij een gigantische inflatie veroorzaakt.

Het komt onrechtvaardig over voor de Turken in Turkije dat deze Westerse luxe-Turken over hun lot beslissen. Dat zij die de situatie in Turkije aan den lijve moeten ondervinden slechts evenveel stemrecht hebben dan vaak slecht geïnformeerde Belgische Turken die in het verleden leven, is een aberratie. Voor Erdogan stemmen als statussymbool, vanuit een misplaatst streven om macht uit te oefenen in Europa.

Zo kreeg Erdogan een positie die Kadhafi destijds ook had als sluiswachter om migranten massaal al dan niet door te laten. Erdogan gebruikt die macht echter als een territoriaal wapen tegen Griekenland en om de door hem gehate Koerden te verdrijven. Hij slaagde er ook in op die macht te kapitaliseren en miljarden te ontvangen van de Europese Unie.

Kleine trilling

Het is intussen aangetoond dat de recente aardbevingen tienduizenden slachtoffers minder zouden hebben gemaakt als er beter was toegekeken op de bouwvergunningen. Hoewel Erdogan, om twintig jaar geleden aan de macht te komen, ingrijpende maatregelen had aangekondigd om dergelijke rampen te vermijden, werd er onvoldoende gewaakt over de kwaliteit van de huizen.

Hij incasseerde een ‘belasting op aardbevingen’, maar zorgde niet voor oplossingen. Hij verleende niet enkel bouwvergunningen in risicogebieden in ruil voor steun bij de verkiezingen, hij liet ook toe dat corrupte aannemers zich konden verrijken door gebrekkige huizen en appartementen te bouwen in risicogebieden. De gevolgen zijn gekend. De huizen die stevig en volgens correcte voorschriften zijn gebouwd, staan nog overeind en die bewoners leven nog.

We kunnen dus stellen dat dit gebrek aan kennis en controle voor tienduizenden doden extra heeft gezorgd. Het is ook niet uitgesloten dat een andere president dit correcter zou aangepakt hebben. Dan is het wel bijzonder wrang dat de Turken in Turkije nu het slachtoffer zijn van een verkiezingsmanipulatie, die Erdogan aan de macht heeft gebracht. Een verkiezing die hij onder meer aan de gebrekkige kennis van de Belgische Turken te danken heeft. Straks komt de vraag naar herstelbetalingen omdat de Belgische staat de Belgische Turken toegelaten heeft te interveniëren in de Turkse verkiezingen en politiek.

Chantage van Zweden en Finland

Nog meer concreet is dat Erdogan zich meer en meer als wereldleider en oppermachthebber binnen de NAVO gaat manifesteren. Als een über realpolitieker negeert hij de veiligheidszorgen van Finland en Zweden en pronkt hij met zijn macht, omdat hij een vetorecht heeft tegen hun toetreding.

Het is dan ook zeer opvallend dat NAVO en EU, die zich in alle mogelijke bochten wringen om mensenrechtenverdragen te verdraaien om vermeende vluchtelingen mateloze rechten toe te kennen, nu hun ogen dicht houden voor chantage, waarbij Erdogan eisen mag stellen aan Zweden en Finland om onbetwistbare universele mensenrechten met de voeten te treden.

Het is niet uitgesloten dat ook andere EU- en NAVO-leden hierdoor nog andere onredelijke eisen van Erdogan zullen inwilligen. De stemmen van Belgische Turken hebben dus niet enkel het verschil gemaakt voor Erdogan in Turkije, ze hebben ook tot een geopolitieke aardverschuiving geleid.